Παρακολουθώντας κανείς τα όσα διαδραµατίζονται εντός και εκτός συνόρων, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει ότι, αν κάτι έχουµε κερδίσει ως χώρα από το ’19 µέχρι και σήµερα, είναι η εµπέδωση της πολιτικής σταθερότητας. Την ώρα που η Γαλλία ταλανίζεται από µια παρατεταµένη πολιτική κρίση και η Γερµανία οδηγείται τον Γενάρη σε πρόωρες κάλπες, η Ελλάδα µοιάζει σαν όαση στο σκηνικό της απόλυτης αβεβαιότητας. Από παράδειγµα προς αποφυγήν τα χρόνια της κρίσης, γίναµε παράδειγµα προς µίµηση για τους εταίρους, τους επενδυτές, αλλά και γενικώς για όσους διαβάζουν διαφορετικά τα γεωπολιτικά δεδοµένα. Και, φυσικά, αυτό το αποτέλεσµα δεν προέκυψε από ένα µαγικό ραβδί, σαν αυτό που θα κρατήσει σε λίγες µέρες ο Αγιος Βασίλης, αλλά ήταν αποτέλεσµα της σοβαρής και µεθοδικής δουλειάς που έκανε όλα αυτά τα χρόνια ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μιας αθόρυβης και εν πολλοίς αντιδηµοφιλούς στο εσωτερικό στρατηγικής, το αποτέλεσµα της οποίας απολαµβάνουµε όλοι εµείς. Το γεγονός ότι µετά τη δεκαετή κρίση βρέθηκε στο κυβερνητικό πηδάλιο ένας καλός καπετάνιος συνέβαλε καταλυτικά στην απογείωση της χώρας. Σήµερα, η θέση της Ελλάδας στον διεθνή χάρτη δεν έχει καµία σχέση µε εκείνη τη θέση του επαίτη που κατείχε στις αρχές της δεκαετίας του ’10.

Τα όσα ακούστηκαν κατά τη διάρκεια του πρόσφατου συνεδρίου της Morgan Stanley είναι ενδεικτικά της άποψης που επικρατεί στα µεγάλα «σπίτια» του εξωτερικού για τη χώρα µας. Για τους επίδοξους επενδυτές, πλέον αποτελούµε µια από τις πρώτες επιλογές, µε ό,τι αυτό µπορεί να συνεπάγεται για τη µελλοντική πορεία της οικονοµίας και όλων των υπολοίπων. Ο Μητσοτάκης µέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να αλλάξει το status της Ελλάδας, δίνοντας σχεδόν χαρακτηριστικά µονιµότητας στη σταθερότητα. Μάλιστα, ένας τέτοιος στόχος δεν θα µπορούσε να επιτευχθεί, αν ο ίδιος ο ηγέτης δεν ήταν συνεπής απέναντι σε αυτά που είχε υποσχεθεί και, κυρίως, αν σε κάθε απόφαση συνυπολόγιζε το πολιτικό κόστος.

Το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης εξάντλησε την πρώτη κυβερνητική θητεία όπως είχε δεσµευτεί, χωρίς µάλιστα να αλλάξει τον εκλογικό νόµο, που θα του έκανε πιο εύκολη την αυτοδυναµία, αξιολογήθηκε θετικά από τους πολίτες, που στο τέλος είναι εκείνοι που αποφασίζουν για τα σωστά και τα λάθη µιας κυβέρνησης.

Η εµπέδωση της σταθερότητας είναι δύσκολη δουλειά και σίγουρα δεν µπορεί να υλοποιηθεί µε µικροπολιτικά παιχνίδια. Απεναντίας, έχει κόστος, το οποίο οι ηγέτες επιβάλλεται να πληρώνουν κατά τη διάρκεια της τετραετίας. Αυτό, δηλαδή, που κάνει ο πρωθυπουργός, αδιαφορώντας για το όποιο πρόσκαιρο κόστος. Αλλωστε, αν για κάτι ξεχωρίζει ο Μητσοτάκης από τους προκατόχους του, είναι ότι δεν υποκύπτει εύκολα στις «Σειρήνες» του λαϊκισµού. Τον εύκολο δηλαδή δρόµο, που σχεδόν πάντα στο τέλος οδηγεί σε αδιέξοδο.

Οσοι, λοιπόν, για διαφόρους λόγους, σε τακτά χρονικά διαστήµατα επιδιώκουν να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση είναι προφανές ότι δεν αντιλαµβάνονται την ουσιαστική κατάκτηση των τελευταίων χρόνων, που δεν είναι άλλη από τη σταθερότητα σε επίπεδο οικονοµικό, πολιτικό, διπλωµατικό και κάπου στο βάθος εθνικό. Κακά τα ψέµατα, ο Μητσοτάκης φαντάζει όαση στο σκηνικό της Ευρώπης. Είναι ένας ηγέτης που διαθέτει και σχέδιο και όραµα, αλλά κυρίως γνώση. Αυτό που οφείλουµε να αντιληφθούµε όλοι, ανεξαρτήτως κόµµατος και χρώµατος, είναι ότι σε αυτήν τη φάση ρισκάρουµε τη σταθερότητα. Η ακρίβεια και τα υπόλοιπα θέµατα της καθηµερινότητας θα φαντάζουν όαση µπροστά σε αυτά που θα φέρει η γενικευµένη πολιτική αστάθεια. Επειδή οι λαοί δεν αυτοκτονούν, δεν έχουµε κανέναν λόγο να απολέσουµε αυτό που πετύχαµε µε κόπο τα τελευταία χρόνια.

Ποιους τροµάζει το σενάριο ∆ένδια για την Προεδρία

Με αφορµή τη γενικευµένη εδώ και καιρό παραφιλολογία που θέλει τον Κυριάκο Μητσοτάκη να εξετάζει σοβαρά να προτείνει τον Νίκο ∆ένδια ως Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας, ετερόκλητες δυνάµεις έχουν αρχίσει να ανησυχούν και µόνο στην ιδέα της συγκεκριµένης προοπτικής. Μιλάµε για κάτι αυτόκλητους υπερασπιστές του υπουργού Αµυνας και για κάτι άλλους, που ακόµη δεν έχουµε καταλάβει τι ακριβώς επιθυµούν δι’ ηµάς. Παρ’ όλα αυτά, εκείνο που καταλαβαίνουν και οι πλέον αδαείς είναι ότι και οι δύο πλευρές σχεδόν τροµάζουν στην προοπτική ο Μητσοτάκης να προτείνει τον ∆ένδια για Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας. Προφανώς τους χαλάει τα σχέδια η συγκεκριµένη εξέλιξη, αφού, ανεξάρτητα από τις προθέσεις του ιδίου, είχαν κάθε λόγο να παρουσιάζουν τον υπουργό Αµυνας ως εν δυνάµει διάδοχο του Κυριάκου. Ηθελαν να έχουν ένα φόβητρο, που κάθε λίγο και λιγάκι θα το παρουσίαζαν ως απειλή, χωρίς ωστόσο να έχουν καταλάβει ότι ο ∆ένδιας ούτε έπαιξε ούτε θέλει να µπει και να παίξει σε ένα τέτοιο παιχνίδι.

Στη Χόβολη

  • Επειδή διαβάζω διάφορα που σχετίζονται µε τον ∆ένδια, δεν σας κρύβω ότι δεν αξιολόγησα αυτό που διάβασα σε σχέση µε την «τιµωρία» που θα επιβάλει ο Μητσοτάκης στον υπουργό Αµυνας, στην περίπτωση που του προτείνει να γίνει Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας και εκείνος αρνηθεί. Και δεν το αξιολόγησα γιατί θεωρώ ότι εν προκειµένω είναι εξαιρετικά δύσκολο το «όχι». Κατά συνέπεια, όλα τα υπόλοιπα δεν θα χρειαστεί να τεθούν σε κανένα τραπέζι.
  • Οσο παράξενο κι αν φαντάζει, ο Σαµαράς (όχι ο Τρύφωνας, αλλά ο Αντώνης) σκέφτεται σοβαρά στην έβδοµη και βάλε δεκαετία της ζωής του να προχωρήσει στην ίδρυση νέου πολιτικού φορέα. Μάλιστα, κάπου άκουσα ότι ήδη έχουν πέσει επί τάπητος και τα πρώτα υποψήφια ονόµατα, αν και, εδώ που τα λέµε, δεν θα ήταν άσχηµο να επανιδρυθεί η Πολιτική Ανοιξη, που σηµατοδοτεί και τη διαχρονική βεντέτα απέναντι στους Μητσοτάκηδες.
  • Μου λένε ότι ο υπουργός Ναυτιλίας, Χρήστος Στυλιανίδης, ετοιµάζει δοµικό ανασχηµατισµό στο µεγάλο λιµάνι ενόψει των κρίσεων στο Λιµενικό. Για πρώτη φορά οι αλλαγές τελούν και υπό την έγκριση του Μαξίµου. Οσοι, λοιπόν, γνωρίζουν λένε ότι ήρθε η ώρα για πραγµατικές αλλαγές, που δυστυχώς δεν έγιναν από το ’19 µέχρι και σήµερα.
  • Κανονικός συνωστισµός υποψηφίων καταγράφεται εσχάτως µε τους εξωκοινοβουλευτικούς υφυπουργούς: Θεµιστοκλέους, Αγαπηδάκη, Χαραλαµπογιάννη και κάτι βουλευτές Επικρατείας, όπως ο Σταµάτης (που δεν έχει στον ήλιο µοίρα), θέλουν να είναι υποψήφιοι στις επόµενες εκλογές. Το γεγονός ότι δηλώνουν παρόντες και παρούσες, αν και δεν έχουν και µεγάλες πιθανότητες να εκλεγούν, δείχνει ότι έχουν αντιληφθεί πως ήρθε η ώρα να δώσουν κάτι από την πλευρά τους στην Παράταξη.
  • Με αφορµή τα παραπάνω, έµαθα ότι τα τελευταία χρόνια οι σχέσεις του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη µε την οµόσταυλή του Ειρήνη Αγαπηδάκη (αναφέροµαι στην κοινή φιλία των δύο µε τον ∆οξιάδη) δεν είναι και οι καλύτερες.
  • Την Κρήτη, και συγκεκριµένα το Ηράκλειο, θα επισκεφθεί την επόµενη Πέµπτη ο Μητσοτάκης, προκειµένου να παρευρεθεί σε εκδήλωση. Θα έχει ενδιαφέρον η εκεί παρουσία του, αφού είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεται τον νοµό µετά την αποποµπή Αυγενάκη από την Κ.Ο. της Ν.∆.
  • Μετά τον θρίαµβο που κατέγραψε σε επίπεδο Κρήτης ο Πολάκης, καθίσταται απαγορευτική κάθε σκέψη που ενδεχοµένως να έκανε για τη µετακόµισή του από τα Χανιά σε µια από τις µεγάλες εκλογικές περιφέρειες της Αθήνας. Πλέον, ούτε µπορεί και ούτε και πρέπει να προδώσει την εµπιστοσύνη του 90% των ΣΥΡΙΖΑίων της Λεβεντογέννας, που πήγαν και τον ψήφισαν για αρχηγό τους.
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο Secret των Παραπολιτικών στις 7/12