Με αφορμή τα όσα ξεκίνησαν να συζητούνται τόσο στο πολιτικό προσκήνιο όσο και στο πολιτικό παρασκήνιο, αναδείχθηκε, εκτός των άλλων, και μια παθογένεια που συνδέεται με την αδυναμία της κυβέρνησης να δώσει λύσεις στα καθημερινά προβλήματα των πολιτών. Αν και η συζήτηση περιστρέφεται πέριξ των Τεμπών, η αλήθεια είναι ότι την πλειονότητα των πολιτών δεν την επηρεάζει στην καθημερινότητά της. Και αυτό, γιατί πολλοί από τους πολίτες είτε δεν είχαν είτε δεν θα έχουν καμία απολύτως επαφή στο μέλλον με αυτό που ονομάζεται ελληνικός σιδηρόδρομος.

Απεναντίας οι ίδιοι (δηλαδή η πλειονότητα των πολιτών) βιώνουν σχεδόν κάθε μέρα την ακρίβεια που επιμένει στα ράφια των σουπερμάρκετ, το κυκλοφοριακό που δεν λύνεται -αντιθέτως, εντείνεται στις μεγάλες πόλεις-, την ταλαιπωρία στα νοσοκομεία, μα, κυρίως, βρίσκονται συχνά πυκνά αντιμέτωποι με τις διαχρονικές παθογένειες ενός κρατικού μηχανισμού ο οποίος επιμένει να μην αλλάζει. Γι’ αυτά και για μια σειρά από άλλα ζητήματα, που επί χρόνια επιμένουν και διαιωνίζονται, θα κριθεί (όποτε γίνουν εκλογές) η δεύτερη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Γιατί είθισται στο τέλος ο κόσμος να ψηφίζει με βάση το πορτοφόλι του και όλα όσα επηρεάζουν την καθημερινότητά του. Τα υπόλοιπα, όπως οι πτυχές της ιστορίας με τα Τέμπη, είναι το κερασάκι στην τούρτα, χωρίς, ωστόσο, να είναι ο κρίσιμος παράγοντας που θα καθορίσει την τελική κρίση των ψηφοφόρων. Αποδείχθηκε, άλλωστε, και στις εκλογές του 2023, όταν τρεις μήνες μετά το τραγικό δυστύχημα δεν φάνηκε να παίζει ρόλο στην απόφαση των πολιτών. Επειδή ήδη έχει ξεκινήσει μια συζήτηση για τον επικείμενο ανασχηματισμό (τι πρωτόγνωρο κι αυτό, να ξέρουμε ότι κάποια στιγμή θα γίνει αναδόμηση της κυβέρνησης), όσοι έχουν τη δυνατότητα να συνομιλούν με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αυτή τη φορά, οφείλουν να μην του χαϊδέψουν τα αυτιά. Αν θέλουν να είναι χρήσιμοι, αντί να του παραθέτουν αριθμούς και να του παρουσιάζουν κουτάκια, που αποδεικνύουν πόσο χαρούμενοι είναι οι πολίτες από τις επιτυχίες της κυβέρνησης, ας κοιτάξουν κατάματα την πραγματικότητα και ας του προτείνουν λύσεις. Για παράδειγμα, ο κόσμος περιμένει μια πρόταση για το πώς θα λυθεί το κυκλοφοριακό στην Αθήνα και για το αν υπάρχει σχέδιο αποσυμπίεσης του Κηφισού. Οι πολίτες αναμένουν να δουν ένα καλύτερο σύστημα Υγείας, που θα τους σέβεται και, κυρίως, θα τους παρέχει τις αυτονόητες υπηρεσίες. Όλοι εμείς θέλουμε να ζούμε σε ένα πιο ασφαλές περιβάλλον, με μια σύγχρονη Αστυνομία και όχι με αστυνομικούς που θα γίνονται ένα με τους ποινικούς.

Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει να επανακτήσει την εμπιστοσύνη της πλειονότητας των πολιτών, και με δεδομένο ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, οφείλει τα δύο χρόνια που μένουν να κάνει μια μικρή επανάσταση. Η κυβέρνηση πρέπει να αρχίσει να κυβερνά κανονικά, γιατί αυτό που διαπιστώνουν εσχάτως και οι πλέον αδαείς είναι ότι οι υπουργοί έχουν σταματήσει να κάνουν τη δουλειά τους.

Οι περισσότεροι περιμένουν από τον πρωθυπουργό να δώσει λύσεις στα προβλήματα και να βγει μπροστά, όταν προκύπτουν σοβαρά ζητήματα. Ενδεχομένως αυτό που συμβαίνει με αυτή την κυβέρνηση να μην έχει ιστορικό προηγούμενο. Οι υπουργοί βγαίνουν μπροστά μόνο στα εύκολα και κρύβονται στην πρώτη δυσκολία. Με εξαίρεση τρεις τέσσερις (βαριά), οι υπόλοιποι κάνουν σαν να μην τους αφορά η όλη συζήτηση. Αν δεν ξαναπάρει μπροστά η κυβερνητική μηχανή, όσοι ανασχηματισμοί και να γίνουν, όσες συνεντεύξεις και να δώσει ο Μητσοτάκης, δύσκολα θα καταφέρει να γυρίσει το ματς...

Σε αυτή τη φάση, απαιτούνται τολμηρές αποφάσεις, σχέδιο και ταχύτητα στην εφαρμογή όλων όσα νομοθετούνται. Γιατί όπως έχει αποδειχθεί, δυστυχώς, δεν αρκεί η νομοθέτηση, αφού μετά χρειάζονται χρόνος και βούληση για να γίνει προϊόν και κτήμα της κοινωνίας αυτό που η κυβέρνηση νομοθέτησε. Για παράδειγμα, ένα από τα μεγάλα στοιχήματα τα οποία έχει θέσει από την πρώτη μέρα ο Μητσοτάκης ήταν το έργο του Βόρειου Οδικού Άξονα Κρήτης. Έχουν περάσει έξι χρόνια και ακόμη δεν έχει πέσει «τσαπιά», με τον πρωθυπουργό να είναι εκτεθειμένος στα μάτια των συμπατριωτών του. Αν θέλει να γίνει το όραμα πράξη, πρέπει άμεσα να νομοθετήσει προκειμένου να ξεπερα στούν τα διαδικαστικά που βάζουν «χειρόφρενο» στην έναρξη των εργασιών. Όμως, ο ΒΟΑΚ είναι ένα από τα πολλά, αλλά είναι ενδεικτικό ενός κράτους που τα λόγια απέχουν πολύ από τις πράξεις.

Πριν από τον ανασχηματισμό ο Μητσοτάκης οφείλει να πείσει τους υπουργούς του (αν είναι δυνατόν) να μπουν στον κόπο να κυβερνήσουν. Να βγουν μπροστά και να κυβερνήσουν κανονικά. Να δώσουν λύσεις στα προβλήματα, που επί χρόνια περιμένει ο κόσμος να λυθούν και δεν λύνονται. Αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία για την κυβέρνηση, την οποία δεν πρέπει να χάσει - γιατί μαζί θα χαθεί και η μεγάλη (ενδεχομένως και μεγαλύτερη) ευκαιρία για τη χώρα.