Ανασχηματισμός νέας διακυβέρνησης

Εδώ και αρκετές µέρες έχει ξεκινήσει µια συζήτηση (που δυσκολεύοµαι να κατανοήσω τι εξυπηρετεί) σε σχέση µε τον επικείµενο ανασχηµατισµό. Η όλη κουβέντα παραπέµπει σε δηµόσια διαβούλευση, όπου κανείς όµως δεν έχει αρµοδιότητα επί του θέµατος. Ο χρόνος που ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα επιχειρήσει να ανασύρει από το συρτάρι του το χαρτί των αλλαγών στην κυβέρνησή του διαχρονικά ήταν και ευτυχώς εξακολουθεί και παραµένει αποκλειστική προνοµία του εκάστοτε πρωθυπουργού. Ο δε σηµερινός έχει αποδείξει ότι όχι µόνο δεν πιστεύει στις συχνές και µεγάλες αλλαγές, αλλά, απεναντίας, όσες φορές επιχείρησε να προχωρήσει σε ανασχηµατισµό έχω την αίσθηση ότι δεν εντυπωσίασε (και τόσο) το κοινό.

Με δεδοµένο ότι, καλώς ή κακώς, βρίσκεται σε εξέλιξη η σχετική συζήτηση επί των αλλαγών που ετοιµάζει ο Μητσοτάκης, νοµίζω ότι δίνεται η ευκαιρία για την παράθεση δύο-τριών σκέψεων, που προκύπτουν από την ανάγνωση των όσων υπάρχουν ως δεδοµένα στον πολιτικό διάλογο. Είθισται οι κυβερνήσεις στο δεύτερο µισό της θητείας τους να µοιάζουν κουρασµένες και να βρίσκονται σε µια φάση που δείχνει ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη µέτρηση. Και ενώ πριν από δύο µήνες όλα έδειχναν ότι η τωρινή κυβέρνηση δεν θα βρισκόταν αντιµέτωπη µε τον συγκεκριµένο «ιό», η κάθοδος χιλιάδων ανθρώπων στις πλατείες για να διαδηλώσουν για τα Τέµπη ήταν αρκετή για να αλλάξει τα µέχρι τότε δεδοµένα.

Από εκείνη τη µέρα φάνηκε σαν να αλλάζουν τα πάντα, µε τον αδιαφιλονίκητο Μητσοτάκη να βρίσκεται µε την πλάτη στον τοίχο. Το ερώτηµα που τέθηκε και εξακολουθεί να τίθεται είναι αν ένας ανασχηµατισµός, µε αλλαγές στα πρόσωπα από τα βασικά υπουργεία, θα συνέβαλε προκειµένου να ξεπεραστεί κι αυτός ο κάβος για την κυβέρνηση. Η απάντηση είναι ανεπιφύλακτα «όχι». Και αυτό γιατί ελάχιστη σηµασία (κατά τη γνώµη µου) έχει για το ευρύ κοινό ποιος κάθεται στην καρέκλα του υπουργού, αφού εκείνο που προέχει είναι οι πολιτικές και, στο τέλος, η αποτελεσµατικότητα στην εφαρµογή τους. Είναι ακριβώς εκείνο που απώλεσε η κυβέρνηση στη δεύτερη θητεία της. Ο στόχος, το όραµα και στο τέλος το αφήγηµα.

Αν δεν υπάρχουν όλα τα παραπάνω, όσα πρόσωπα κι αν αλλάξουν, όσες «καρατοµήσεις» κι αν γίνουν, απλώς θα γίνονται κύκλοι γύρω από τον κακό εαυτό µιας κυβέρνησης που έχει εισέλθει στο δεύτερο µισό της δεύτερης θητείας της.

Με δεδοµένο αυτό, εκείνο που προτάσσει η κοινή λογική είναι η ανάληψη πρωτοβουλιών που θα οδηγήσουν σε µεγάλες αποφάσεις. Ο Μητσοτάκης οφείλει να βρει νέο αφήγηµα, αλλάζοντας ταυτόχρονα τη δοµή (ακόµα και σε επίπεδο προσώπων) στην κεντρική διοίκηση της κυβέρνησης. Αλλωστε, εκεί λαµβάνονται οι αποφάσεις, άρα εκεί είναι εν πολλοίς και η αφετηρία των λαθών. Αν δεν αλλάξει το Μαξίµου, κάτι µου λέει ότι δεν θα αλλάξει απολύτως τίποτα. Κι όταν αναφέροµαι σε αλλαγές, δεν εξαιρώ από αυτές και τις κακές επιρροές που ενδεχοµένως να έχει ο πρωθυπουργός.

Αφού λοιπόν η κυβέρνηση ξαναποκτήσει αφήγηµα για το πού θέλει να το πάει, µετά επιβάλλεται να εστιάσει στα µεγάλα και σηµαντικά προβλήµατα. Για παράδειγµα, τους Κρητικούς ποσώς τους απασχολούν τα τρένα και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αφού εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι να επιστρέψουν οι υψηλές τιµές στο ελαιόλαδο και, κυρίως, να ξεκινήσουν οι εργασίες στον ΒΟΑΚ. Κάτι αντίστοιχο απασχολεί τους Μακεδόνες, τους Πελοποννήσιους και τους νησιώτες. Ο κόσµος επιζητά λύσεις στα προβλήµατά του, µεγάλα και µικρά, και γι’ αυτά στο τέλος θα κρίνει την κυβέρνηση και τον Μητσοτάκη. Αν κάτι πρέπει να επιχειρήσει άµεσα ο Μητσοτάκης, είναι να «ανασχηµατίσει» την κοινή λογική, βάζοντας τους υπουργούς να δουλέψουν για τα αυτονόητα. Κι αφού λυθούν αυτά, υπάρχει χρόνος για τα µεγάλα και οραµατικά.

Αξίζει...

Υποθέτω ότι στο Μέγαρο Μαξίµου ήταν ενήµεροι πως δικηγόρος των κατηγορουµένων του ΕΟ∆Υ ήταν ο Νίκος Ανδρικόπουλος, που επί ΣΥΡΙΖΑ φωτογραφιζόταν µε τον Παππά και τον Πετσίτη.

Κίνηµα αµφισβήτησης Ανδρουλάκη πριν από το καλοκαίρι

Οι χαµηλές πτήσεις που καταγράφει το ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες δηµοσκοπήσεις, σε συνδυασµό µε τη λανθασµένη συνολικά στρατηγική που ακολουθεί ο Νίκος Ανδρουλάκης, στάθηκαν αφορµή να επανέλθει η εσωκοµµατική γκρίνια. Το σηµερινό άρθρο του δηµάρχου της Αθήνας και βασικού αντιπάλου στην πρόσφατη διαδικασία για την ανάδειξη νέου αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ, Χάρη ∆ούκα, είναι ενδεικτικό του κλίµατος που έχει διαµορφωθεί το τελευταίο διάστηµα. Και αυτά που βλέπουµε ενδεχοµένως να µην αντιπροσωπεύουν την όλη εικόνα, που είναι κατά πολύ χειρότερη.

Με βάση τα όσα κυκλοφορούν στην πιάτσα (που είναι µικρή), δεν αποκλείω το ενδεχόµενο αµέσως µετά το Πάσχα να τεθεί ευθέως (εκ νέου) θέµα ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ. Και µπορεί να φαντάζει υπερβολική αυτή η εξέλιξη, αλλά µόνο για όσους το τελευταίο διάστηµα δεν έχουν συνοµιλήσει µε βουλευτές του Κινήµατος, όπως για παράδειγµα τον Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο.

Ενδιαφέρει...

Τα έργα του «Αιγίς», που έχει προχωρήσει εδώ και κάτι µήνες ο Κικίλιας, έχουν τεθεί στο στόχαστρο της κεντρικής κυβέρνησης. Για προληπτικούς και µόνο λόγους, αφού δεν υπάρχει ούτε ένας για δείγµα στο Μαξίµου που να αµφισβητεί τις αγαθές προθέσεις του υπουργού Πολιτικής Προστασίας.

Στη χόβολη

  • Ενόψει του ανασχηµατισµού, έχει βγει στην πιάτσα ο Μηταράκης (ο Νότης) διαδίδοντας, κυρίως σε ισχυρούς φίλους του, ότι έχει σχεδόν συµφωνήσει µε τον Μητσοτάκη την επιστροφή του στην κυβέρνηση. Μάλιστα, όπως µου αναφέρουν κάτι κοινοί µας φίλοι, το χαρτοφυλάκιο αλλάζει µε βάση το αντικείµενο ενασχόλησης του συνοµιλητή. Στους εφοπλιστές λέει ότι θα πάει στο Ναυτιλίας, στους εργολάβους στο Υποδοµών και στους υπόλοιπους στο Μεταφορών.
  • Με την ευκαιρία, να σας πω ότι προσωπικά (πλέον) ο πρωθυπουργός έχει πλήρη εικόνα για τα όσα έχουν γίνει επί των ηµερών Μηταράκη στο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Κι όταν αναφέροµαι σε «όλα», προφανώς και δεν εστιάζω στα έργα, αλλά σε κάτι άλλα, τα οποία ήδη έχουν οδηγήσει στις πρώτες αποποµπές προσώπων που είχαν επιλεγεί από τον υπουργό Νότη.
  • Κάτι µου λένε για µια δυσθεώρητη αποζηµίωση που ήταν έτοιµος να λάβει ο Σταµάτης Πουλής του ΕΟ∆Υ. Στο παρά ένα, όµως, κάτι άλλαξε, µε αποτέλεσµα να µην προχωρήσει το επίµαχο θέµα.
  • ∆υσκολεύουν, όσο περνά ο καιρός, τα δεδοµένα για τον Ισραηλινό δισεκατοµµυριούχο Μπένι Στάινµετς, ο οποίος ήδη βρίσκεται στις Φυλακές Κορυδαλλού, αφού όσα του υπόσχονταν κάτι φίλοι του αποδείχθηκαν µάλλον µουσαντένια. Είναι οι ίδιοι που ενόψει της ετυµηγορίας του Αρείου Πάγου τον παραµυθιάζουν ότι δήθεν θα αλλάξει η δικαστική απόφαση που τον εκδίδει στη Ρουµανία. Επειδή προβλέπω, αν και δισεκατοµµυριούχος, να σαπίζει στο Βουκουρέστι, όσο πιο σύντοµα καταλάβει πού έχει µπλέξει, τόσο πιο σύντοµα θα βγει από τη φυλακή, για να ξανακάνει βόλτες στο Κολωνάκι.
  • Εδώ και καιρό σάς γράφω για τη συµπόρευση Πολάκη - Καµµένου. Από αίσθηση και όχι από κάτι άλλο καταλαβαίνω ότι κοντοζυγώνει η µέρα που θα δούµε τον αρραβώνα των δύο.
  • Την επόµενη βδοµάδα (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου) θα επισκεφτεί τα έργα του γηπέδου του Παναθηναϊκού στον Βοτανικό ο Μητσοτάκης. Βλέπε[1]τε, διαπιστώνοντας ότι ο πρόεδρος Αλαφούζος είναι στα «χάι» του από τα όσα έχει κάνει η κεντρική κυβέρνηση, έχει κάθε λόγο να θέλει να κεφαλαιοποιήσει την ικανοποίηση ενός προέδρου οµάδας που τυγχάνει και καναλάρχης.
  • ∆ιάβασα κάπου ότι εσχάτως έγινε και συνοµιλητής του Τσίπρα. Υποθέτω του Αλέξη, του πρώην πρωθυπουργού, πρώην συγκυβερνήτη του Καµµένου και γενικώς πρώην, ο οποίος εσχάτως έχει βαλθεί να γίνει νυν. Προφανώς και δεν ισχύει κάτι τέτοιο, όχι γιατί ο άνθρωπος µου σκότωσε κάποιο συγγενικό πρόσωπο, αλλά γιατί από επιλογή τον θεωρούσα πολιτικά επικίνδυνο και εξακολουθώ.
  • Για να ξέρετε, ο Χρήστος Στυλιανίδης του Ναυτιλίας έχει αποφασίσει (οριστικά) να είναι υποψήφιος Πρόεδρος στην Κύπρο. Αυτό πρακτικά σηµαίνει ότι δεν θα αργήσει η ώρα που θα ζητήσει (κάποιοι διαδίδουν ότι το έχει κάνει ήδη) την αποδέσµευση από τον Μητσοτάκη. Φεύγοντας, έχει φέρει κάτι εκατοµµύρια ευρώ από την Κοµισιόν για την ελληνική ναυτιλία.
  • Σε αντίθεση µε µένα, που είχα και έχω συγκεκριµένη άποψη για τον Τσίπρα, υπήρξαν κάποιοι που επί χρόνια υποκλίνονταν στο µεγαλείο του ανδρός. Είναι αυτοί που τον πέρασαν απέναντι σε όλο τον κόσµο και στο τέλος τον οδήγησαν στην έξοδο. Και είναι οι ίδιοι που σήµερα κάνουν σαν να µην τον γνωρίζουν. Εις το λαϊκότερον, φτύνουν εκεί όπου µέχρι πρότινος έγλειφαν.

*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο ‘’Secret’’ της εφημερίδας «Παραπολιτικά»