Η καθόλου τυχαία κυριαρχία Μητσοτάκη

Παρακολουθώ, οµολογώ, µε ενδιαφέρον τη συζήτηση που έχει ανοίξει εδώ και αρκετό καιρό σε σχέση µε τα «λάθος» ανοίγµατα του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Κέντρο, τους υπουργούς «µουσαφίρηδες» και στο τέλος κάθε (τέτοιας) συζήτησης τη «δήθεν εγκαταλελειµµένη βάση της Νέας ∆ηµοκρατίας». Ταυτόχρονα, ακούω µια συζήτηση που προέρχεται κυρίως από τους παραπονεµένους του κυβερνώντος κόµµατος σε σχέση µε τη λάθος στρατηγική που ακολουθεί το Μαξίµου και άλλα τέτοια ωραία.

Μια κουραστική κουβέντα, που ελάχιστα απασχολεί την κοινωνία και κυρίως δεν έχει κανένα απολύτως σοβαρό διά ταύτα. Ολα αυτά όµως θα είχαν µεγαλύτερη αξία αν όσοι τα επικαλούνται έµπαιναν στον κόπο, ακόµα και για τα µάτια του κόσµου, να κάνουν µια ιστορική επίκληση στις αλλεπάλληλες εκλογικές επιτυχίες του Μητσοτάκη. Αν έµπαιναν στον κόπο να επισηµάνουν ότι έπειτα από πολλά (µα πάρα πολλά) χρόνια ο σηµερινός αρχηγός της Ν.∆. κατάφερε να καταστήσει τη µεγάλη φιλελεύθερη παράταξη εκ νέου κυρίαρχη πολιτική δύναµη. Εκτός κι αν θεωρούν ότι το 18% του Σαµαρά (και µιλάµε για τις εθνικές κάλπες) είναι προτιµότερο, αφού εµπεριέχει ιδεολογική καθαρότητα, από το εις διπλούν 40% που έχει πετύχει ο Μητσοτάκης.

Θα είχε µεγαλύτερη αξιοπιστία η κριτική των διαφωνούντων αν περιείχε έστω και στίγµα παραδοχής για το γεγονός ότι η στρατηγική και κυρίως οι επιλογές του σηµερινού ηγέτη της ελληνικής Κεντροδεξιάς στάθηκαν αιτία και συνάµα αφορµή για να αποσυντεθεί ο χώρος της Κεντροαριστεράς Εκτός κι αν πιστεύουν ότι η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί οικειοθελή απόφαση πρωτίστως του Τσίπρα και ακολούθως όσων ηγήθηκαν της Αριστεράς. Οπως δεν νοµίζω να θεωρούν ότι το γεγονός πως το ΠΑΣΟΚ παραµένει επί πέντε χρόνια κοµπάρσος στο πολιτικό σκηνικό οφείλεται στο ότι ο Ανδρουλάκης δεν αισθάνεται έτοιµος να κυβερνήσει και αφήνει τον Μητσοτάκη να πέσει σαν ώριµο φρούτο. Μπορεί να µη δυσκολεύονται να κάνουν µια τέτοια παραδοχή, αλλά η πραγµατικότητα είναι ότι ο πρωθυπουργός από την ηµέρα που ανέλαβε τα ηνία της Ν.∆. από τον Σαµαρά κατάφερε να την κάνει τον απόλυτο πρωταγωνιστή στο εγχώριο πολιτικό σύστηµα.

Και επειδή η πολιτική δεν είναι λαχείο, που το αγοράζεις και είτε κερδίζεις είτε χάνεις, εδώ υπάρχει µια πραγµατικότητα που δεν µπορεί και δεν πρέπει να αµφισβητείται. Οι χειρισµοί που έγιναν από το 2015 και εντεύθεν συνέβαλαν στην αποκατάσταση της σταθερότητας. Σήµερα, υπάρχει µια κυβέρνηση, αξιόπιστη, που διεκδικεί, που δίνει λύσεις στα προβλήµατα και που κυρίως εγγυάται ένα καλύτερο µέλλον. Κακά τα ψέµατα. Ο Μητσοτάκης αποτελεί, εκτός από εγγύηση, και µια σταθερά για τη χώρα. Είναι ένας ηγέτης που µπόρεσε να «ψωνίσει» στελέχη από όλο το φάσµα του πολιτικού σκηνικού. Αν αυτή τη στιγµή το ΠΑΣΟΚ αναζητά την πρωταγωνιστική του θέση στον πολιτικό χάρτη, τούτο οφείλεται αποκλειστικά και µόνο στο γεγονός ότι τα περισσότερα από τα σοβαρά στελέχη του ιστορικού Κέντρου έχουν µετακοµίσει στη Ν.∆. Τα κόµµατα είναι οι άνθρωποί τους. Είναι τα στελέχη τους. Είναι οι ιδέες τους. Ο πρωθυπουργός κατάφερε κάτι που φαινόταν σχεδόν ακατόρθωτο σε µια εποχή απόλυτης αµφισβήτησης των πολιτικών και της πολιτικής. Και το πέτυχε, γιατί δεν συµβιβάστηκε µε τις συνταγές του χθες, δεν υπέκυψε στις σειρήνες του λαϊκισµού και κυρίως δεν δέχθηκε να καταστήσει εαυτόν όµηρο των κάθε λογής Παυλόπουλων. Κοίταξε µπροστά, εκεί που βρίσκεται η πλειονότητα της κοινωνίας και που πλέον έχουν ξεθωριάσει οι σηµαίες, τα συνθήµατα και οι κοµµατικοί στρατοί. Αυτό που δεν κατάλαβαν όσοι επιµένουν στην γκρίνια είναι ότι ο Μητσοτάκης επέλεξε τους πολλούς, την ίδια την κοινωνία, και άφησε τους λίγους στον Τσίπρα, τον Κασσελάκη και στους Ανδρουλάκηδες. Σε αυτούς που θέλουν να κατεβάσουν τον πήχη, µήπως και µπορέσουν να τον περάσουν.

Αξίζει... Εµαθα ότι στο πρόγραµµα του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ δεν έχει συµπεριληφθεί συνάντηση µε τον Αρχιεπίσκοπο Αµερικής, κ.κ. Ελπιδοφόρο.



Ο Καραµανλής ο Β’ «βλέπει» κόσµο

Επειτα από πολύ καιρό ο Καραµανλής της Ραφήνας έχει αρχίσει και συναντά κόσµο και κοσµάκη στο γνωστό γραφείο που διατηρεί πίσω από την αµερικανική πρεσβεία. Εκτός από τον Παυλόπουλο, τον Ζαγορίτη, τον Γιώργο Βλάχο του Υπολοίπου και τους γνωστούς αποκλεισµένους του Μητσοτάκη, εσχάτως µαθαίνω ότι είχε και πιο υψηλού επιπέδου επαφές. Για παράδειγµα, πληροφορίες αναφέρουν ότι είχε µακράς διάρκειας συνάντηση (προ ηµερών) µε την Ντόρα Μπακογιάννη, ενώ είχε και την ευκαιρία να ανταλλάξει απόψεις για την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα και µε τον υπουργό Αµυνας, Νίκο ∆ένδια. Στον κύκλο των σταθερών (πλέον) συνοµιλητών του βρίσκεται ο Αντώνης Σαµαράς, µε τον οποίο τα λέει σχεδόν σε εβδοµαδιαία βάση. Από όσους έχουν συναντηθεί µε τον Καραµανλή αποκόµισα την εντύπωση ότι, αν και το βλέπει δύσκολο, θα περίµενε µια έκπληξη που να τον αφορά από τον Μητσοτάκη. Κι όταν αναφέρεται σε έκπληξη ο συγκεκριµένος, αντιλαµβάνοµαι ότι εννοεί µια πρόταση για την Προεδρία της ∆ηµοκρατίας.

Ενδιαφέρει... Μου λένε ότι εσχάτως ο Θοδωρής Κυριακού του ΑΝΤ1 έχει αρχίσει να συγκροτεί, εκτός από την τηλεόραση, και έναν όµιλο από sites.




Στη χόβολη

  • Γίνεται πολλή κουβέντα σε σχέση µε το πολιτικό µέλλον του Κασσελάκη, για το αν θα είναι υποψήφιος, αν θα κερδίσει εκ νέου τις εκλογές και άλλα τέτοια φοβερά. Η αλήθεια είναι ότι ο έκπτωτος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει όλες τις προϋποθέσεις να επικρατήσει του οποιουδήποτε αντιπάλου του. Το θέµα δεν είναι να κερδίσει, αλλά το πώς θα καταφέρει να µη διαλυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
  • Εδώ και κάµποσο καιρό σάς έχω γράψει ότι ο Πολάκης έχει στο µυαλό του τη δηµιουργία δικού του πολιτικού φορέα. Στο σενάριο αυτό, που πλησιάζει όλο και πιο κοντά, θέλω να συµπεριλάβετε και το ενδεχόµενο της επιστροφής του Πάνου Καµµένου στα δηµόσια πράγµατα, στην περίπτωση που ο αψύς Σφακιανός επιλέξει να γίνει και ηγέτης.
  • Κάτι γραφικοί που έχουν προσεγγίσει εσχάτως τον Ανδρουλάκη, έχω την αίσθηση πως του κάνουν τεράστια ζηµιά, χωρίς ο ίδιος να το αντιλαµβάνεται. Πρόκειται για κάτι τύπους που «πουλούν» στην πιάτσα ότι συνοµιλούν πρωί, µεσηµέρι και βράδυ µε τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, µόνο και µόνο για να δικαιολογήσουν τον ρόλο που δεν έχουν και που δύσκολα θα καταφέρουν να αποκτήσουν.
  • Με αφορµή το ταξίδι Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, έµαθα ότι υπήρξε κινητικότητα από το «στρατόπεδο» του father Alex Καρλούτσου, µήπως και καταφέρει έστω µια τυπική χειραψία µε τον πρωθυπουργό. Οσοι γνωρίζουν την άποψη του τελευταίου για τον επιφανή παπά της Νέας Υόρκης µάλλον θα απέκλειαν ένα τέτοιο ενσταντανέ.
  • Μιας και αναφέρθηκα στον Καρλούτσο, να σας πω ότι ο γιος του father Alex, Μιχάλης, εσχάτως προσπαθεί να κάνει έστω και µια σοβαρή δουλειά στην Ελλάδα. Και επειδή µέχρι στιγµής εδώ που τα λέµε δεν τα έχει καταφέρει, έχει εναποθέσει όλες τις ελπίδες του στην Hard Rock και την επένδυση στο καζίνο του Ελληνικού. Σε όσους µιλάει, εµφανίζεται σαν να βάζει ο ίδιος αυτοπροσώπως τα λεφτά.
  • Επειτα από πολύ καιρό ο τέως υπουργός Επικρατείας, Σταύρος Παπασταύρου, εµφανίστηκε σε δηµόσια εκδήλωση. Αναφέροµαι στην παρουσία του στην πρόσφατη οµιλία του πρωθυπουργού στη ∆ΕΘ. Από την εκεί επανεµφάνιση του Παπασταύρου ξεχώρισα τις επαφές που είχε µε πλειάδα «γαλάζιων» στελεχών, όπως και το γεγονός ότι ο Φρέντης Μπελέρης επέλεξε να βρίσκεται διαρκώς πλάι του.
Δημοσιεύτηκε στο Secret των ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΩΝ στις 21/9