Οι χαµένες ευκαιρίες της Κεντροαριστεράς

Μετά τις εκλογές του ’23 και τη θριαµβευτική επικράτηση της Ν.∆. και του Κυριάκου Μητσοτάκη, ήταν λογικό να ξεκινήσει µια συζήτηση που θα σχετιζόταν µε την επόµενη µέρα στην Κεντροαριστερά. Και ήταν λογικό, γιατί οι αλλεπάλληλες εκλογικές επιτυχίες της ελληνικής Κεντροδεξιάς είχαν µετατρέψει το παιχνίδι σε µατς για έναν παίκτη. Η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, από τη µία, και η αδυναµία του ΠΑΣΟΚ να ηγηθεί του χώρου, από την άλλη, εκ των πραγµάτων έθεσαν ένα σοβαρό θέµα προς προβληµατισµό στη δηµόσια συζήτηση.

Μετά τις πρόσφατες ευρωεκλογές, όπου για πρώτη φορά µετρήθηκε και ο Στέφανος Κασσελάκης, έκαναν πιο επιτακτική την ανάγκη για τη συγκρότηση ενός σοβαρού πυλώνα στα αριστερά του πολιτικού σκηνικού. Από τότε ξεκίνησε µια συζήτηση που έφτασε µέχρι και στο αίτηµα για αλλαγή ηγεσιών σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Τα όσα έχουν εκτυλιχθεί στα δύο κόµµατα δεν έχουν και τόσο µεγάλη σηµασία, αφού λίγο έως πολύ έχουν καταστεί κτήµα της πλειονότητας των πολιτών. Το αποτέλεσµα της εσωκοµµατικής διαδικασίας της προηγούµενης Κυριακής στο ΠΑΣΟΚ απλώς ήρθε να επιβεβαιώσει το τέλµα. Την ίδια ώρα, στον ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχούν τα αλληλοκαρφώµατα, τα εξώδικα και οι δηµόσιες αποδοκιµασίες του έκπτωτου αρχηγού, λες και µιλάµε για λαϊκό δικαστήριο και όχι για πολιτικό κόµµα.

Αν λοιπόν κανείς θελήσει µε ψυχραιµία να κοιτάξει τα όσα διαδραµατίζονται στην εγχώρια πολιτική αρένα, χωρίς δεύτερη σκέψη θα καταλήξει σε δύο συµπεράσµατα. Το πρώτο έχει να κάνει µε την αδυναµία της Κεντροαριστεράς να βρει ξανά πυξίδα, άρα και προσανατολισµό. Και το δεύτερο (συµπέρασµα) που εξάγεται συνδέεται αποκλειστικά µε την απόλυτη κυριαρχία του Μητσοτάκη. Από τη µία, ο κόσµος και όσοι µας παρακολουθούν εκτός συνόρων βλέπουν µια ασόβαρη αντιπολίτευση και, από την άλλη, µια κυβέρνηση που, παρά τις παθογένειες και τις δυσλειτουργίες της, φαντάζει όαση ακόµα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η όλη κατάσταση δηµιουργεί µια στρέβλωση, αφού δεν είναι δυνατόν πέντε χρόνια αφότου εξήλθαµε από τη δεκαετή κρίση ο χώρος της Κεντροαριστεράς να µην µπορεί να ξαναβρεί βηµατισµό. Ούτε είναι φυσιολογικό να υπάρχουν ένας ηγέτης και ένα κόµµα στο σκηνικό. Η ανυπαρξία, µάλιστα, σοβαρής αντιπολίτευσης δηµιουργεί προβλήµατα στην ίδια την κυβέρνηση και αναγκάζει τους βουλευτές του κυβερνώντος κόµµατος να παίζουν τον ρόλο που οφείλει να παίζει η αντιπολίτευση. Αν ο Μητσοτάκης είχε απέναντί του σοβαρούς αντιπάλους και στιβαρούς ηγέτες, θα γινόταν και ο ίδιος καλύτερος, ενώ είναι βέβαιον ότι θα υπήρχε µια πιο αποτελεσµατική κυβέρνηση.

Οι χαµένες ευκαιρίες σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ απλώς έρχονται να διαιωνίσουν το τέλµα, γιατί δεν νοµίζω να υπάρχει έστω και ένας Ελληνας που να θεωρεί καλύτερο από τον Μητσοτάκη για κυβερνήτη είτε τον Ανδρουλάκη είτε τον Κασσελάκη. Επειδή όταν ο κόσµος προσέρχεται στις κάλπες για να ψηφίσει, επιλέγει τον κυβερνήτη του, τον πιο ικανό, τον άνθρωπο που θα διασφαλίσει τις δουλειές και τη συνοχή της χώρας, όσες φορές κι αν αναµετρηθεί µε τους συγκεκριµένους δύο ο σηµερινός πρωθυπουργός, απλά θα είναι αγώνας για ΕΝΑΝ.

Γι’ αυτό και επιβάλλεται τα επόµενα χρόνια να υπάρξει σοβαρή πρόταση, πέρα και πάνω από αναµνήσεις, σύµβολα και συνθήµατα, που θα έχει σταθερά προσηλωµένη τη µατιά στην ικανότητα του ηγέτη να σταθεί απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ολα τα υπόλοιπα είναι για να κάνουµε κουβέντα, εκτός από εσωκοµµατικές εκλογές, χάνοντας εκτός των άλλων και τα µπάνια µας.

Το (ελληνοτουρκικό) µενού της φιλοξενίας Μητσοτάκη σε ∆ένδια

Αφού σας θυµίσω ότι µόνο η στήλη σάς είχε αποκαλύψει την κοινή «κάθοδο» στα Χανιά του Κυριάκου Μητσοτάκη µε τον Νίκο ∆ένδια, σήµερα λέω να σας αποκαλύψω και δυο-τρεις λεπτοµέρειες που σχετίζονται µε το βράδυ της περασµένης Παρασκευής στο Ακρωτήρι. Για όσους δεν το γνωρίζετε, το πρωθυπουργικό ζεύγος φιλοξένησε στην οικία Μητσοτάκη τον υπουργό Αµυνας, ενόψει της συνάντησης που είχε προγραµµατιστεί µε τους πέντε Αµερικανούς γερουσιαστές, παρουσία του Αµερικανού πρέσβη, Τζορτζ Τσούνη.

Αφού σας πω ότι ο υπουργός ∆ένδιας έφυγε ενθουσιασµένος από το επίπεδο της φιλοξενίας της οικοδέσποινας Μαρέβας Μητσοτάκη, σπεύδω να σηµειώσω, για όση αξία έχει, ότι στο µενού της Παρασκευής, εκτός των άλλων, υπήρξε µπόλικη συζήτηση επί των Ελληνοτουρκικών. Μάλιστα, εξ όσων πληροφορήθηκα, υπήρξε (όπως και κατά το παρελθόν) απόλυτη ταύτιση απόψεων στα µεγάλα και σοβαρά που σχετίζονται µε τον διάλογο που βρίσκεται σε εξέλιξη µεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Πέραν τούτων, εκείνο που κατέγραψα επίσης είναι ότι Μητσοτάκης και ∆ένδιας διατηρούσαν και εξακολουθούν να διατηρούν µια σχέση αµοιβαίας εκτίµησης, αδιαφορώντας αν αυτή η πραγµατικότητα δεν βολεύει, µα κυρίως δεν εξυπηρετεί τα σενάρια που κατασκευάζονται κατά διαστήµατα από κάτι ευφάνταστους (πολιτικούς) σεναριογράφους.

Αξίζει... Το τελευταίο χρονικό διάστηµα έχει φουντώσει µια φηµολογία που θέλει τον Μητσοτάκη να προχωρά στην περαιτέρω ενίσχυση της υφιστάµενης δοµής του Μεγάρου Μαξίµου.

Ενδιαφέρει... Στον… Θεό έχει εκτινάξει τον επιµελητηριακό θεσµό ο υποψήφιος πρόεδρος του ΕΒΕΑ Γιάννης Μπρατάκος, προσδίδοντας µια ανεπανάληπτη πολιτικότητα, που ταιριάζει στον χώρο, αφού µιλάµε για την αφρόκρεµα της επιχειρηµατικής ζωής.

Στη Χόβολη

  • Ο Μίλτος Νικολαΐδης είναι ο νέος επικεφαλής του διπλωµατικού γραφείου του πρωθυπουργού, µε τους γνώστες επί του διπλωµατικού πεδίου να κάνουν λόγο περί µιας εξαιρετικής επιλογής. Επειδή από αυτά δεν σκαµπάζω, προσπάθησα να µάθω αν όλα αυτά τα καλά λόγια ανταποκρίνονται στην πραγµατικότητα και, αντί αυτού, εντόπισα µια σοβαρή επιχειρηµατική δραστηριοποίηση του αδερφού του στην Κωνσταντινούπολη. Και είναι τόσο σοβαρή, που να φανταστείτε ότι ο αδερφός Νικολαΐδης ανήκει στον κύκλο των φίλων του Τούρκου προέδρου, Ταγίπ Ερντογάν.
  • Ξαναβλέποντας την πρόσφατη συνέντευξη Μητσοτάκη στο Mega και ξανακούγοντας την απάντηση που έδωσε σε σχέση µε τα χαρακτηριστικά που πρέπει να διαθέτει ο επόµενος Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας, δεν ξέρω γιατί το µυαλό µου πήγε στον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, Γιάννη Στουρνάρα. Επειδή λοιπόν έκανα τη συγκεκριµένη σκέψη, είπα να την αφήσω εδώ, για να υπάρχει…
  • Με την ευκαιρία, να σας πω ότι από αίσθηση και τίποτα περισσότερο µου προκύπτει ότι κατά το προσεχές διάστηµα θα έχουµε εξελίξεις τόσο στο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων όσο και στο Κυπριακό. Για να γίνω πιο συγκεκριµένος, οι αισθήσεις µου προσδιορίζουν χρονικά τις συγκεκριµένες εξελίξεις αµέσως µετά τις αµερικανικές εκλογές.
  • Ρόλο στα δρώµενα της Κεντροαριστεράς θα διεκδικήσει κατά το προσεχές διάστηµα ο ισχυρός άνδρας της 24Media, ∆ηµήτρης Μάρης, που αισθάνεται (και όχι αδίκως) δικαιωµένος από τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Ευρισκόµενος επί αµερικανικού εδάφους, µου λένε ότι µοιράζεται µε εν Ελλάδι φίλους του κάτι κοινές ιδέες, που στοχεύουν στην ανασυγκρότηση του χώρου.
  • Μαθαίνω ότι εσχάτως βρισκόµαστε στην ολοκλήρωση ενός πολύ µεγάλου deal στον θαυµαστό χώρο των media. Μάλιστα, µιλάµε για µια συµφωνία που ξεπερνά κάθε υποψία!
  • Παρά τα όσα γράφτηκαν και ειπώθηκαν κατά τις προηγούµενες µέρες, παρά την κάλυψη που του παρείχε η κυβέρνηση, σπεύδω να σας πω ότι το κλίµα για τον Βασίλη Κικίλια σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης έχει βαρύνει. Επειδή γνωρίζω τον άνδρα, στην υποθετική περίπτωση που ο Μητσοτάκης τον αφήσει εκτός κυβέρνησης, σχεδόν αυτόµατα θα αρχίσει και η αντίστροφη µέτρηση για τον πολιτικό άνδρα, που θα έβλεπε τον εαυτό του µέχρι και για πρόεδρο της Ν.∆. Για την ιστορία και µόνο, να σας πω ότι ο Ψηλός σώθηκε από θαύµα και στον σχηµατισµό της δεύτερης κυβέρνησης Μητσοτάκη.
  • Ανεξάρτητα από το αν θα φύγει ή θα παραµείνει στην κυβέρνηση ο Κικίλιας, οφείλω να παραδεχτώ ότι επί των ηµερών του στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας και Κλιµατικής Αλλαγής έχουν τρέξει µε ταχύτητες φωτός όλοι οι διαγωνισµοί του «Αιγίς», που ήταν κολληµένοι εδώ και χρόνια. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, µαθαίνω ότι αποφάσισε να ασχοληθεί και το Μαξίµου µε την αποτελεσµατικότητα, µήπως και την ξεπατικώσει σε άλλα έργα που έχουν βαλτώσει.
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο Secret των Παραπολιτικών στις 12/10