Από προχθές έχουν αναλωθεί τόνοι µελανιού και έχουν χαθεί αρκετές ώρες τηλεοπτικού χρόνου (που είναι και ακριβός) προκειµένου να αναλυθεί από τους µετεκλογικούς προφήτες το εκλογικό αποτέλεσµα στις ΗΠΑ. Είναι βέβαιο ότι και κατά το αµέσως προσεχές διάστηµα θα ακούσουµε και θα διαβάσουµε ακόµα περισσότερα από τους µετά Χριστόν προφήτες σε σχέση µε τη στρατηγική του Ντόναλντ Τραµπ, την καταδίκη της woke ατζέντας, τη συζήτηση για το πράσινο, που ενδεχοµένως να κούρασε, και φυσικά για το Μεταναστευτικό, που ενοχλεί για διαφορετικούς προφανώς λόγους την κάθε κοινωνία. Η συζήτηση έστω και µετεκλογικά ξεκίνησε και είναι σίγουρο ότι θα διαρκέσει για αρκετό ακόµη καιρό.

Ωστόσο, ειλικρινά δυσκολεύοµαι πολλές φορές να κατανοήσω γιατί µας εκπλήσσει ένα προεξοφληµένο γεγονός που προκύπτει από την πίεση του κοινωνικού ελατηρίου. Ο εκλογικός θρίαµβος Τραµπ είναι αποτέλεσµα µιας λανθασµένης συνταγής που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις της ∆ύσης. Είναι απότοκο µιας αδιάφορης κουβέντας, που µετουσιώθηκε σε στρατηγική, συµπεριλαµβάνοντας κάτι αδιάφορα θέµατα που δεν απασχολούν τις µάζες. Και όσο οι κυβερνήσεις, κυρίως στην Ευρώπη, αρνούνται να αποδεχτούν την πραγµατικότητα, τόσο οι λογικές Τραµπ θα κερδίζουν ακόµα περισσότερο έδαφος. ∆υστυχώς, ο κόσµος έχει πάρει τις τύχες στα χέρια του, βλέποντας τους ηγέτες να εστιάζουν σε µια σειρά από θέµατα που σε καµία περίπτωση δεν προσεγγίζουν την επίλυση των βασικών προβληµάτων της κοινωνίας. Οσοι, λοιπόν, φαντάζονται ότι οι µαύροι και οι µετανάστες ξύπνησαν ένα πρωί στην Αµερική και είπαν να ψηφίσουν Τραµπ επειδή δεν τους γέµιζε το µάτι η Κάµαλα Χάρις απλώς αρνούνται να αποδεχτούν το προφανές. Τόσο οι Αµερικανοί όσο και οι Ευρωπαίοι (κυρίως αυτοί) επιζητούν από τις κυβερνήσεις να προχωρήσουν σε πολιτικές ικανές να βελτιώσουν τη ζωή τους.

Όλα τα υπόλοιπα, τα µεγάλα και τα αντισυµβατικά, δεν τους απασχολούν. Απεναντίας, τους ενοχλεί όταν βλέπουν τους ηγέτες του κόσµου να επιδιώκουν µε διάφορους τρόπους την επιβολή τους. Επειδή, λοιπόν, τα πολιτικά ρεύµατα είναι όπως τα νερά στους ωκεανούς, άρα δεν περιορίζονται, επιβάλλεται το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσµα στις ΗΠΑ να απασχολήσει και, κυρίως, να προβληµατίσει και τους δικούς µας. Είναι µια ευκαιρία για αναλογισµό, µα κυρίως για επαναπροσδιορισµό από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης.

Η εκλογή Τραµπ, αν κάτι εξέπεµψε, ήταν η αγωνία των πολλών. Αυτών που αντιµετωπίζουν τα καθηµερινά προβλήµατα, τα οποία προφανώς και δεν εξαντλούνται στο πεδίο της οικονοµίας. Αλλωστε, µετά τον COVID, κατά κοινή παραδοχή, η αµερικανική οικονοµία βίωσε ανάπτυξη. Η αγωνία εστιάζεται στα θέµατα της λάθος ατζέντας. Στις προτεραιότητες που τελικά δεν έχουν τέτοια χαρακτηριστικά. Κυρίως, όµως, το µήνυµα που εξέπεµψε ο θρίαµβος Τραµπ στις κυβερνήσεις του υπόλοιπου κόσµου έχει να κάνει µε την ανάγκη να συνοµιλήσουν µε το αυτονόητο, που κάποιοι για τους δικούς τους λόγους βολεύονται να το χαρακτηρίζουν λαϊκισµό.

Οπως και στην Αµερική, έτσι και στην Ελλάδα, η πλειονότητα των πολιτών αγωνιά για την επόµενη µέρα της νέας γενιάς, για την κατάσταση στην Υγεία, την Παιδεία και τη δηµόσια ασφάλεια. Για όσα οφείλει η Πολιτεία να προσφέρει στους πολίτες και δεν τα προσφέρει. Για όλα τα αυτονόητα, που εξασφαλίζονται κάτω από δύο προϋποθέσεις. Είτε του «µπάρµπα στην Κορώνη» είτε των χρηµάτων που οφείλεις να έχεις για να εξασφαλίσεις µια αξιοπρεπή µεταχείριση στην Υγεία και την Παιδεία. Οπως στις ΗΠΑ, έτσι και στην Ελλάδα, ο κόσµος ζητά σοβαρή αντιµετώπιση της ακρίβειας, που συµβάλλει στην εκµηδένιση των εισοδηµάτων.

Ολα αυτά θα κρίνουν και στην Ελλάδα την επόµενη παρτίδα. Και επειδή εδώ δεν υπάρχει ως εναλλακτική λύση ένας Τραµπ, αλλά η Λατινοπούλου και ο Βελόπουλος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εκτός από την ευθύνη, έχει και την υποχρέωση να διαβάσει το αποτέλεσµα στις ΗΠΑ και αναλόγως να πράξει. Ολα τα υπόλοιπα είναι για να συνεχίζεται µια κουβέντα που αφορά τους λίγους και που είναι αποκρουστική στους πολλούς, που στο τέλος της διαδροµής είναι αυτοί που επιλέγουν τον δρόµο!

Ανοιγµα σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σχεδιάζει ο Ανδρουλάκης

Η πρόσφατη κουβέντα που είχε ο πρόεδρος Ανδρουλάκης µε τη στενή συνεργάτιδα του Τσίπρα και πρώην υπουργό Ολγα Γεροβασίλη στάθηκε αφορµή για να τροφοδοτηθεί µια κουβέντα σε σχέση µε τη στρατηγική των «µεταγραφών» που σκέφτεται να ακολουθήσει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Οπως µε πληροφορεί µια εξαιρετικά καλή πηγή που διαθέτω στη Χαριλάου Τρικούπη, πράγµατι ο νεοεκλεγείς αρχηγός του πάλαι ποτέ πανίσχυρου πολιτικού οργανισµού παρασκηνιακά έχει ξεκινήσει τις πρώτες συζητήσεις. Μάλιστα, εκτιµά ότι, µετά την εκλογή νέου προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ, εκ των πραγµάτων θα απελευθερωθούν δυνάµεις που, βλέποντας τη δυναµική που αναπτύσσει το ΠΑΣΟΚ, θα θελήσουν να συνεργαστούν µαζί του. Ρόλο στη συγκεκριµένη στρατηγική παίζει -όπως πληροφορούµαικαι πρόσωπο που συνδέεται στενά µε τον Αλέξη Τσίπρα και τα στελέχη που τον περιστοιχίζουν.

Ο δήµαρχος της Αθήνας, Χάρης ∆ούκας, όχι µόνο δεν το βάζει κάτω µετά τις εσωκοµµατικές εκλογές, αλλά, απεναντίας, προσπαθεί πρωτίστως να µαζέψει την κατάσταση στην Κοτζιά, οργανώνοντας παράλληλα και την οµάδα του στο ΠΑΣΟΚ.

Με την ευκαιρία, να σας πω ότι, από αίσθηση και όχι τίποτα άλλο, αντιλαµβάνοµαι ότι ο πρόεδρος Ανδρουλάκης δεν θέλει ούτε να ακούει το ονοµατεπώνυµο Μανώλης Χριστοδουλάκης.

Στη Χόβολη

  • Εναν ολόκληρο οργανισµό ετοιµάζει ο νέος επίτροπος της Ελλάδας, Απόστολος Τζιτζικώστας, που όσο περνά ο καιρός, αντιλαµβάνεται τον όγκο του χαρτοφυλακίου που θα διαχειριστεί. Παράλληλα και εξ όσων µαθαίνω, ο απερχόµενος περιφερειάρχης σκοπεύει να επισκέπτεται τακτικά τη Θεσσαλονίκη, αφού δεν θέλει σε καµία περίπτωση να αποκοπεί από το κοµµατικό του ακροατήριο.
  • Κινητικότητα αναπτύσσουν εσχάτως στελέχη που διαχρονικά κινούνταν πέριξ του προέδρου Κώστα Καραµανλή. Αναφέροµαι σε κάτι παλιούς Νεοδηµοκράτες που όλα αυτά τα χρόνια ήταν σχεδόν απενεργοποιηµένοι κοµµατικά και πολιτικά. Η µεγαλύτερη κινητικότητα καταγράφεται σε επίπεδο Βορείου Ελλάδος.
  • Ενας από τους φρέσκους υποψηφίους της Ν.∆. αναµένεται να είναι ο γενικός διευθυντής του κυβερνώντος κόµµατος, Γιάννης Σµυρλής, που, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα πολιτευτεί στο παλιό Υπόλοιπο Αττικής. Για την ίδια εκλογική περιφέρεια ακούγεται και το όνοµα του υφυπουργού Μάριου Θεµιστοκλέους. Η υποψηφιότητα Σµυρλή είναι µια από τις καλύτερες που έχουν φτάσει στ’ αυτιά µου.
  • Ο περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου, Γιώργος Χατζηµάρκος, πήρε το χρίσµα για την προεδρία της Ενωσης των Περιφερειαρχών. Εξ όσων µαθαίνω, του το απέδωσε τηλεφωνικώς ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που φαίνεται να εκτιµά απεριόριστα τη δουλειά του συγκεκριµένου αυτοδιοικητικού άνδρα.
  • Με την ευκαιρία, να σας πω ότι η επιλογή Χατζηµάρκου προκάλεσε κάτι µικροδονήσεις στο νεοδηµοκρατικό στρατόπεδο, αφού τόσο ο Χαρδαλιάς όσο και ο Καχριµάνης δεν υποδέχτηκαν µε τη δέουσα θέρµη την απόδοση του χρίσµατος στον Χατζηµάρκο.
  • Ζηµιά, και µάλιστα µεγάλη, έχει αρχίσει να κάνει στον σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων της Ελληνικής Λύσης του Βελόπουλου η πρόεδρος της Φωνής Λογικής, Αφροδίτη Λατινοπούλου. Οι δηµοσκόποι εκτιµούν ότι όσο περνά ο χρόνος, θα αυξάνεται το ποσοστό του διεµβολισµού. Το βασικό που οδηγεί τους ψηφοφόρους του Βελόπουλου προς την όµορφη Αφροδίτη συνδέεται µε τη µετριοπάθεια που δείχνει η τελευταία.
  • Μετά το εκλογικό αποτέλεσµα στις ΗΠΑ, έχω την αίσθηση ότι κατά το αµέσως προσεχές διάστηµα θα δούµε στελέχη που κινούνται στον ευρύτερο χώρο της παραδοσιακής ∆εξιάς να βγαίνουν πιο δυναµικά µπροστά. Αναφέροµαι σε κάτι στελέχη όπως οι Βορίδης, Πλεύρης, Γκιουλέκας, Κακλαµάνης και, φυσικά, ο Αδωνις.

Δημοσιεύτηκε στο ένθετο Secret των Παραπολιτικών