Η εκτίναξη των λούµπεν και οι ευθύνες Σαµαρά και Τσίπρα

Είθισται σε περιόδους κρίσης, εκτός όλων των άλλων, να κερδίζουν έδαφος τα λούµπεν στοιχεία, που, εκµεταλλευόµενα τον θυµό µιας µεγάλης µερίδας πολιτών, χτίζουν καριέρες µε ουτοπικά αφηγήµατα. Αυτό συνέβη στη χώρα και την περίοδο της δεκαετούς κρίσης, µε τη Χρυσή Αυγή του Μιχαλολιάκου να εκτινάσσεται και να εισέρχεται στη Βουλή και ακολούθως να ζηλεύουν τη χάρη της πανοµοιότυποι σχηµατισµοί, που τα τελευταία χρόνια κερδίζουν έδαφος στο πεδίο του φθηνού λαϊκισµού. Το βασικό σκαλοπάτι για να βγουν από το απόλυτο σκοτάδι στο (όποιο) ξέφωτο οι συγκεκριµένοι σχηµατισµοί είναι η πατριδοκαπηλία, που αµπαλάρεται µε τις επικλήσεις στην ιστορική µνήµη, τον θαυµασµό στη σηµαία και όσους δηλώνουν περισσότερο πατριώτες από τους υπόλοιπους.

Την περίοδο της οικονοµικής κρίσης, στις κραυγές όλων αυτών προστέθηκε ως κερασάκι στην τούρτα του λαϊκισµού η συµπόνια έναντι των ασθενέστερων κοινωνικά οµάδων, για τις οποίες δήθεν αγωνιούν οι αρχηγοί των κοµµάτων της Ακροδεξιάς. Για να φτάσουµε στο σηµείο να αθροίζονται ποσοστά που κινούνται στο 15% και πάνω, κάποιος ευθύνεται που ενθάρρυνε τη λουµπενοποίηση µιας µεγάλης µερίδας πολιτών. Γιατί δεν ξύπνησαν µαζικά ένα πρωί χιλιάδες άνθρωποι και σκέφτηκαν από κοινού ότι τα προηγούµενα χρόνια δεν είχαν αγαπήσει όσο έπρεπε τη σηµαία και κυρίως ότι τους είχε διαφύγει πως στα χρόνια της Μεταπολίτευσης κάτι πήγε στραβά µε τη διαφάνεια στο πολιτικό σύστηµα. Στη λουµπενοποίηση συνέβαλε αρχικώς η κυβέρνηση Καραµανλή, τότε που παραδόθηκε η Αθήνα στα χέρια ακραίων στοιχείων, µε τον τότε υπουργό ∆ηµόσιας Τάξης, Προκόπη Παυλόπουλο, να παρακολουθεί ως απλός θεατής τις καταστροφές στις περιουσίες ανυποψίαστων πολιτών.

Η απουσία του δοµηµένου κράτους έδωσε χώρο στη Χρυσή Αυγή, µε τους Μιχαλολιάκους και τους Κασιδιάρηδες να αναλαµβάνουν να υποκαταστήσουν ως αστυνοµικοί την έννοµη τάξη. Κάπως έτσι, οι ακραίοι κέρδισαν, εκτός από χώρο, και ψήφους. Λίγο αργότερα, οι πολιτικοί πειραµατισµοί του Αντώνη Σαµαρά µε τα Ζάππεια και το φλερτ µε τα αντιµνηµόνια δηµιούργησαν έναν χώρο που έπειτα από λίγο, όταν η συστηµική Ν.∆. επέστρεψε στον ρεαλισµό, ήρθαν να τον καλύψουν οι λαϊκίστικες φωνές του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καµµένου. Τα όσα συνέβησαν από τα µέσα του ’14 στην εγχώρια πολιτική σκηνή τα πληρώνουµε µε τόκο µέχρι και σήµερα.

Το γεγονός ότι στον βωµό της εξουσίας η πάνω πλατεία, εκείνη της Βουλής, ενώθηκε επί της ουσίας µε την κάτω των «Αγανακτισµένων» στάθηκε αφορµή να λουµπενοποιηθεί περαιτέρω µια µεγάλη µερίδα πολιτών. Με δεδοµένο ότι δεν µιλάµε για την έκρηξη της Ακροδεξιάς στην Ελλάδα, αλλά για «τρελαµένους» πολίτες, οι οποίοι βρίσκουν καταφύγιο σε κάτι φθηνιάρικα που τους πουλάνε οι ηγέτες των κοµµάτων της παράνοιας, σε αυτή τη φάση είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνοµιλήσει κανείς µαζί τους. Αν κάποιος αναζητούσε να θεραπεύσει το µεγάλο πρόβληµα της κοινωνίας των πολιτών, σε καµία περίπτωση δεν θα το εντόπιζε στην αδυναµία εξεύρεσης ηγέτη στην Κεντροαριστερά, αλλά στο πεδίο της απόλυτης τρέλας, που οδηγεί στην παρακµή µια σηµαντική µερίδα ψηφοφόρων. Επειδή δεν είναι δυνατόν να αδιαφορούµε για την ολοένα αυξανόµενη λουµπενοποίηση της κοινωνίας, πολιτικές δυνάµεις, επιχειρηµατίες και media έχουν µια σηµαντική δουλειά να κάνουν το επόµενο διάστηµα: να µιλήσουµε µε τους ανθρώπους που βρήκαν αποκούµπι σε πολιτικούς σχηµατισµούς που απλώς ικανοποιούν το θυµικό τους, χωρίς να διασφαλίζουν οτιδήποτε για το µέλλον τούτης της χώρας. Και επειδή, διαχρονικά, έχουµε πληρώσει πανάκριβα τους «σταυρούς», τις «Παναγιές» και τις Φωνές Λογικής, απλώς δεν πρέπει τούτη τη φορά να το ρισκάρουµε.

Κοινό µέτωπο «καραµανλικών» και «σαµαρικών» υπέρ Λατινοπούλου

Οσοι πίστεψαν ότι η εµφάνιση της Αφροδίτης Λατινοπούλου στην εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου του δηµοσιογράφου Μανώλη Κοττάκη στο Πολεµικό Μουσείο, παρουσία των δύο πρώην πρωθυπουργών Κώστα Καραµανλή και Αντώνη Σαµαρά, ήταν τυχαία απλώς αγνοούν τα στοιχειώδη. Αυτό γιατί, όπως προκύπτει από ένα σχετικά καλό ρεπορτάζ, η επικεφαλής της Φωνής Λογικής φαίνεται (εκτός των άλλων) να έχει επενδύσει στον θυµό που κυριαρχεί στον σκληρό πυρήνα των στελεχών που θαυµάζουν διαχρονικά τους δύο πρώην προέδρους της Ν.∆. Στη Βόρεια Ελλάδα παρατηρείται ακόµα πιο έντονα το φαινόµενο επιφανή στελέχη, που έκαναν κατά το παρελθόν καριέρα δίπλα στους Καραµανλή και Σαµαρά, τώρα να υιοθετούν τις θέσεις, αλλά κυρίως το όραµα της Λατινοπούλου για µια άλλη Ελλάδα. Και επειδή µιλάµε για γνωστά πρόσωπα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι η προσχώρησή τους στη Φωνή Λογικής έχει γίνει µε τη συγκατάθεση των δύο (πρώην) ηγετών.

Ενδιαφέρει... Από µια καλή νεοδηµοκρατική πηγή έµαθα ότι οι σχέσεις του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη µε την υφυπουργό Ειρήνη Αγαπηδάκη δεν διέρχονται και τις καλύτερες περιόδους τους. ∆εν σας κρύβω ότι µε εξέπληξε η σχετική πληροφορία, δεδοµένου ότι µιλάµε για δύο φίλους του Απόστολου ∆οξιάδη.

Οσο περνά ο καιρός, ενισχύεται η αναπτυσσόµενη εδώ και καιρό σεναριολογία που θέλει τον πρωθυπουργό, δεδοµένου ότι δεν θα έχουµε εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά, να «επιστρέφει» τον Γιώργο Γεραπετρίτη στο Μέγαρο Μαξίµου. Σε µια τέτοια περίπτωση, εκτιµάται ότι ο Χατζηδάκης µετακοµίζει στο ΥΠ.ΕΞ.

Αποφασισµένος να ενισχύσει τη θέση του Οµίλου ΣΚΑΪ, εκτός από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, και στο ∆ιαδίκτυο εµφανίζεται ο πρόεδρος Αλαφούζος, έχοντας ξεκινήσει να συζητά για την εξαγορά κάποιων sites που διαθέτουν δεσπόζουσα θέση στην αγορά των media.

Στη Χόβολη


  • Επειδή ο Φάµελλος έχει αρχίσει να διαρρέει ότι σιωπηρώς απολαµβάνει της εµπιστοσύνης του Τσίπρα, από κάτι συνοµιλητές του πρώην πρωθυπουργού έµαθα ότι όχι µόνο δεν ισχύει κάτι τέτοιο, αλλά, απεναντίας, δεν βλέπει (ο Αλέξης) µε καλό µάτι την επικράτηση του βουλευτή Θεσσαλονίκης στη διαδικασία ανάδειξης νέου αρχηγού. Αν µπορούσε να δώσει «γραµµή» ο Τσίπρας, θα έδινε υπέρ Πολάκη. Αλλωστε, να µην ξεχνάµε ότι επί των ηµερών του µεγαλούργησε (πολιτικά) ο Παυλής.
  • Για να ξέρετε, ο πρόεδρος Ανδρουλάκης, εκτός από τον Βαρδινογιάννη, έχει οικοδοµήσει εσχάτως και κάτι καλές γέφυρες µε τον Θοδωρή Κυριακού του ΑΝΤ1. Εκτιµώ ότι ρόλο για να έρθουν κοντά καναλάρχης και πολιτικός αρχηγός έπαιξε ο Στρατής Λιαρέλλης, επί χρόνια στενός συνεργάτης και σύµβουλος του mister ΑΝΤ1.
  • Εκτός από τα δηµόσια ξεκατινιάσµατα µεταξύ των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, σε εξέλιξη βρίσκονται και κάτι άλλα µεταξύ των µιντιαρχών που κινούνται πέριξ της Κουµουνδούρου. Με δεδοµένη την απροθυµία του πολύπειρου Καρτερού να βάλει µια τάξη στην αναρχία, προβλέπω µετά την κατάρρευση της «Αυγής» να ακολουθούν και άλλα τέτοια λουκέτα!
  • Για όση αξία έχει, να σας πω ότι πριν από λίγες µέρες πέρασαν το κατώφλι του Μαξίµου οι εκπρόσωποι των µεγάλων καναλιών, προκειµένου να συναντηθούν µε τον αρµόδιο επί των µέσων ενηµέρωσης υφυπουργό, Παύλο Μαρινάκη.
  • Παρά το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης δεν µας έχει συνηθίσει στους δοµικούς ανασχηµατισµούς, εσχάτως σε κάτι καλά γραφεία των Αθηνών, που ειδικεύονται στα πολιτικά παρασκήνια, κυκλοφορεί µια φήµη που θέλει τον πρωθυπουργό αµέσως µετά την προεδρική εκλογή να προχωρά σε µεγάλες αλλαγές. Συγκεκριµένα, εκτός από τις αποποµπές από τα υπουργεία, θα πρέπει (πλέον) να θεωρείται βέβαιη και η αναδόµηση του Μαξίµου.
  • Με την ευκαιρία, να σας πω ότι έπειτα από έξι χρόνια διακυβέρνησης δεν αποκλείεται να δούµε να συγκροτείται και κυβερνητική επιτροπή, στην οποία θα συµµετέχουν οι βασικοί υπουργοί της κυβέρνησης. Κάτι αντίστοιχο µε αυτό που λειτουργούσε τα παλιότερα χρόνια, επί Καραµανλή.
  • Και µιας και αναφέρθηκα στις αλλαγές που σχεδιάζει ο Μητσοτάκης, σπεύδω να σας πω ότι κάτι µου λέει πως έχει αποφασίσει να ανασυντάξει και τον κοµµατικό µηχανισµό. Στο πλαίσιο αυτό, εξετάζει σοβαρά να «επιστρατεύσει» µέχρι και εν ενεργεία βουλευτές που διαθέτουν κοµµατική εµπειρία.
  • Αν παρακολουθήσει κανείς την κινητικότητα που αναπτύσσει σε επίπεδο Μακεδονίας ο αρµόδιος επί της συγκεκριµένης περιφέρειας υφυπουργός, Κώστας Γκιουλέκας, είµαι βέβαιος ότι θα καταλήξει στο συµπέρασµα στο οποίο καταλήγουν ολοένα και περισσότεροι συντοπίτες του. Οτι δηλαδή µετά τη φυγή Τζιτζικώστα έχει σχεδόν αποφασίσει να διεκδικήσει την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, έχοντας µάλιστα (ήδη) ισχυρές πιθανότητες να την κερδίσει.