Το διακύβευµα είναι η Παράταξη και όχι τα γινάτια

Με εξαιρετικά µεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθώ το τελευταίο χρονικό διάστηµα τη συζήτηση (για να ακριβολογώ, γκρίνια) που βρίσκεται σε εξέλιξη στο εσωτερικό της κυβερνώσας παράταξης. Μια κουβέντα που απλώς έρχεται να επιβεβαιώσει τα βασικά συστατικά που συγκροτούν το ιδεολογικό DNA της µεγάλης Φιλελεύθερης Παράταξης, που έγινε ακόµα πιο πλατιά κι ακόµα πιο ευρύχωρη επί των ηµερών της ηγεσίας Μητσοτάκη.

Αναφέροµαι στη διαρκή γκρίνια και αµφισβήτηση κάθε πρωτοβουλίας που ξεβολεύει και κάθε δράσης που δεν εξυπηρετεί. Βουλευτές και στελέχη της Ν.∆., µε αφορµή το νοµοσχέδιο για την ισότητα στον γάµο, αποφάσισαν να βγουν στο αντάρτικο, ιδεολογικοποιώντας επί της ουσίας την προσωπική τους πικρία. Γιατί δεν νοµίζω ότι οι µισοί εξ όσων σήκωσαν τη σηµαία του αντάρτικου, καταψηφίζοντας το σχετικό νοµοσχέδιο, θα είχαν την ίδια συµπεριφορά αν είχαν αξιοποιηθεί στην κυβέρνηση από τον πρωθυπουργό. Κακά τα ψέµατα, το DNA της Ν.∆., όσο ανθεκτικό έχει αποδειχθεί στον χρόνο, άλλο τόσο γκρινιάρικο είναι.

Σε αντίθεση µε τα στελέχη της Κεντροαριστεράς, που δεν δυσκολεύονται να συγκυβερνήσουν µε τον οποιονδήποτε µόνο και µόνο για να βρίσκονται στην εξουσία, οι δικοί µας, της από δω πλευράς, µόλις δεν δουν προσωπικό όφελος, ξεκινούν την αµφισβήτηση, αδιαφορώντας για τις όποιες συνέπειες. Χαρακτηριστική υπήρξε η συµπεριφορά του Μάριου Σαλµά, ο οποίος δεν δίστασε να ξεπεράσει κάθε όριο επειδή ο πρωθυπουργός έκρινε σκόπιµο (χωρίς να του ζητήσει τη σχετική άδεια) να αξιοποιήσει στην κυβέρνηση τον συνυποψήφιό του Κώστα Καραγκούνη. Τη στιγµή που ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ αναζητούν για άλλη µία φορά ηγεσία, αλλά κυρίως κατεύθυνση, µια µικρή οµάδα βουλευτών του κυβερνώντος κόµµατος αποφασίζει ότι αυτή είναι η κατάλληλη ώρα να στείλει µήνυµα στο Μαξίµου. ∆εν ξέρω αν είναι 11 ή 22 οι βουλευτές που έχουν µαζευτεί για να κάνουν ερωτήσεις στους υπουργούς. Ούτε γνωρίζω πόσοι και ποιοι δεν γουστάρουν τη Μενδώνη, τον Σκέρτσο ή τον Πατέλη. Απεναντίας, γνωρίζω, και µάλιστα από πρώτο χέρι, ότι αντίπαλος της κυβέρνησης -άρα και των βουλευτών της- είναι τα µεγάλα προβλήµατα του τόπου. Αυτά που δεν νοµίζω να πιστεύουν ότι, φεύγοντας ο Σκέρτσος από το Μαξίµου, θα µπορέσει να τα λύσει ο Κασσελάκης ή ο Ανδρουλάκης. Ο διάλογος και η κατάθεση προτάσεων είναι χρήσιµα εργαλεία στην κοινοβουλευτική δηµοκρατία. Οµως, υπάρχουν όρια στο τι λέει κανείς, γιατί το λέει και, κυρίως, πόσο τακτικά το επαναλαµβάνει.

Τούτη η στήλη έχει ασκήσει δριµύτατη κριτική κατά καιρούς στον Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του. Και το έχει κάνει γιατί αυτός είναι ο ρόλος των Μέσων. Μάλιστα, όταν η κριτική ή οι αποκαλύψεις µας ενοχλούν τους κυβερνώντες, εµείς, της από δω πλευράς, το πανηγυρίζουµε έξαλλα! Αλλο αυτό και άλλο να καταστήσουµε εαυτούς συστηµικό κίνδυνο για τη χώρα. Εχουµε δουλειές, οικογένειες και, στην τελική, ο καθένας από µας έχει µερίδιο ευθύνης για τη χώρα. Τα λέω όλα αυτά γιατί, κάποια στιγµή, νοµοτελειακά, θα αλλάξει και η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός. Αυτό είναι το µόνο σίγουρο. Ωστόσο, όλοι όσοι προτάσσουν τα µικρά και ασήµαντα οφείλουν να κοιτάξουν και στην απέναντι όχθη. Να δουν ποιοι υπάρχουν και, κυρίως, ποιοι µπορούν να κρατήσουν το πηδάλιο της χώρας στα χέρια τους. Τη στιγµή που οι βασικοί (και διαχρονικοί) αντίπαλοι της Παράταξης που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραµανλής αναζητούν ένα οποιοδήποτε µέλλον σε αδοκίµαστες λύσεις, βουλευτές και στελέχη της Ν.∆. οφείλουν να ενώσουν δυνάµεις και να διαφυλάξουν τη µεγάλη κοινωνική συµµαχία που κατάφερε να συγκροτήσει ο Μητσοτάκης από το ’19 µέχρι και σήµερα.

Ποτέ κανένα γινάτι δεν έµεινε στην Ιστορία και ποτέ (µα ποτέ) καµία προσωπική κόντρα δεν ωφέλησε. Αυτή είναι όµως η µία πλευρά του νοµίσµατος, γιατί προφανώς υπάρχει και η δεύτερη. Ο πρωθυπουργός, που αποτελεί κοινή παραδοχή ότι πέτυχε να «αναστήσει» τη Ν.∆. σε µια περίοδο απόλυτης αµφισβήτησης συνολικά του πολιτικού συστήµατος, πρέπει να κοιτάξει, να ακούσει και σε πολλές περιπτώσεις να υιοθετήσει προτάσεις και σκέψεις που διατυπώνονται από τους διαχρονικούς αγωνιστές της Παράταξης. Είναι η ώρα να ξαναπάρουν θέση άνθρωποι που για οποιονδήποτε λόγο αποµακρύνθηκαν. Οµως, είναι και µεγάλη αναγκαιότητα να ξανασυγκροτηθεί αυτή η ιδιότυπη αλυσίδα που κρατά τη Ν.∆. ως τον σταθερότατο πυλώνα του πολιτικού συστήµατος. Ευθύνη του ηγέτη της Κεντροδεξιάς είναι να ξαναµαζευτούµε. Να γίνουµε ξανά οικογένεια, αφήνοντας στην άκρη τα µικρά, που ενδεχοµένως να µας χωρίζουν, προτάσσοντας τα µεγάλα, που µας ενώνουν. Εκείνα που έβαλαν την Ελλάδα στην Ευρώπη επί Καραµανλή, αυτά που την κράτησαν ζωντανή επί Σαµαρά και τα άλλα, που την έκαναν πρωταγωνίστρια δύναµη επί Μητσοτάκη.

Ο Τσίπρας µετά την προεδρία

Οσοι πιστεύουν ότι τα προβλήµατα στον ΣΥΡΙΖΑ θα τελειώσουν µε την εκλογή νέας ηγεσίας σε κάνα δυο µήνες είναι βαθιά γελασµένοι. Την ηµέρα που θα αναδειχθεί ο νέος αρχηγός, αυτοµάτως θα ξεκινήσει και η διαδικασία για τον επόµενο. Το γεγονός ότι η Ολγα Γεροβασίλη δεν θα είναι υποψήφια δεν προέκυψε έτσι απλά, επειδή κάποια στιγµή είπε: «Πού να τρέχω». Απεναντίας, εξ όσων πληροφορούµαι, πρόκειται περί ενός καλά οργανωµένου σχεδίου, που κάπου στο βάθος αναδεικνύει τη στρατηγική, αλλά κυρίως τις φιλοδοξίες του Τσίπρα Σύµφωνα µε τα όσα µαθαίνω, πριν από µέρες υπήρξε µια µάζωξη, στην οποία συµµετείχαν ο πρώην πρωθυπουργός, ο Φλαµπουράρης, ο Καλογήρου και η Γεροβασίλη. Εκεί αποφασίστηκε να µη γίνει καµία κίνηση από τη σκληρή οµάδα του αρχηγού Αλέξη. Και αυτό γιατί ο τελευταίος εκτιµά ότι µετά την προεδρική εκλογή (τον Γενάρη) θα δηµιουργηθούν οι προϋποθέσεις για κάτι πιο µεγάλο στην Κεντροαριστερά. Αν κατάλαβα καλά, τότε θα εµφανιστεί ο ίδιος, αναλαµβάνοντας πρωτοβουλία, ενδεχοµένως και να ηγηθεί του σχετικού εγχειρήµατος



Αξίζει... Μαθαίνω ότι ο ∆ηµήτρης Μαύρος της MRB είναι ένας από αυτούς που έχουν φουσκώσει τα ήδη φουσκωµένα µυαλά του Τσίπρα. Αν κατάλαβα καλά, του λέει ότι, εκτός από Αναντικατάστατος, µπορεί να γίνει µέχρι και αρχιεπίσκοπος στην Κεντροαριστερά


Ενδιαφέρει... Από αξιόπιστη ΣΥΡΙΖΑϊκή πηγή πληροφορήθηκα ότι τις επόµενες µέρες αναµένεται να φουντώσει ο πόλεµος που έχει ξεσπάσει ανάµεσα σε σκληρούς υποστηρικτές του Κασσελάκη και στον επί χρόνια στενό συνεργάτη του Αρχιεπισκόπου, Κωστή ∆ήµτσα


Στη χόβολη


  • Μία από τις ιδέες που έχουν πέσει στο τραπέζι του Μητσοτάκη συνδέεται µε την πιο ενεργή συµµετοχή του κόµµατος στα κυβερνητικά δρώµενα. Του εισηγούνται µε κάποιον τρόπο να συµµετέχει και το κόµµα σε κρίσιµες συσκέψεις που αφορούν ζητήµατα που άπτονται της καθηµερινότητας των πολιτών.
  • Είναι οριστικό και θα ανακοινωθεί τις επόµενες ηµέρες: Στον Βόρειο Τοµέα της Αθήνας θα είναι υποψήφιος ο Παύλος Μαρινάκης, που ήδη ξεκίνησε να βλέπει κόσµο, και στα δυτικά η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας, Ειρήνη Αγαπηδάκη. Οταν το έµαθα, σκέφτηκα ότι δύο φίλοι του Απόστολου ∆οξιάδη (ο Χρυσοχοΐδης και η Αγαπηδάκη) θα είναι αντίπαλοι. Οµως µετά σκέφτηκα ότι υπάρχει και η άλλη εκδοχή: να κάνουν δίδυµο και να είναι σύµµαχοι.
  • Από την πρόσφατη τηλεµαχία µεταξύ των υποψήφιων προέδρων του ΠΑΣΟΚ έχω την αίσθηση ότι κερδισµένοι εξήλθαν η ∆ιαµαντοπούλου και ο Γερουλάνος. Λέτε να δούµε την απόλυτη έκπληξη, µε τους δύο να πηγαίνουν στον δεύτερο γύρο; Λέω εγώ τώρα.
  • Μου λένε ότι ο Αλαφούζος του ΣΚΑΪ µετά την αποχώρηση Κουτσαυτάκη ενεργοποιεί εκ νέου και ένα παλιότερο σχέδιο, που προέβλεπε τη δηµιουργία ενός αµιγώς ενηµερωτικού σταθµού. Στο πλαίσιο αυτό, βρίσκεται στην αναζήτηση (αν δεν έχει βρει ήδη) συχνότητας που έχει άδεια εκποµπής για την Περιφέρεια Αττικής και µόνο.
  • Αυτά που έγιναν µεταξύ Σταϊκούρα και ΤΑΙΠΕ∆, µε αφορµή την παράδοση της Αττικής Οδού στον νέο παραχωρησιούχο, δυσκολεύοµαι να σας τα περιγράψω. Θα µείνω στην ουσία και στο αίσιο τέλος που είχε η σχετική «αντιδικία», η οποία κόντεψε να εκθέσει συνολικά την κυβέρνηση. Μένω στο γεγονός ότι ο υπουργός Υποδοµών κατάφερε και στις 6 Οκτωβρίου η Αττική Οδός θα λειτουργήσει υπό την ΤΕΡΝΑ του Περιστέρη.
  • Με την ευκαιρία, να σας πω ότι µε το θέµα της Αττικής Οδού και τα ζητήµατα που είχαν ανακύψει µεταξύ του απερχόµενου και του ερχόµενου ασχολήθηκε προσωπικά και ο Μητσοτάκης. Από αυτό και µόνο αντιλαµβάνεστε πόσο θάλασσα τα έκανε στη στεριά ο Πολίτης του ΤΑΙΠΕ∆.

Δημοσιεύτηκε στo Secret των Παραπολιτικών στις 28/9