Η ηγετική κυριαρχία του Μητσοτάκη

Η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να επιλέξει έναν από τους εµπειρότερους πολιτικούς, προερχόµενο από τα σπλάχνα της Ν.∆., τον Κώστα Τασούλα, για τη θέση του Προέδρου της Ελληνικής ∆ηµοκρατίας έρχεται να επιβεβαιώσει, και δη µε τον πλέον πανηγυρικό τρόπο, την εµπεδωµένη άποψη ότι ο πρωθυπουργός είναι ένας από τους µεθοδικότερους ηγέτες της Μεταπολίτευσης. Και αυτή η άποψη έχει συγκροτηθεί όχι από κάποια κληρονοµιά που του δόθηκε, αλλά από τις κρίσιµες αποφάσεις που έχει λάβει τα χρόνια που επιχειρεί στην κεντρική πολιτική σκηνή. Το κακό είναι ότι ακόµη και σήµερα υπάρχουν πρόσωπα τα οποία διαδραµατίζουν (ή φιλοδοξούν να διαδραµατίσουν) κεντρικό ρόλο στο σύστηµα και εξακολουθούν να µη «διαβάζουν» σωστά τον Μητσοτάκη. Αυτό συνέβη και όλο αυτό το διάστηµα που είχαν την τιµητική τους τα σενάρια σε σχέση µε το πρόσωπο που θα επέλεγε ο πρωθυπουργός για το ύπατο πολιτειακό αξίωµα.

Γράφτηκαν πολλά και ειπώθηκαν ακόµα περισσότερα, µε τους διάφορους σεναριογράφους στις περισσότερες των περιπτώσεων να κάνουν την προσδοκία τους είδηση. Μάλιστα, προκαλεί εντύπωση ότι έµπειροι πολιτικοί και ακόµα πιο έµπειροι δηµοσιογράφοι έκαναν εκτιµήσεις για τα πάντα και τους πάντες, αρνούµενοι να δουν το πολιτικά προφανές, που εν προκειµένω ήταν η επιλογή Τασούλα. Είναι οι ίδιοι που δεν κατάλαβαν ποτέ γιατί ο Μητσοτάκης δεν υπερψήφισε για Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας τον Προκόπη Παυλόπουλο, γιατί επέλεξε ως κεντρικό σύνθηµα για να κερδίσει τις εκλογές από τον Τσίπρα τη «Συµφωνία αλήθειας», γιατί έφτιαξε ένα νέο επιτελικό µοντέλο διοίκησης, έκανε ένα γενναίο και χωρίς ενοχές άνοιγµα στην Κεντροαριστερά, συγκρούστηκε µετωπικά µε την Ακροδεξιά και στο τέλος διέγραψε και τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαµαρά από τη Ν.∆. Είναι όσοι δεν έχουν υπολογίσει ή επιµένουν να υποτιµούν τα ηγετικά χαρίσµατα του πιο δοµηµένου κεντροδεξιού ηγέτη σε επίπεδο Ευρώπης. Ο Μητσοτάκης δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να συνοµιλεί µε το αυτονόητο. Και επειδή µιλάει µε το αυτονόητο, έχει καταφέρει να οικοδοµήσει µια απευθείας επαφή (αδιαµεσολάβητη, θα έλεγα) µε την ελληνική κοινωνία. Οταν λοιπόν καλείται να πάρει κρίσιµες αποφάσεις, δεν χρειάζεται ούτε υποβολείς ούτε συµβουλάτορες. Απεναντίας, έχει ένα µοναδικό προνόµιο να κατανοεί την απαίτηση της πλειονότητας του κόσµου. Αυτό ακριβώς έγινε και στην περίπτωση της επιλογής του νέου Προέδρου της ∆ηµοκρατίας, όπου επελέγη ένα πρόσωπο σοβαρό, αξιόπιστο και, κυρίως, ένα πρόσωπο που διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που συγκροτούν µια συναινετική προσωπικότητα. Τόσο απλά και τόσο πρακτικά, γιατί δεν θα πρέπει να ξεχνάµε ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και όχι της ουτοπίας.

Ο Μητσοτάκης, για άλλη µια φορά, έδειξε ότι παίζει µόνος του στο γήπεδο της πολιτικής, επιβάλλοντας µε περισσή ευκολία τους όρους του παιχνιδιού. Και το κάνει έχοντας ως σύµµαχο την κοινωνία, τους πολλούς, αυτούς που δεν καταλαβαίνουν γιατί η συναίνεση πωλείται µόνο στο ράφι της Κεντροαριστεράς. Η επιλογή Τασούλα αποτελεί και ένα µήνυµα προς όλους όσοι κατά καιρούς έχουν αµφισβητήσει την κοµµατική προσήλωση του Μητσοτάκη, ενός ηγέτη που έχει προσφέρει µόνο εκλογικές επιτυχίες στη µεγάλη φιλελεύθερη παράταξη. Είναι ένα µήνυµα συσπείρωσης, σεβασµού και τιµής προς τις αξίες και τις αρχές που πρεσβεύει ο χώρος. Οσοι κατά καιρούς προσπαθούν να ερµηνεύσουν κάνοντας τις προσδοκίες τους γεγονός θα πρέπει να έχουν κατά νου ότι ο σηµερινός πρωθυπουργός διαθέτει ένα µοναδικό ταλέντο να συνθέτει. Με την ευκολία που καταφέρνει να καθίσει στο ίδιο τραπέζι τον Γεραπετρίτη και τον Σκέρτσο µε τον Βορίδη και τον Αδωνι, µε την ίδια άνεση ακούει την κοινωνία των πολιτών, που του δείχνει τον δρόµο για µια πιο συντηρητική προσέγγιση. Για άλλη µια φορά, ο Μητσοτάκης δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το αυτονόητο και το πολιτικά προφανές. Πρότεινε τον τρίτο πολιτειακό παράγοντα (που είχε υπερψηφιστεί από την αντιπολίτευση για πρόεδρος της Βουλής) για πρώτο. Το βασικό, και αυτό είναι που καταλαβαίνουν οι πολίτες, είναι ότι απέφυγε να µπει σε παζάρια και να «εκτελέσει» τις παραγγελίες του συστήµατος. Αυτό ακριβώς είναι που τον κάνει κυρίαρχο του πολιτικού παιχνιδιού, αποδυναµώνοντας ταυτόχρονα τον ρόλο και την επιρροή (στην κοινωνία) της αντιπολίτευσης. Οσο κάποιοι επιµένουν να διαβάζουν λάθος τον Μητσοτάκη τόσο θα συνεχίζουν να γράφουν ήττες στις σελίδες της ιστορίας (τους).

Αξίζει...

Κάπου άκουσα ότι ανάµεσα στους προσκεκληµένους στην ορκωµοσία του Τραµπ είναι και ο γιος του πρωθυπουργού, Κωνσταντίνος, που για όσους δεν τον γνωρίζουν συνεχίζει τις σπουδές του στην Ουάσινγκτον.


Ο Τασούλας θα τηλεφωνήσει στον Σαµαρά

Ενα από τα κοινά χαρακτηριστικά που διαθέτει ο υποψήφιος Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας Κώστας Τασούλας (φωτ.) µε τον ανεξάρτητο βουλευτή Μεσσηνίας Αντώνη Σαµαρά είναι ότι και οι δύο προέρχονται από το πολιτικό µαντρί του θεωρητικού της ελληνικής ∆εξιάς Ευάγγελου Αβέρωφ. Με την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Ηπειρώτη πολιτικού διακινήθηκε ένα σενάριο που ήθελε τον πρώην πρωθυπουργό να συντάσσεται µε το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα κόµµα τα της Αριστεράς, καταψηφίζοντας τον «ιδεολογικό του αδερφό». ∆εν πέρασε όµως πολύς χρόνος για να καταλάβει ότι οδηγούνταν σε ακόµα ένα λάθος, από τα πολλά στα οποία τον έχει οδηγήσει το θυµικό και, κυρίως, η ζήλια που τον κυριεύει βλέποντας την ολοένα και αυξανόµενη κυριαρχία Μητσοτάκη. Ανεξάρτητα όµως από τα παραπάνω, πρέπει να σας πω ότι ο Τασούλας, που συνδέεται µε τον Σαµαρά, δεν αποκλείεται να επιχειρήσει να µιλήσει (σε φιλικό πάντα επίπεδο) µαζί του.

Ενδιαφέρει...

Από αξιόπιστη πηγή πληροφορούµαι ότι τις προηγούµενες ηµέρες υπήρξε και συνάντηση του πρωθυπουργού µε τον υποψήφιο Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας στο σπίτι του πρώτου, στον Λυκαβηττό.

Στη χόβολη

  • Για άλλη µία φορά, ο πρόεδρος Ανδρουλάκης βγαίνει ηττηµένος από την ιστορία της προεδρικής εκλογής. Ενώ είχε τη δυνατότητα να προτείνει τον Βενιζέλο ή οποιονδήποτε άλλο, πίστεψε στα σοβαρά ότι ο Μητσοτάκης δεν θα έκανε το πολιτικά προφανές. Κάπως έτσι, φέρνει εαυτόν ουραγό στις εξελίξεις - αφήστε που εν προκειµένω εµφανίστηκε να παζαρεύει δηµοσίως την αξιοποίηση ενός ΠΑΣΟΚου για την Προεδρία.
  • Αν και δεν το έχω από πληροφόρηση, πρέπει να σας πω ότι το όνοµα του Βενιζέλου δεν «έπαιξε» ποτέ. Βλέπετε, ο Μητσοτάκης, γνωρίζοντας τον άνδρα, δεν χρειαζόταν κάποιον τρίτο για να τον πείσει ότι η συγκεκριµένη επιλογή θα τον έβαζε σε περιπέτειες. Πέραν τούτου, ο πρωθυπουργός δεν ξεχνά ότι ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε σπεύσει σε έντονη κριτική για το θέµα των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων, όπως επίσης ότι τα παλιά τα χρόνια, ως υπουργός Πολιτισµού, είχε ασχοληθεί µε τον πρεσβύτερο Μητσοτάκη. Σε κάθε περίπτωση, το όνοµα του Μπένι δεν «έπαιξε» ποτέ. Με την ευκαιρία, να σας πω ότι και µία πιθανότητα να υπήρχε, «κάηκε», όταν ο Μητσοτάκης διαπίστωσε τη µανία των µιντιαρχών σχεδόν να επιβάλουν την υποψηφιότητα Βενιζέλου.
  • Μου λένε ότι ένας από τους πολύ στεναχωρηµένους από τις τελευταίες εξελίξεις είναι ο Προκόπης Παυλόπουλος, που περίµενε πώς και πώς να δει τον πρωθυπουργό να επιλέγει κεντροαριστερό υποψήφιο. Για άλλη µία φορά ο καθηγητής (γιατί ως Πρόεδρο ήδη τον έχουµε ξεχάσει) έπεσε έξω, εξέλιξη που τον έχει επηρεάσει και σε ψυχολογικό επίπεδο.
  • Για όσους γνωρίζουν τώρα τη Ν.∆., η επιλογή Μητσοτάκη τόσο για την Προεδρία της ∆ηµοκρατίας όσο και για την αντίστοιχη της Βουλής ακυρώνει την επιχειρηµατολογία όσων τον κατηγορούσαν για έλλειψη σεβασµού στις αρχές και τις αξίες της Παράταξης.
  • Προς το παρόν, δεν επιβεβαιώνονται οι πληροφορίες που θέλουν τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο να εξετάζει σοβαρά το ενδεχόµενο να υπερψηφίσει στην τέταρτη ψηφοφορία τον Τασούλα. Βλέπετε, οι δύο άνδρες, όντας στο προεδρείο της Βουλής, έχουν οικοδοµήσει και µια προσωπική σχέση.
  • Για να ξέρετε, ο Μητσοτάκης δεν έκανε καµία δεύτερη σκέψη σε σχέση µε τον διάδοχο Τασούλα στην προεδρία της Βουλής. Επέλεξε τον Κακλαµάνη, ο οποίος πρέπει να σας πω ότι έχει όλες τις προϋποθέσεις να καταγράψει ένα αποτέλεσµα-ρεκόρ κατά την εκλογή του. Βλέπετε, σταθερά και διαχρονικά ο Νικήτας µιλάει µε όλες τις πτέρυγες.
  • Να σας πω ότι ένας από τους υπέρµαχους της υποψηφιότητας Τασούλα, από την πρώτη κιόλας στιγµή που προέκυψε η συζήτηση σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης, ήταν ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Γιώργος Μυλωνάκης. Κάπως αναµενόµενο, δεδοµένου ότι ο τελευταίος είχε άψογη συνεργασία, όσο ήταν γενικός γραµµατέας της Βουλής, µε τον Ηπειρώτη πολιτικό.

Δημοσιεύτηκε στο Secret των Παραπολιτικών