Ωρα αποφάσεων για τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Κατά κοινή παραδοχή, η δεύτερη κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται στη χειρότερη φάση της από την ηµέρα που συγκροτήθηκε. Οι πλατείες γεµίζουν από θυµωµένους πολίτες, τα µέσα ενηµέρωσης ακολουθούν µια απόλυτα κριτική στάση, οι βουλευτές και τα στελέχη των κοµµάτων αναρωτιούνται αν θα «πέσει» ο Κυριάκος και κάπου εκεί έρχονται και τα ευρήµατα των δηµοσκοπήσεων, για να αποτυπώσουν αυτό που υπάρχει ως διάχυτη αίσθηση.

Αν και η αφορµή να συγκροτηθεί το αντικυβερνητικό µέτωπο υπήρξε η υπόθεση των Τεµπών, εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι δεν αποτελεί τη βασική αιτία για τα όσα βλέπουµε το τελευταίο διάστηµα. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο θα ήταν χρήσιµο να πάρουµε τα πράγµατα από την αρχή, για να φτάσουµε στο σήµερα. Επί της ουσίας, το κακό για την κυβέρνηση Μητσοτάκη ξεκίνησε το βράδυ των εκλογών του ’23. Τότε που έχω την αίσθηση ότι κανείς δεν αξιολόγησε, ως όφειλε, το αποτέλεσµα, κάτι που φάνηκε στη µετέπειτα δοµή της κυβέρνησης. Το γεγονός ότι συνεχίστηκε σχεδόν αναλλοίωτη η συνταγή της πρώτης θητείας και στη δεύτερη τετραετία κατέδειξε ότι κάτι πήγε στραβά! Η επιµονή στην τεχνοκρατική λογική Σκέρτσου µε τα κουτάκια, τα excel και όλα τα υπόλοιπα, που δεν έχουν καµία σχέση µε τη σκληρή έννοια της πολιτικής, ήταν προεξoφληµένο ότι θα οδηγούσε στο αποτέλεσµα που καταγράφουµε στην παρούσα φάση.

Παράλληλα µε τη λάθος συνταγή στρατηγικής, η κυβέρνηση, µη έχοντας αντίπαλο, αντί να δει τις εκλογές του ’23 ως τον ενδιάµεσο σταθµό για τη µετέπειτα προσγείωση, τον αντιµετώπισε ως ιδανική ευκαιρία για να πάει ακόµα πιο ψηλά στα σύννεφα. Αυτό είχε ως συνέπεια βουλευτές, στελέχη, αλλά κυρίως ο απλός κόσµος να εντοπίζει σηµάδια αλαζονείας, κάτι που δύσκολα συγχωρεί. Η έλλειψη αντιπολίτευσης, άρα και εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης, δηµιούργησε βεβαιότητες στα µέλη της κυβέρνησης, τα οποία προφανώς και δεν πίστεψαν ότι το κενό που δηµιουργούσαν οι ηγεσίες των κοµµάτων της αντιπολίτευσης θα ερχόταν κάποια στιγµή η κοινωνία και θα το κάλυπτε. Και αυτό είναι το κακό για τον Μητσοτάκη και τη Ν.∆. Οτι δηλαδή αυτή τη στιγµή έχει να αντιµετωπίσει, αντί για τον Ανδρουλάκη και τον Φάµελλο, τον όχλο και την πλατεία. Το ερώτηµα που κυριαρχεί τις τελευταίες µέρες σε κάθε συνάθροιση, µικρή ή µεγάλη, είναι αν µπορεί ο πρωθυπουργός να «γυρίσει» το παιχνίδι. Η απάντηση είναι, προφανώς, «ναι». Ωστόσο, για να το πετύχει (σχεδόν) επιβάλλεται να προωθήσει(άµεσα) µια σειρά από ενέργειες, που θα δείξουν ότι εξακολουθεί να διαθέτει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Είναι προφανές ότι ο ανασχηµατισµός δεν αρκεί για να επιτευχθεί ο στόχος της ανάκαµψης για την κυβέρνηση.

Είναι, όµως, ένα κοµµάτι στο παζλ που επιβάλλεται να συγκροτήσει τις επόµενες µέρες ο Μητσοτάκης. Για παράδειγµα, αν επιχειρήσει έναν ανασχηµατισµό σαν τους προηγούµενους, είναι προτιµότερο να µείνει µε την υπάρχουσα σύνθεση της κυβέρνησης, γιατί ο κόσµος περιµένει να δει κάτι ριζοσπαστικό, που θα αλλάξει έως και τη µέχρι σήµερα φιλοσοφία της κυβέρνησης. Κακά τα ψέµατα. Η λογική «έχω τους αριθµούς, τοποθετώ τα κουτάκια και παρακολουθώ πάντα µε ποσοστά την όποια παραγωγή του κυβερνητικού έργου» απλώς ξέµεινε στην πρώτη τετραετία, τότε που ο Μητσοτάκης διαχειριζόταν κρίσεις και ταυτόχρονα είχε τη δυνατότητα να µοιράσει λεφτά στον κόσµο. Μετά τις εκλογές του ’23 έχει αλλάξει άρδην η πραγµατικότητα, µε τη στρατηγική Σκέρτσου να µην έχει κανένα απολύτως νόηµα και κυρίως να µην ενθουσιάζει την εξέδρα! Η Ν.∆. χάνει δυνάµεις και γίνεται αντιδηµοφιλής όχι γιατί δεν χειρίστηκε όπως έπρεπε την υπόθεση των Τεµπών, αλλά γιατί έλαβε µια σειρά από δυσάρεστες αποφάσεις, που επηρέασαν στην τσέπη τον σκληρό πυρήνα του ακροατηρίου της. Και παράλληλα τη δεύτερη τετραετία σταµάτησε κάθε παροχή, ενώ ο πολύς κόσµος ακούει για δισεκατοµµύρια από ΕΣΠΑ και Ταµείο Ανάκαµψης, χωρίς όλα αυτά να βελτιώνουν τη δική του ζωή. Αν σε όλα αυτά προστεθεί και η αδυναµία του κράτους να βελτιώσει την καθηµερινότητα του πολίτη στις δηµόσιες συγκοινωνίες, στα νοσοκοµεία και όπου αλλού έρχεται αντιµέτωπος µε το σκληρό πρόσωπο του ∆ηµοσίου, τότε το µείγµα γίνεται ακόµα πιο εκρηκτικό. Η κυβέρνηση χάνει επίσης γιατί η πλειονότητα του κόσµου δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα µε την ακρίβεια και µε τις ξέφρενες τιµές των ενοικίων. Σε όλα αυτά περίµενε δράσεις, απαντήσεις και στο τέλος λύσεις. Κι όταν ήρθε το πλήρωµα του χρόνου και δεν τις είδε, άρχισε να γεµίζει τις πλατείες. Μπροστά σε αυτή τη διαµορφωµένη κατάσταση ο Μητσοτάκης έχει περιορισµένο πεδίο δράσης. Ωστόσο, µπορεί να «γυρίσει» το παιχνίδι, γιατί πολύ απλά εξακολουθεί να είναι η µόνη λύση για τη σταθερότητα στη χώρα. Για να επιτευχθεί ο στόχος (δηλαδή η ανάκτηση της πρωτοβουλίας των κινήσεων), επιβάλλεται να γίνουν µεγάλες αλλαγές. Και δεν αναφέροµαι κατ’ ανάγκη στη σύνθεση της κυβέρνησης.

Πρέπει να αλλάξει η λογική και να γίνει πιο πολιτική η κυβέρνηση. ∆ηλαδή, τη θέση των κουτακίων θα πρέπει να πάρουν οι ρεαλιστικές δράσεις, που θα αγγίξουν άµεσα τον κόσµο. Το βασικότερο όµως όλων είναι όσοι µιλούν περί ενσυναίσθησης να κατανοήσουν ότι απαγορεύεται να επαναληφθεί ένα λάθος όπως αυτό µε τον γάµο των οµόφυλων ζευγαριών, που κόστισε πανάκριβα στη Ν.∆. Η ώρα είναι τώρα και απαιτεί θάρρος και τόλµη, αδιαφορώντας για το όποιο πρόσκαιρο πολιτικό κόστος. Για να έρθει η Ανάσταση, σχεδόν επιβάλλεται η σταύρωση, ακόµα και στενών συνεργατών του Μητσοτάκη.

Αξίζει...

Εκτός από τους βουλευτές, κάτι «αρχαία» στελέχη της Ν.∆., όπως εσχάτως ο Αντώνης Σαµαράς, έχουν πυκνώσει τις επαφές τους µε πολλούς (µα πάρα πολλούς) ανθρώπους των media.

Ενδιαφέρει...

Επειδή κυκλοφορούν διάφορα σε σχέση µε τον ανασχηµατισµό, σπεύδω να επισηµάνω κάτι που µπορεί να µην έχει και τόσο µεγάλη σηµασία. Αφορά την αγαπηµένη, των αποφάσεων, µέρα, που δεν είναι άλλη από την Παρασκευή.


Στη χόβολη

  • Παρά το γεγονός ότι ο Πολάκης εξακολουθεί να πηγαινοέρχεται στα Χανιά, όπου και έχει εκλεγεί βουλευτής, κάτι καλές πληροφορίες αναφέρουν ότι ετοιµάζει σιγά-σιγά την πολιτική του µετακόµιση. Και ενώ κατά το παρελθόν καλόβλεπε την ιδέα να πολιτευτεί στη Β’ Πειραιά, εσχάτως φαίνεται ότι έχει καταλήξει να µετακοµίσει από τα Χανιά στα νότια της Αθήνας. Βλέπετε, ο Παυλής ζει στο Μοσχάτο, οπότε η συµµετοχή του στη συγκεκριµένη εκλογική περιφέρεια έχει και µια παραπάνω νοµιµοποίηση.
  • Οφείλω να παραδεχτώ ότι είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις στη µεταπολιτευτική ιστορία που πρωθυπουργός έχει βγει αντρίκια και έχει αναγνωρίσει τις ολιγωρίες της κρατικής µηχανής. Το έκανε κατ’ επανάληψη το τελευταίο διάστηµα ο Μητσοτάκης και αυτό δεν µπορεί κανείς να µην του το αναγνωρίσει. Επειδή όµως η ολιγωρία δεν µπορεί και δεν πρέπει να είναι «ορφανή», νοµίζω ότι εν προκειµένω έχουν ευθύνες πρωτίστως ο υπουργός Μεταφορών, Χρήστος Σταϊκούρας, και δευτερευόντως ο εποπτεύων την κυβέρνηση, υπουργός Επικρατείας, Ακης Σκέρτσος.
  • Και επειδή δεν θέλω να αδικώ κανέναν, αν από το ’23 µέχρι και σήµερα δεν είχε ενηµερωθεί ο πρόεδρος Μητσοτάκης σε σχέση µε όσα δεν έγιναν και έπρεπε να γίνουν στον ελληνικό σιδηρόδροµο, τη βασική ευθύνη τη φέρει ο επί χρόνια στενός συνεργάτης του Ακης Σκέρτσος. Κατανοώ και την αδυναµία και την εκτίµηση που τρέφει ο πρωθυπουργός στο πρόσωπο του συγκεκριµένου κυβερνητικού αξιωµατούχου, ωστόσο αυτό που λένε υπουργοί και βουλευτές είναι ότι, αν ήταν άλλος στη θέση του (εννοούν τον Σκέρτσο), θα είχε αποπεµφθεί προ πολλού.
  • Με την ευκαιρία, να σας πω ότι ο Μητσοτάκης υπήρξε θιασώτης της άποψης ότι είναι λάθος να παραµένει ένας αξιωµατούχος πάνω από ένα συγκεκριµένο χρονικό διάστηµα στην ίδια θέση. Εν προκειµένω, ο Σκέρτσος νοµίζω ότι το έχει ξεπεράσει κατά πολύ (το διάστηµα), χωρίς αυτό να σηµαίνει ότι θα πληρώσει και πρόστιµο.
  • Από αίσθηση και µόνο καταλαβαίνω ότι το τελευταίο διάστηµα υπάρχει χαµηλό βαροµετρικό για τον Αδωνι στον ορίζοντα του Μαξίµου. Μάλιστα, εξ όσων πιάνουν οι κεραίες µου, κάποια στιγµή υπήρξε και η σκέψη να µείνει εκτός κυβέρνησης. Ωστόσο, κάτι µου λέει ότι είχε µια τηλεφωνική κουβέντα µε τον Μητσοτάκη ο υπουργός Υγείας, στη διάρκεια της οποίας ο δεύτερος ρώτησε τον πρώτο αν ισχύουν τα όσα διαβάζει περί της αποποµπής του.
  • Με αφορµή τα παραπάνω, να σας πω ότι ο Γεωργιάδης, όπου κάτσει κι όπου σταθεί, λέει ότι, ακόµα και να µείνει εκτός κυβερνητικού σχήµατος, δεν πρόκειται να δηµιουργήσει το παραµικρό πρόβληµα στην κυβέρνηση.
  • Ενα από τα βασικά θέµατα που συζητιούνται τις τελευταίες µέρες στα νεοδηµοκρατικά πηγαδάκια συνδέεται µε τις αποφάσεις που θα λάβει ο πρωθυπουργός, ενόψει του ανασχηµατισµού, σε σχέση µε τους εξωκοινοβουλευτικούς. Το επικρατέστερο σενάριο είναι να «φαγωθεί» το 80% όσων µετέχουν στην κυβέρνηση και δεν είναι βουλευτές.

Δημοσιεύτηκε στο Secret των Παραπολιτικών