Ολοι έχουµε έναν θείο που θέλει να τον συµπαθούν όλοι. Είναι εκείνος που κάθεται µε τη νεολαία, αλλά ταυτόχρονα δεν παραλείπει τα κοµπλιµέντα στις γηραιές κυρίες. Είναι αυτός που έχει έναν καλό λόγο να πει. Και ένα αστείο, γιατί είναι και χωρατατζής! Γενικά, δεν θέλει να στενοχωρεί κανέναν στην οικογένεια. Αν και υπάρχει οικογενειακή επιχείρηση, ο θείος αυτός έχει πάψει να ασχολείται. Και έχει πάψει τα τελευταία χρόνια, γιατί, όταν ασχολήθηκε, την έριξε έξω. Αραξε, λοιπόν, στη Ραφήνα, έπαιρνε όµως κανονικά τον µισθό του και περνούσε όταν χρειαζόταν, για να βάζει υπογραφές. Πλέον, ο θείος Κώστας έχει βγει στη σύνταξη και δεν συµµετέχει ούτε στο ∆.Σ. ούτε καν στα πάρτι επετείου ίδρυσης της εταιρείας. Ε, κάπως έτσι είναι και ο Κώστας ο Καραµανλής του Αλέκου. Ο Β’.

Επειτα από χρόνια σιγής, έχει αρχίσει να κάνει κάποιες δηµόσιες τοποθετήσεις. Κυρίως σε µνηµόσυνα και σε παρουσιάσεις βιβλίων που υπογράφουν δηµοσιογράφοι συγκεκριµένου εκδοτικού συγκροτήµατος, οι οποίοι οµνύουν σε οποιονδήποτε µπορεί να κάνει ζηµιά στην Παράταξη που ίδρυσε ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραµανλής. Πριν από δέκα χρόνια αποθέωναν τον Καµµένο, µετά τον Παπαγγελόπουλο, έπειτα ήρθε η σειρά του Βελόπουλου και εσχάτως έχουν υποκλιθεί στην πολιτική γοητεία που (τους) εκπέµπει η Λατινοπούλου. Το µόνο που δεν «χρωστούν» είναι µια καλή κουβέντα για τη Ν.∆., που παραµένει κυρίαρχη πολιτική δύναµη, αποσπώντας το 40% του εκλογικού σώµατος, και φυσικά για τον Μητσοτάκη.

Προχθές, στην Πάτρα, ο µακροβιότερος αρχηγός της Ν.∆. απάντησε στα όσα είχε πει ο Σαµαράς και, κυρίως, στην ιδέα να τον προτείνει για Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας, λες και επρόκειτο για τον πρόεδρο του ΚΑΠΗ όπου πηγαίνουν οι δύο και ο καθένας έχει τη δυνατότητα να προτείνει τον άλλο για πρόεδρο (του ΚΑΠΗ). Ενώ πλέον είναι αδιάφορα τα όσα υποστηρίζουν Καραµανλής και Σαµαράς, µε αφορµή τη διαγραφή του τελευταίου, απέκτησε ένα κάποιο νόηµα η οµιλία του πρώτου, αφού άπαντες περίµεναν τι θα πει. Οι καραµανλικοί κύκλοι (εξακολουθούν να υφίστανται, παρά το περασµένο της ηλικίας τους) έσπευσαν να ενηµερώσουν ότι δεν υπήρχε προσυνεννόηση των δύο πρώην πρωθυπουργών, λες και τους ρώτησε κάποιος. Ωστόσο, εδώ ισχύει το ρητό «όποιος έχει τη µύγα µυγιάζεται». Στην τοποθέτησή του ο Καραµανλής δεν απέφυγε να ευχαριστήσει τον παρτενέρ του, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Με τιµά η σκέψη, ειδικά µάλιστα όταν προέρχεται από έναν πρώην πρωθυπουργό». ∆ηλαδή, αν προερχόταν από έναν ταβερνιάρη, όσο συµπαθής και να του είναι η συγκεκριµένη κατηγορία των επαγγελµατιών, δεν θα τον τιµούσε.

Εκτός από την άρνηση της πρότασης για την Προεδρία, που αντιλαµβάνεστε ότι δεν υπάρχει ούτε ως σκέψη στο µυαλό του Μητσοτάκη, ο Καραµανλής τοποθετήθηκε και στο θέµα της «άλλης άποψης», αυτής που πρέπει να γίνεται σεβαστή, ανεξάρτητα από το αν ένας πρώην πρωθυπουργός δηµοσίως µε την «άλλη άποψη» που διατυπώνει χαρακτηρίζει, χωρίς κανένα στοιχείο, προδότες τον εν ενεργεία πρωθυπουργό και τον υπουργό Εξωτερικών. «Η διαφορετική ανάγνωση, ακόµα και η έντονη κριτική δεν πρέπει να δαιµονοποιούνται. Και πάντως δεν αντιµετωπίζονται µε πειθαρχικά µέτρα», ήταν η φράση του Καραµανλή. Ο ίδιος, βεβαίως, ως πρόεδρος είχε διαγράψει έπειτα από λίγο καιρό αφότου εξελέγη αρχηγός της Παράταξης τον βασικό του αντίπαλο, Γιώργο Σουφλιά, και σχεδόν όλους τους (τότε) πρωτοκλασάτους της Ν.∆. Από τον Στέφανο Μάνο και τον Βασίλη Κοντογιαννόπουλο µέχρι τον Αναστάση Παπαληγούρα και τον Πέτρο Τατούλη. Και λίγο αργότερα «καρατόµησε» τον Γιώργο Καρατζαφέρη και τον Σωτήρη Πολύζο. Και είναι ο ίδιος που προ ηµερών στην Πάτρα έλεγε ότι είναι λάθος να ποινικοποιείται η «άλλη άποψη». Επειδή δεν το αποσαφήνισε, προφανώς εννοούσε ότι αυτήν τη θέση την απέκτησε αφότου «συνταξιοδοτήθηκε» πολιτικά. Γιατί, όταν κρατούσε τα ηνία της Ν.∆., δεν ανεχόταν καµία άλλη άποψη, ακόµα κι αν προερχόταν από τον Σουφλιά, τον οποίο είχε ψηφίσει το 40% των στελεχών της Παράταξης.

Επειδή δεν το διευκρίνισε, µάλλον ο Κώστας Καραµανλής εννοεί ότι κατά την προεδρία του δεν διέγραψε κανέναν πρώην πρωθυπουργό, αλλά επί των ηµερών του µόνο ένας τέτοιος υπήρχε: ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Ο οποίος, όταν η Ν.∆. κατέβαινε για να σαρώσει στις εκλογές το 2004, έκανε το σωστό: έµεινε οικειοθελώς εκτός Βουλής. Εκανε, δηλαδή, αυτό που έκανε και ο Καραµανλής το 2023, αλλά όχι το 2019. Αντίθετα από τον Σαµαρά, που ήθελε να είναι ταυτόχρονα εντός και εκτός. Και βρέθηκε εκτός. Εν κατακλείδι, οι µόνοι στους οποίους επιτέθηκε ο Καραµανλής στην τοποθέτησή του ήταν οι Γερµανοί, οι Ρώσοι, οι Ισραηλινοί, οι τροµοκράτες και οι παράνοµοι µετανάστες. Για τους εδώ τίποτε αρνητικό. Να µη µαλώνετε! Να είστε αγαπηµένοι! O Steve Jobs έλεγε ότι, αν θες να τους έχεις όλους χαρούµενους, µη γίνεις ηγέτης, πήγαινε πούλα παγωτό. Ο θείος από τη Ραφήνα ήταν σαν να εµφανίστηκε στην Πάτρα µε παγωτό vintage οικογενειακής συσκευασίας και πολλά κουταλάκια. Τα παγωτά, όµως, λιώνουν γρήγορα. Ασε που έχουν βγει καινούργιες και καλύτερες γεύσεις! Και το πάρτι έχει τελειώσει εδώ και δεκαπέντε χρόνια.

Αξίζει... Επειδή ο πρόεδρος Κασσελάκης αναµασάει την καραµέλα των fake news, αποφάσισα να τον ενηµερώσω για µια αλήθεια που έφτασε στ’ αυτιά µου και τον αφορά. Για το γεγονός των επαφών που είχε πριν από την ίδρυση του νέου κόµµατος µε κάτι ισχυρούς του χρήµατος.

Ενδιαφέρει... Προς τον Ανδρουλάκη έχει αρχίσει να γέρνει εσχάτως το σύστηµα του Βαρδινογιάννη. Λογικό, αφού, εκτός του ότι υπάρχει κοινή καταγωγή, εσχάτως η δηµοσκοπική ανάκαµψη του ΠΑΣΟΚ, όπως και να το κάνουµε, δελεάζει όσους αναζητούν αντίπαλο στον Μητσοτάκη.

Στη Χόβολη

  • «Παύλο, χάσαµε». Αυτός κάλλιστα θα µπορούσε να είναι ο τίτλος του άρθρου που θα έγραφα, αν δούλευα σε κάποια από τις µεγάλες εφηµερίδες της Kεντροαριστεράς. Oσες έχουν µείνει ή άφησε ανοικτές ο Κασσελάκης. Παρ’ όλα αυτά και επειδή έδωσα τον δικό µου αγώνα, αν αναζητούσε κανείς τον πραγµατικό νικητή των εκλογών στον ΣΥΡΙΖΑ, αυτός δεν είναι άλλος από τον Πολάκη. Μόνος του κατάφερε να κερδίσει το µισό κόµµα και όλοι τους, µαζί µε τον Τσίπρα, το υπόλοιπο. Αν αυτός δεν λέγεται θρίαµβος, τότε οι λέξεις χάνουν την αξία τους.
  • Και µιας και το ανέφερα, ο Πολάκης κατάφερε να πετύχει το συγκεκριµένο αποτέλεσµα χωρίς να ξοδέψει χρήµατα και, κυρίως, χωρίς να ξεπουληθεί στη διαπλοκή. Παρέµεινε πολιτικά παρθένος. Να φανταστείτε ότι την ώρα που οι ανθυποψήφιοί του ξηµεροβραδιάζονταν στα κανάλια, ο ίδιος µετά µεγάλης (υποθέτω) δυσκολίας προσεκλήθη από µόλις ένα.
  • Συνωστισµός «γαλάζιων» υποψηφίων παρατηρείται στην Ανατολική Αττική, αφού, εκτός από τον υφυπουργό Μάριο Θεµιστοκλέους, ενδιαφέρον εκδηλώνει εσχάτως και ο γενικός διευθυντής της Ν.∆., Γιάννης Σµυρλής. Βλέπετε, η συγκεκριµένη περιφέρεια ενδείκνυται για φρέσκιες υποψηφιότητες, δεδοµένου ότι, µε εξαίρεση τη Ζαχαράκη και τον Βορίδη, όλοι οι άλλοι κινούνται µεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
  • Ενας από τους µπελάδες που απασχολούν εσχάτως τον Ανδρουλάκη έχει να κάνει µε τα γεροντάκια του ΠΑΣΟΚ (που είναι πολλά, ζωή να ’χουν), τα οποία θέλουν να είναι εκ νέου υποψήφια στις επόµενες εκλογές. Λογικό, αφού, βλέποντας την ανοδική πορεία του Κινήµατος, ευελπιστούν και στην πολιτική του νεκρανάσταση. Ωστόσο, ο αρχηγός Νίκος δείχνει να θέλει να επιχειρήσει την ανανέωση των ψηφοδελτίων, σχέδιο που δεν µπορεί να υλοποιηθεί αναίµακτα.
  • Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο Νίκος Χαρδαλιάς προσπαθεί να υποβαθµίσει το «άτυπο εµπάργκο» του Μητσοτάκη, κάτι µου λέει ότι εσχάτως έχει αρχίσει να αντιλαµβάνεται ότι δεν τον παίρνει να συνεχίσει τη βεντέτα µε τον πρωθυπουργό. Οχι τίποτα άλλο, επειδή είναι πολλαπλώς ευεργετηµένος από τον τελευταίο, προφανώς και γνωρίζει πόσο έχει συµβάλει στην πολιτική του εκτίναξη ο Κυριάκος. Οπως επίσης τι έχουν πάθει (µε την καλή έννοια) όσοι ξέχασαν τη βοήθεια που τους προσέφερε.
  • Επειδή ο Χαρδαλιάς είναι έξυπνος άνθρωπος, στην προσπάθειά του να ξαναρίξει γέφυρες µε το Μαξίµου και προσωπικά µε τον Μητσοτάκη, άρχισε να κατονοµάζει όσους επιβουλεύονται το πολιτικό του µέλλον. Μάλιστα, ένας συνοµιλητής του περιφερειάρχη έσπευσε να µου «αποκαλύψει» ότι ο αρχηγός Νίκος τα έχει πάρει άγρια µε τον υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ Γιώργο Μυλωνάκη και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, Παύλο Μαρινάκη. Με την ευκαιρία, να σας πω ότι, µε τις τρέλες που κάνει, κατάφερε να απολέσει και τον διαχρονικό του υποστηρικτή στο Μαξίµου, που δεν είναι άλλος από τον Θανάση Νέζη.
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο Secret των Παραπολιτικών