Πολλή κουβέντα έχει γίνει το τελευταίο χρονικό διάστημα σε σχέση με τις ερωτήσεις που καταθέτουν νεοδημοκράτες βουλευτές προς τους υπουργούς, παρά το γεγονός ότι από την ημέρα που συγκροτήθηκε η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχουν υποβληθεί περισσότερες από 5.000 τέτοιες ερωτήσεις. Όσοι λοιπόν αρέσκονται στην εσωστρέφεια, αλλά και κάτι άλλοι που επενδύουν στη Φωνή Λογικής της Αφροδίτης Λατινοπούλου (είναι οι ίδιοι που κατά το παρελθόν είχαν βάλει όλα τα λεφτά τους στους ΑΝΕΛ του Καμμένου) προσπαθούν καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας τους να εντοπίσουν τον (δήθεν) ελέφαντα που όπως μας λένε υπάρχει στο (πολιτικό) δωμάτιο του πρωθυπουργού.

Φυσικά η πραγματικότητα απέχει από τα όσα οι γνωστοί έμποροι της εσωστρέφειας έχουν βγάλει προς πώληση στον πάγκο τους. Ο κόσμος αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα και γι’ αυτό εγκαλεί την κυβέρνηση. Σ’ αυτή τη φάση η πλειοψηφία των πολιτών, για παράδειγμα, αναζητά λύση στην εξελισσόμενη μάστιγα της ακρίβειας, που επιμένει, με αποτέλεσμα να κατατρώει ένα σημαντικό μέρος από το μηνιαίο εισόδημα. Σχεδόν ταυτόχρονα, ο κόσμος ζητά από την κυβέρνηση να βελτιωθούν οι συνθήκες που επικρατούν στο σύστημα Υγείας, που πλέον μοιάζει με γάγγραινα που επιμένει να μη θεραπεύεται.

Καλές είναι οι μεταρρυθμίσεις και ακόμη καλύτερες οι υποσχέσεις για τα όσα πρόκειται να γίνουν σε δύο, τρία ή τέσσερα χρόνια, ωστόσο αυτό που προέχει (και ορθώς) για τον κάθε πολίτη είναι ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του να «πέσουν» πάνω στα σοβαρά προβλήματα της καθημερινότητας. Κακά τα ψέματα, η κυβέρνηση θα κριθεί από την αποτελεσματικότητα που θα επιδείξει από δω και πέρα στην αντιμετώπιση της ακρίβειας, στη διαχείριση των προβλημάτων του Εθνικού Συστήματος Υγείας και φυσικά στο πόσο σοβαρά θα διαχειριστεί τα θέματα που σχετίζονται με την ασφάλεια του πολίτη.

Είναι καλές οι εκθέσεις των συμβούλων και ακόμη καλύτερα τα κουτάκια που φτιάχνει η PWC, όμως όλα αυτά δυστυχώς δεν βελτιώνουν την καθημερινότητα του κόσμου. Απεναντίας όσο η κυβέρνηση επιμένει στη ρητορική της προηγούμενης τετραετίας, τόσο θα διογκώνεται το πρόβλημά της. Πλέον απαιτούνται πιο άμεσες λύσεις και ενδεχομένως πιο μαχητικό πολιτικό προσωπικό. Ενδεχομένως να ήρθε η ώρα για τον Μητσοτάκη να επιχειρήσει, για πρώτη φορά από την ημέρα που βρέθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου, μια σοβαρή αναδόμηση και στα πρόσωπα. Να βγάλει μπροστά μια νέα ομάδα.

Και προσωπικά δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι «δεν υπάρχουν πρόσωπα» στον νεοδημοκρατικό πάγκο. Και υπάρχουν και, πιστέψτε με, είναι πολλοί οι βουλευτές της ΝΔ που έχουν όρεξη να πέσουν στη μάχη. Ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται ούτε για τις ερωτήσεις των «11», που, αν τρεις εξ αυτών γίνονταν υπουργοί, είναι βέβαιο ότι ο αριθμός τους θα περιοριζόταν στους «8», ούτε για την επανάσταση που ξεκίνησε ο Νικήτας Κακλαμάνης, βάλλοντας κατά της τρισκατάρατης ΔΕΗ, που πριν από λίγα χρόνια ήταν έτοιμη να βαρέσει κανόνι και που σήμερα αποτελεί πρότυπο ελληνικής επιχείρησης.

Όμως, η ανάπτυξη και η όποια επιτυχία έχει να επιδείξει η κυβέρνηση (και στην περίπτωση της ΔΕΗ δεν χρειάζεται ανάλυση) προφανώς και δεν εξυπηρετεί τον λαϊκισμό του οποιουδήποτε θέλει να κοντράρει τον Μητσοτάκη, εν προκειμένω του Κακλαμάνη. Επανέρχομαι όμως στα μεγάλα και σοβαρά. Για να μην ασχολούμαστε με τις ερωτήσεις του όποιου Νικήτα και για να μη γίνονται πρωτοσέλιδα τα δήθεν αντάρτικα των «11» ή των «15», εκείνο που οφείλει να προτάξει ο πρωθυπουργός είναι η πιο αποτελεσματική διαχείριση της καθημερινότητας, που, κακά τα ψέματα, δεν μπορεί να επιτευχθεί από τα κανάλια! Απαιτεί σκληρή δουλειά και αποφασιστικότητα στις αποφάσεις. Επιβάλλει συγκρούσεις με λογικές που έχουν γίνει καθεστώς στη δημόσια διοίκηση. Αν δεν αλλάξει σοβαρά ρότα σ’ αυτό το επίπεδο η κυβέρνηση, όσο περνούν οι μέρες θα πολλαπλασιάζονται οι «Νικήτες» και τα πρωτοσέλιδα όσων οραματίζονται στο πρόσωπο της Λατινοπούλου την Ελληνίδα Λεπέν.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή