Το χάος και το σενάριο της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες

Στην Ελλάδα, σταθερά και διαχρονικά, αντιµετωπίζουµε την πραγµατικότητά µας µε σχετική επιπολαιότητα. Αυτό που κάνουµε στην προσωπική µας ζωή το επιχειρούµε και στη γενικότερη στάση µας. Πάντα πιστεύουµε ότι στο τέλος θα έρθει κάποιος άλλος για να πληρώσει τα σπασµένα του λογαριασµού µας ή ότι θα βρεθεί κάποιο µαγικό χέρι για να διορθώσει τα λάθη µας. Επειδή, λοιπόν, ποτέ δεν συνυπολογίζουµε τη ζηµιά που µπορεί να υποστούµε µέχρι να διορθωθεί το όποιο λάθος µας, δεν φοβόµαστε και να το κάνουµε. Πριν από χρόνια, ο µακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είχε αναφερθεί στη λογική που κυριαρχεί στο µυαλό του Ελληνα, που δεν τον ενδιαφέρει και τόσο το γάλα που θα παράγει η κατσίκα του, αλλά προτιµά να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα.

Παρακολουθώντας τα όσα διαδραµατίζονται τις τελευταίες ηµέρες, έχω τη βεβαιότητα ότι η πλειονότητα όσων κατεβαίνουν στις πλατείες δεν µπορούν να κατανοήσουν τι ζηµιά µπορεί να υποστεί η χώρα, αν επικρατήσει ο νόµος της ζούγκλας. Για όλους αυτούς το 2015 φαντάζει µακρινό, αφού είναι ελάχιστοι εκείνοι που θυµούνται σε τι κινδύνους κόντεψε να βάλει ακόµα και την ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας το πολιτικό τρελάδικο των Τσίπρα - Καµµένου. Οσο γεµίζουν οι πλατείες τόσο αυξάνεται και η αγωνία ότι δεν θα αργήσει η ώρα της αποσταθεροποίησης, που κάποιοι προφανώς και επιδιώκουν. Είναι όλοι αυτοί που δεν έχουν τίποτα να χάσουν και που, κυρίως, δεν αντιλαµβάνονται ότι στον σηµερινό κόσµο, όπου τα πάντα αλλάζουν, επιβάλλεται η υπευθυνότητα και η σύνεση. Το ακόµα χειρότερο για τη χώρα είναι ότι δίπλα στους παλιούς αγανακτισµένους των πλατειών και τους σηµερινούς θυµωµένους των Τεµπών βρίσκονται και οι ισχυροί του τόπου, που σχεδόν αποσβολωµένοι παρακολουθούν τα όσα διαδραµατίζονται. Κανείς δεν τολµά να βγει καθαρά και µε λεβεντιά να πει: «Ως εδώ». Φοβόµαστε τον όχλο, τους δήθεν πολλούς, αυτούς που ανέξοδα ζητούν σήµερα να φύγει ο Μητσοτάκης και ενδεχοµένως αύριο να απαιτούν να κυβερνήσει την Ελλάδα η συµπαθέστατη Μαρία Καρυστιανού.

Αυτήν τη φορά δεν επιτρέπεται το λάθος, ούτε, φυσικά, και η ολιγωρία

Η Ελλάδα έκανε καριέρα µε συνθήµατα του τύπου «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες» και άλλα τέτοια, που τα πληρώσαµε µε τόκο έπειτα από χρόνια. Κακά τα ψέµατα, ο λαϊκισµός ήταν αυτός που µας οδήγησε στη χρεοκοπία και στα µνηµόνια και ενδεχοµένως αυτός να είναι και πάλι που θα µας αποτελειώσει. Απέναντι σε αυτήν την ορατή εκδοχή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι προφανές ότι έχει µια υποχρέωση απέναντι στη χώρα και στους σοβαρούς πολίτες: να µην επιτρέψει σε καµία περίπτωση την παράδοση στους λαϊκιστές και, κυρίως, σε όσους ονειρεύονται να διαλύσουν την Ελλάδα, µόνο και µόνο για να κάνουν οι ίδιοι πολιτικοί καριέρα. Ο σηµερινός πρωθυπουργός, µε τα καλά και τα άσχηµά του, φαντάζει όαση στην απόλυτη θολούρα µιας Ευρώπης που αναζητά, εκτός από ηγέτες, και προσανατολισµό. Πιστέψτε µε ότι δεν έχει καµία σηµασία αν λέγεται Μητσοτάκης ή Παπαδόπουλος, αλλά ότι είναι ένας άνθρωπος που αντιλαµβάνεται το περιβάλλον, διαθέτει γνώσεις και, κυρίως, µπορεί να δώσει λύσεις στα µεγάλα προβλήµατα. ∆εν φαντάζοµαι να πιστεύει έστω και ένας Ελληνας ότι, αν αναλάµβανε το πηδάλιο της χώρας είτε ο Ανδρουλάκης είτε ο Φάµελλος, οι ζωές όλων µας θα γίνονταν καλύτερες. Αυτήν τη φορά δεν επιτρέπεται το λάθος, ούτε, φυσικά, και η ολιγωρία. Γι’ αυτό, αν η πλατεία επιµείνει να θέτει τους όρους της, αποδιοργανώνοντας την κοινωνική συνοχή και βάζοντας κάθε λίγο και λιγάκι νάρκες στην αναπτυξιακή τροχιά της οικονοµίας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει έναν και µόνο δρόµο: να θέσει το δίληµµα «σταθερότητα ή περιπέτεια;» και, ακολούθως, να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές. Να δώσει την ευκαιρία στους πολίτες να αποφασίσουν για το µέλλον τους. Να αποφασίσουν πού θέλουν να πάνε και, κυρίως, ποιος θέλει να τους οδηγήσει στον προορισµό. Στο πρόσφατο Υπουργικό Συµβούλιο, ο πρωθυπουργός φρόντισε να ρίξει τον σπόρο, επισηµαίνοντας ότι στις δηµοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Πράγµατι, δεν υπάρχουν και, όταν πάνε να δηµιουργηθούν, είναι ευθύνη ενός σοβαρού ηγέτη να δώσει τον λόγο στον κυρίαρχο λαό.

Αξίζει...

Τελικά, καθυστερεί η απόφαση του Αρείου Πάγου για τον µεγιστάνα Ισραηλινό, που βρίσκεται εδώ και κάτι µέρες στις Φυλακές Κορυδαλλού, περιµένοντας πώς και πώς να βγει, για να ξεκινήσει και πάλι τις βόλτες στο Κολωνάκι.

Με αποκαλύψεις έρχεται στη Βουλή (την Τετάρτη) ο Μητσοτάκης

Αποφασισµένος να δώσει τέλος στη συνωµοσιολογία του τελευταίου διαστήµατος εµφανίζεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που, ως γνωστόν, την ερχόµενη Τετάρτη θα µιλήσει στην προ ηµερησίας συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών στη Βουλή. Ο πρωθυπουργός, που βρίσκεται στο στόχαστρο των όσων κυκλοφορούν στην πιάτσα, από τους διάφορους εµποράκους του ανθρώπινου πόνου (και αναφέροµαι σε πολιτικούς αρχηγούς και µόνο), σκοπεύει να µιλήσει για πρώτη φορά έξω από τα δόντια. Εξ όσων µαθαίνω, δεν αποκλείεται να τον δούµε να προχωρά και σε αποκαλύψεις που θα ταρακουνήσουν το σύστηµα. Αναφέροµαι σε κάτι πληροφορίες που φτάνουν στ’ αυτιά µου για κάτι σκελετούς που φαίνεται να έχουν αφήσει στις ντουλάπες τους οι γνωστοί υπερπατριώτες, που καταγγέλλουν τους πάντες και τα πάντα.

Ενδιαφέρει...

Αυτή η ιστορία µε τον Μάντζο του ΠΑΣΟΚ και την παλιά συνεργάτιδά του έχω τη βεβαιότητα πως έχει µεγάλη ουρά. Ωστόσο, τώρα προέχουν τα Τέµπη και όλα τα υπόλοιπα.

Στη χόβολη

  • Αν έχω καταλάβει καλά, ο Κικίλιας, εκτός του ότι θέλει να µετακινηθεί (και όχι αδίκως) από το υπουργείο-χειροβοµβίδα όπου βρίσκεται, εσχάτως είναι ένας από αυτούς που ακούγονται για την επόµενη µέρα, εφόσον ο Μητσοτάκης αποφασίσει να αποχωρήσει από την ηγεσία της Ν.∆. Σπεύδω να επισηµάνω ότι η σχετική φήµη δεν προέρχεται από τον ίδιο τον υπουργό, που, προφανώς, δεν έχει καµία αξίωση να γίνει αρχηγός της Ν.∆
  • Εσχάτως έχω αρχίσει να έχω απορίες σε σχέση µε το αν όλοι οι πολιτικοί που δήθεν αγωνιούν για τη σηµαία και την πατρίδα είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους έναντι του ελληνικού ∆ηµοσίου. Οχι τίποτα άλλο, αλλά πάντα η αγάπη, ακόµα κι αν αυτή αφορά τη σηµαία, έχει το κόστος της.
  • Κάτι µου λέει ότι εσχάτως κάποιοι άρχισαν να «πυροβολούν» τον Αδωνι, επειδή, λέει, έκανε ένα λεκτικό λάθος και αυτό κόστισε πανάκριβα στη Ν.∆. και στον Μητσοτάκη. Μπορεί κανείς να καταλογίσει µύρια όσα στον υπουργό Υγείας, όχι, όµως, ότι δεν ξέρει να χειρίζεται την ελληνική γλώσσα. Επίσης, για να είµαι δίκαιος, δεν νοµίζω ότι υπάρχουν και πολλοί που έχουν βάλει όλα αυτά τα χρόνια (δηµοσίως) τόσο µεγάλη πλάτη στην κυβέρνηση.
  • Την προηγούµενη εβδοµάδα σάς έγραφα για την ανακαίνιση του υπουργείου Πολιτικής Προστασίας που κόστισε περί τα 40 εκατ. ευρώ. Τι το ήθελα να το γράψω; Σχεδόν αυτόµατα άρχισαν να µου στέλνουν κάτι µηνύµατα για τον εργολάβο που είχε πάρει το έργο, ο οποίος, αν δεν παράκουσα, έχει πάρει και κάτι εργάκια (µικρά, να υποθέσω) στην Περιφέρεια Αττικής. Επειδή είµαι σίγουρος ότι δεν τα πήρε επί Χαρδαλιά, δεν µπήκα στον κόπο να ψάξω περαιτέρω.

*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο ‘’Secret’’ της εφημερίδας «Παραπολιτικά»