Αναζητείται αντιπολίτευση στον Κυριάκο Μητσοτάκη

Κατά κοινή παραδοχή, το τελευταίο χρονικό διάστηµα ενδεχοµένως και να είναι το πιο δύσκολο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη από την ηµέρα που έλαβε τη λαϊκή εντολή τον Ιούλιο του ’19 για να συγκροτήσει την πρώτη κυβέρνησή του. Λίγο έως πολύ πρόκειται για µια φυσιολογική εξέλιξη, δεδοµένου ότι είθισται οι κυβερνήσεις στο δεύτερο µισό της δεύτερης θητείας τους (αυτό συνέβαινε όταν ήταν κραταιός ο δικοµµατισµός) να βρίσκονται αντιµέτωπες µε τη σωρευµένη κοινωνική δυσαρέσκεια. Από αυτόν τον (σχεδόν) άγραφο νόµο δεν θα µπορούσε να εξαιρεθεί ούτε και η πανίσχυρη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια βιώνουµε µια πρωτόγνωρη (πολιτική) πραγµατικότητα, αυτή της µονοκρατορίας, που εµφανίζει τη Ν.∆. να παίζει µόνη της στο γήπεδο της πολιτικής, κάνει ακόµη πιο δύσκολη τη ζωή στους κυβερνώντες, αφού επί της ουσίας ο κόσµος συµπεριφέρεται στον Μητσοτάκη λες και είναι κυβέρνηση και αντιπολίτευση µαζί. Και εδώ µιλάµε για την απόλυτη στρέβλωση, κάτι που έχει αρχίσει και φαίνεται διά γυµνού οφθαλµού.

Για να λειτουργήσει σωστά ένα πολιτικό σύστηµα, επιβάλλεται (γι' αυτό άλλωστε είναι και θεσµοθετηµένος ο ρόλος της) να υπάρχει αξιωµατική αντιπολίτευση, που θα κρίνει και θα επικρίνει τις αποφάσεις του όποιου πρωθυπουργού και που στο τέλος της διαδροµής θα έρχεται και θα καταθέτει εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης. Ολα αυτά που θα όφειλε και που περίµεναν δηλαδή να κάνει εν προκειµένω το ΠΑΣΟΚ και ο Νίκος Ανδρουλάκης τώρα και λίγο πριν, ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ (όντας πρόεδρος της αξιωµατικής αντιπολίτευσης), ο Στέφανος Κασσελάκης. ∆υστυχώς, όµως, οι ηγέτες της υφιστάµενης αντιπολίτευσης δείχνουν σχεδόν αδύναµοι να ανταποκριθούν στα στοιχειώδη.

Ο χειρισµός που έγινε από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ στην υπόθεση των Τεµπών ήρθε απλώς να επιβεβαιώσει την πλήρη ανυπαρξία σχεδίου, που αποπροσανατολίζει τον ηγέτη και τα στελέχη του κόµµατος από τον στόχο. Ανεξάρτητα όµως από τα παραπάνω, αυτό που προκύπτει από τις επιλογές Ανδρουλάκη είναι ότι κατάφερε µέσα σε ελάχιστο χρόνο από την επανεκλογή του να επιστρέψει στην ίδια ακριβώς αφετηρία από την οποία ξεκίνησε, πριν ανακύψει η διαδικασία των εσωκοµµατικών εκλογών. Η εξέλιξη αυτή δείχνει ότι επί της ουσίας απώλεσε τις προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί σε µια σηµαντική µερίδα του κόσµου. Σε αυτούς που πίστεψαν ότι, µε δεδοµένη την κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις για ένα δυναµικό comeback του ΠΑΣΟΚ. Αν κανείς διαβάσει τις πρόσφατες δηµοσκοπήσεις, θα καταλάβει ότι επί της ουσίας µόλις χάθηκε ακόµη µία ευκαιρία να αποκτήσει σοβαρή αντιπολίτευση ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Η καθοδική πορεία του Ανδρουλάκη φαίνεται να έχει δοµικά χαρακτηριστικά. Ο κόσµος που έδειξε διάθεση να του δώσει µια δεύτερη ευκαιρία εσχάτως έχει αρχίσει να κρατά αποστάσεις, όχι γιατί έχει κάτι προσωπικό µαζί του, αλλά γιατί πλέον αρχίζει να εµπεδώνει την αντίληψη ότι «δεν µπορεί». Κι όταν για έναν ηγέτη πάψει να υπάρχει η προσδοκία, τότε απλώς µετρά αντίστροφα. ∆εν ξέρω πότε και αν θα δροµολογηθούν εκ νέου εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, ούτε αν θα γίνει ένα θαύµα και µαζικά ο κόσµος της Κεντροαριστεράς θα ανακαλύψει το κρυµµένο άστρο του Φάµελλου. Απεναντίας, γνωρίζω και δη από πρώτο χέρι ότι επί της ουσίας δεν υφίσταται αντιπολίτευση στη χώρα. Αυτό ενδεχοµένως να είναι και το τεράστιο ζήτηµα που αντιµετωπίζουν και οι ισχυροί της χώρας, οι οποίοι επί έξι χρόνια δεν έχουν καταφέρει να «ανακαλύψουν» έναν ηγέτη που θα καταστεί αξιόµαχος αντίπαλος απέναντι στη µονοκρατορία του Μητσοτάκη.

Επειδή όπως σας έγραψα και την προηγούµενη βδοµάδα τα κενά τα εκδικείται η φύση, αν συνεχίσει η φθορά των Ανδρουλάκη - Φάµελλου, κάποια στιγµή υπάρχει σοβαρός κίνδυνος τη λύση που δεν έχουν δώσει όσοι διαφεντεύουν τις τύχες της Κεντροαριστεράς να τη δώσει η άναρχη πλατεία. 

Αξίζει...

Ενόψει του ανασχηµατισµού δεν αποκλείω να δούµε να µένει εκτός κυβέρνησης ένας υπουργός (από τους αγαπηµένους του Μητσοτάκη) που έδειχνε σχεδόν ακλόνητος κατά το προηγούµενο χρονικό διάστηµα.

Το σενάριο των πρόωρων εκλογών (που δεν υπάρχει)


Με αφορµή τα όσα διαδραµατίστηκαν τις τελευταίες µέρες, ανάµεσα στα πολλά που κυκλοφόρησαν στα δηµοσιογραφικά γραφεία ήταν και ένα σενάριο που ήθελε τον πρωθυπουργό να εξετάζει σοβαρά µέχρι και τον εκλογικό αιφνιδιασµό. Ωστόσο από κάτι σχετικώς σοβαρές πηγές έµαθα ότι όχι µόνο δεν υπάρχει µια τέτοια εκδοχή στο µυαλό του Μητσοτάκη, αλλά, απεναντίας, αποκλείει στο άκουσµά της τη συγκεκριµένη προοπτική. Σε όσους έσπευσαν να του το θέσουν απλώς χαµογέλασε, σπεύδοντας να επισηµάνει ότι, όπως έκανε και την πρώτη τετραετία, έτσι και τώρα θα εξαντλήσει τη θητεία του, οδηγώντας τη χώρα σε κάλπες το ’27, µε τον ίδιο εκλογικό νόµο. Αλλωστε, όπως λέει συχνά πυκνά ο Μητσοτάκης, αν κάτι του δίνει προβάδισµα έναντι των υπολοίπων είναι η θεσµική συνέπεια που τον διακρίνει.

Ενδιαφέρει...

Στο Μαξίµου έχουν αρχίσει να ξεσκονίζουν όλες (σχεδόν) τις συµβάσεις και να «κοιτούν» τις εταιρείες που έχουν δείξει ενδιαφέρον να πάρουν κοµµάτι από την πίτα του «Αιγίς».

Στη χόβολη

  • Θα σας γράψω κάτι που ενδεχοµένως να φαντάζει ολίγον υπερβολικό. Από µια καλή ΣΥΡΙΖΑϊκή πηγή έµαθα ότι υπάρχει σοβαρό ενδεχόµενο σε ελάχιστο χρόνο από τον σηµερινό να βρεθούµε θεατές µιας νέας διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό σηµαίνει ότι η εσωκοµµατική ηρεµία του τελευταίου διαστήµατος εµπεριέχει στοιχεία εικονικότητας.
  • Ανήµερα της Υπαπαντής βγήκε ο πρόεδρος Σαµαράς και άρχισε να µιλά για την απονοµή δικαιοσύνης και κάτι άλλα, που οµολογώ ότι δυσκολεύτηκα να τα αποκωδικοποιήσω. Εµεινα στο κυρίαρχο, που είναι και το µείζον. Στο γεγονός ότι ο ανεξάρτητος βουλευτής Μεσσηνίας αναζητά για ψύλλου πήδηµα την αφορµή να βγει και να την «πέσει» στον Μητσοτάκη.
  • Με την ευκαιρία της πρόσφατης (όχι και τόσο) βαρυσήµαντης δήλωσης Σαµαρά, σπεύδω να σας πω ότι πολλά από τα στελέχη που αποχωρούν από τη Ν.∆., γιατί στεναχωρήθηκαν επειδή ο Μητσοτάκης διέγραψε τον Μεσσήνιο πολιτικό, οδεύουν µαζικά προς τη Λατινοπούλου. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, µιλάµε max για ένα πούλµαν από πικραµένους της παλιάς Πολιτικής Ανοιξης.
  • Για να ξέρετε, ο Μητσοτάκης συνοµιλεί (πλέον) σχεδόν καθηµερινά για θέµατα που αφορούν τη λειτουργία της κυβέρνησης µε τον υπουργό Εξωτερικών, Γιώργο Γεραπετρίτη. Αν κατάλαβα καλά, ο τελευταίος είναι κάτι σαν «άτυπος» υπουργός Επικρατείας.
  • Η προοπτική να προταθεί ο υπουργός Παπαστεργίου για περιφερειάρχης Θεσσαλίας ανέδειξε µια σχετικώς άγνωστη πτυχή και συνάµα πληροφορία. Με βάση τα όσα έφτασαν στα αυτιά µου, ο νυν περιφερειάρχης Κουρέτας καλοβλέπει την προοπτική στις επόµενες εκλογές να πάρει το χρίσµα από τη Ν.∆. Εδώ που τα λέµε, δεν θα ήταν και κακή ιδέα, δεδοµένης και της καλής σχέσης που έχει οικοδοµήσει (µετεκλογικά) µε την κεντρική κυβέρνηση.
  • Τη µετακίνησή του από το υπουργείο Πολιτικής Προστασίας σε ένα πιο ήρεµο και µε περισσότερες ευκαιρίες για έναν υποψήφιο αρχηγό χαρτοφυλάκιο λέγεται ότι αιτήθηκε από τον πρωθυπουργό ο Βασίλης Κικίλιας. Αν και όταν άκουσα τη σχετική πληροφορία την απέκλεισα, ένας τύπος, από αυτούς που γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις εντός της κυβέρνησης, έσπευσε να µου επιβεβαιώσει το γεγονός. Με τη µόνη διαφορά ότι, όπως µου είπε, το αίτηµα στον Μητσοτάκη κατατέθηκε µέσω τρίτου.
  • Ολοένα και πιο ενισχυµένος εντός Μαξίµου είναι ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, Γιώργος Μυλωνάκης, αφού, όπως µαθαίνω, πέραν της εµπιστοσύνης που του δείχνει ο Μητσοτάκης, εσχάτως αρχίζει να κερδίζει και την εµπιστοσύνη όσων συνεργάζονται µαζί του. Βλέπετε, από τη στιγµή που δεν έχει προσωπική ατζέντα, µπορεί µε περισσή ευκολία να δίνει λύσεις στα προβλήµατα που καλείται να διαχειριστεί. Το βασικό είναι ότι δίνει λύσεις και µάλιστα άµεσα.

Δημοσιεύτηκε στο Secret των Παραπολιτικών