Ο φόβος της ακυβερνησίας και της... Ζωής Κωνσταντοπούλου - Πώς ο εκλογικός νόμος βάζει σε περιπέτειες μία σταθερή χώρα

∆ιαβάζοντας προσεκτικά και τη σηµερινή δηµοσκόπηση της GPO, δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς γνώσεις πολιτικού ερευνητή ή οτιδήποτε άλλου για να κατανοήσει τον σοβαρό κίνδυνο της απόλυτης ρευστοποίησης που διατρέχει οριζοντίως και καθέτως το πολιτικό σύστηµα. Στην κεντροαριστερή όχθη του πολιτικού χάρτη, από το ’19 µέχρι και σήµερα, οι αλλαγές που συντελούνται έχουν ξεπεράσει κάθε πρόβλεψη.

Από τον πανίσχυρο ΣΥΡΙΖΑ του ’15 οδηγηθήκαµε στην πολυδιάσπαση του χώρου, από τον οποίο προέκυψαν πέντε-έξι σχηµατισµοί, συµπεριλαµβανοµένης της Πλεύσης Ελευθερίας. Την ίδια στιγµή, ο µεταπολιτευτικά ισχυρός παίκτης του χώρου, που δεν είναι άλλος από το ΠΑΣΟΚ, δείχνει αδύναµος, αν όχι ανίκανος, να καλύψει το τεράστιο κενό. Μπροστά σε αυτό το σκηνικό η Ν.∆., αν και τραυµατισµένη έπειτα από έξι χρόνια διακυβέρνησης, εξακολουθεί να παραµένει η πιο σταθερή πολιτική δύναµη του τόπου, ο δε Μητσοτάκης φαντάζει όαση, όχι µόνο εντός, αλλά και εκτός συνόρων.

Παρά ταύτα, οι απώλειες που καταγράφει το κυβερνών κόµµα, σε συνδυασµό µε την έλλειψη ορατού αντιπάλου, εκ των πραγµάτων συγκροτούν ένα σκηνικό πλήρους αβεβαιότητας για το τι πρόκειται να συµβεί κατά το προσεχές διάστηµα. Το γεγονός ότι τη θέση της αξιωµατικής αντιπολίτευσης ήρθε να την καταλάβει ο όχλος της πλατείας καθίσταται άκρως επικίνδυνη εξέλιξη για τη σταθερότητα της χώρας. Και επειδή ως λαός έχουµε αποδείξει ότι δεν υπολογίζουµε και τόσο το κόστος της ψήφου µας, αν κοιτάξει κανείς τον πολιτικό χάρτη, θα διαπιστώσει ότι η ρευστοποίηση µπορεί να οδηγήσει σε απρόβλεπτες καταστάσεις συνολικά τη χώρα. Το βασικό που διαπιστώνει κάποιος διαβάζοντας προσεκτικά τις δηµοσκοπήσεις είναι ότι µάλλον δεν διδαχτήκαµε από τα όσα βιώσαµε ως έθνος και ως πολίτες κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης των Τσιπροκαµµένων.

Σε λιγότερο από δέκα χρόνια ξεχάσαµε τις εθνικά επιζήµιες διαπραγµατεύσεις Βαρουφάκη, την εικόνα ενός Κοινοβουλίου που παρέπεµπε σε τρίτες χώρες, µε τους υπουργούς και τους βουλευτές να κοιµούνται στα έδρανα, και στο… τέλος το δηµοψήφισµα, που έπαιξε κορώνα-γράµµατα την παραµονή της χώρας στην Ενωµένη Ευρώπη. Ενώ ζήσαµε απίστευτες καταστάσεις και ευτυχώς το ’19 αποφασίσαµε να επανέλθουµε στον δρόµο της λογικής και του ρεαλισµού, µε αφορµή τα Τέµπη, εσχάτως αρχίσαµε και πάλι να φλερτάρουµε µε την ιδέα να γκρεµίσουµε ό,τι χτίστηκε τα τελευταία έξι χρόνια από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αν µε ρωτάτε αν µια µερίδα πολιτών έχει δίκιο που αγανακτεί;

Η απάντηση είναι ανεπιφύλακτα «ναι». Οµως, ποτέ µια θυµωµένη κοινωνία δεν πήρε τη σωστή απόφαση για το πώς θα πορευτεί στο µέλλον. Αυτό που οφείλουµε να σκεφτούµε είναι ποιος θα πάρει στα χέρια του το πηδάλιο της χώρας, αν αύριο το πρωί υπήρχε τρόπος να πατηθεί ένα κουµπί, να ανατραπεί η κυβέρνηση, να αλλάξει ο πρωθυπουργός και όλα τα υπόλοιπα που ζητά η πλατεία. ∆υστυχώς, κοιτάζοντας κανείς µε ρεαλισµό την πραγµατικότητα, δεν βρίσκει στον ορίζοντα τον ηγέτη που θα διαδεχθεί τον Μητσοτάκη. Απεναντίας, βλέπει ένα σκηνικό µε ακτιβιστές της πολιτικής, που λένε ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι, αρκεί να κερδίσουν λίγα λεπτά περισσότερη δηµοσιότητα και µια θέση παραπάνω στον πίνακα κατάταξης στις δηµοσκοπήσεις. Επειδή, λοιπόν, ούτε πλάκα είναι, ούτε και έχουµε την πολυτέλεια να παίξουµε κορώνα-γράµµατα τη χώρα, αυτό που προκύπτει σε αυτή τη φάση γίνεται ολοένα και πιο διαυγές. Αν χάσει ο Μητσοτάκης, η επόµενη κυβέρνηση που θα συγκροτηθεί θα έχει ως πυλώνα την Πλεύση Ελευθερίας και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Προσωπικά, δεν µπαίνω στη λογική αν είναι καλή ή κακή επιλογή. Αυτό στις ∆ηµοκρατίες το κρίνει η πλειοψηφία. Εκείνο που µπορώ να πω χωρίς δεύτερη σκέψη είναι ότι στην παρούσα φάση η προτίµηση του κόσµου είναι συγκεκριµένη. Αν στην κυβέρνηση, τώρα, χρησιµοποιήσουν τη Ζωή ως φόβητρο, δεν το γνωρίζω. Απεναντίας, γνωρίζω ότι µε τον ισχύοντα εκλογικό νόµο, αν το πρώτο κόµµα δεν ξεπεράσει το 24,99%, χάνει το µπόνους των πενήντα εδρών, εξέλιξη που οδηγεί αυτοµάτως τη χώρα σε ακυβερνησία. Ολα αυτά οφείλουµε να τα έχουµε κατά νου όταν θυµώνουµε. Οχι τίποτα άλλο, αλλά γιατί, όταν θα µας περάσει ο θυµός, θα πρέπει να προσέλθουµε στο ταµείο για να πληρώσουµε τον λογαριασµό.

Αξίζει...

Ο λόγος που δεν επιβεβαιώθηκαν οι πληροφορίες που ήθελαν τον Θάνο Πλεύρη να επιστρέφει στην κυβέρνηση έχει να κάνει µε την παραµονή (τελικώς) του Αδωνι στην κυβέρνηση. Προφανώς, ο Μητσοτάκης έκρινε ότι δεν χωρούν και οι τρεις σκληροί της ∆εξιάς.

Αλλάζει ο εκλογικός νόµος - Θετικός ο Χατζηδάκης

Τα νέα δεδοµένα στο πολιτικό σκηνικό, σε συνδυασµό µε τον ορατό κίνδυνο η χώρα να µπει µετεκλογικά σε περιπέτειες, στην περίπτωση που δεν επιτευχθεί αυτοδυναµία, φαίνεται ότι επαναφέρουν στο τραπέζι του πρωθυπουργού τις σκέψεις για αλλαγή του εκλογικού νόµου. Και µπορεί πριν από έναν χρόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης να µη δεχόταν ούτε καν να συζητήσει τη συγκεκριµένη προοπτική, εσχάτως όµως, όπως αναφέρουν καλά ενηµερωµένες πηγές, και τη συζητά αλλά και υπάρχει σοβαρό ενδεχόµενο να υιοθετήσει και τις εισηγήσεις που τον προτρέπουν να προχωρήσει στην αλλαγή του εκλογικού νόµου.

Ανάµεσα σε αυτούς που συµφωνούν στη συγκεκριµένη προοπτική είναι και ο νέος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Κωστής Χατζηδάκης. Σε κάθε περίπτωση, επιβάλλεται να γίνουν τέτοιες σκέψεις, αφού πέρα και πάνω απ’ όλα ο πρωθυπουργός έχει ευθύνη, εκτός από τα όσα γίνονται σήµερα, και γι’ αυτά που θα γίνουν αύριο.

Ενδιαφέρει...

Μου λένε ότι πριν από το Μετανάστευσης και Ασύλου ο πρωθυπουργός είχε συζητήσει εκτενώς µε τον Μάκη Βορίδη και το ενδεχόµενο να µείνει εκτός κυβέρνησης, αναλαµβάνοντας την εκπροσώπηση της Ν.∆. στη Βουλή. Οπως αποδείχθηκε στο τέλος, επικράτησαν δεύτερες, πιο ρεαλιστικές (οµολογώ), σκέψεις.

Στη χόβολη

  • Κάτι περίεργοι που κυκλοφορούν στην πιάτσα, ζώντας µε την προοπτική της ανατροπής Μητσοτάκη, εσχάτως άρχισαν να κυκλοφορούν ένα σενάριο, που φτάνει µέχρι και την πολιτική «επιστράτευση» του Κώστα Καραµανλή του Β’. Επειδή δεν πρόκειται για απόψεις που εκφράζονται από τον Προκόπη Παυλόπουλο, έκρινα σκόπιµο, για όση αξία έχει, να αφήσω εδώ τη σχετική πληροφορία, εκτιµώντας ότι αργά ή γρήγορα θα τη βρούµε µπροστά µας.
  • Σκέψεις επί σκέψεων έχει αρχίσει να κάνει ο πρόεδρος Σαµαράς, µετρώντας ταυτόχρονα δυνάµεις εντός και εκτός Ν.∆. Ο Μεσσήνιος, που ενοχλήθηκε σφόδρα από την υπουργοποίηση Λαµπρόπουλου (είναι ο διαχρονικός του εχθρός στη Μεσσηνία), έχει αρχίσει να ξανασκέφτεται να το παίξει Ελληνας Τραµπ. Αυτό σηµαίνει ότι δεν αποκλείει ακόµα και το ενδεχόµενο να ηγηθεί φορέα που θα διεκδικήσει τη συγκυβέρνηση µε τον επόµενο πρώτο των εκλογών.
  • Επειδή κυκλοφορούν κάτι περίεργα σε σχέση µε δακτυλίδια, γάµους και αρραβώνες, σπεύδω να σας πω ότι, όπως µαθαίνω, αν κάτι έχει στο µυαλό του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι να διεκδικήσει και να κερδίσει µια τρίτη εκλογική αναµέτρηση. Ολα τα υπόλοιπα είναι για να νοµίζουν ότι κάνουν αποκαλύψεις κάτι δηµοσιογράφοι που ανακάλυψαν στα σκάρτα εξήντα τους τη γοητεία του µητσοτακισµού.
  • Οι ίδιοι λοιπόν είδαν κάτι άλλα, που συνδέονται (λέει) µε τον Χατζηδάκη, ο οποίος έκανε deal µε τον Πιερρακάκη, µε τη µεσολάβηση Μητσοτάκη, προκειµένου να αποδυναµωθεί ο ∆ένδιας, και το παραµύθι δεν έχει τέλος, εκτός του ότι δεν έχει και δράκο! Οχι τίποτα άλλο, αλλά όσο υπάρχει ο Κυριάκος, προφανώς και δεν υπάρχει οτιδήποτε άλλο στον νεοδηµοκρατικό ορίζοντα.
  • Με αφορµή τα σενάρια που διακινούνται δεξιά και αριστερά για την πιθανότητα να αλλάξει ο εκλογικός νόµος, να σας πω ότι ο υπουργός Εσωτερικών, Θοδωρής Λιβάνιος, έχει ετοιµάσει δύο διαφορετικά µοντέλα εκλογικού νόµου. Μάλιστα, αν δεν µε απατά η µνήµη µου, τα έχει ήδη παρουσιάσει στον Μητσοτάκη.
  • Αν κάτι µε στεναχωρεί τις τελευταίες µέρες διαβάζοντας τις δηµοσκοπήσεις, είναι το απόλυτο ξεχαρβάλωµα της φίλης µου της Αφροδίτης Λατινοπούλου. Η προσπάθεια να φλερτάρει µε την πολιτική σοβαρότητα φαίνεται ότι της κόστισε πανάκριβα, σε τέτοιον βαθµό που µπορεί να την οδηγήσει σε περιπέτειες.
  • ∆ιάφορα αρνητικά σχόλια εντός Ν.∆. έχει προκαλέσει η απόφαση του Μητσοτάκη να αφήσει εκτός κυβερνητικής εκπροσώπησης µεγάλες εκλογικές περιφέρειες, όπως είναι η Θράκη, η Ανατολική Μακεδονία, το Βόρειο και το Νότιο Αιγαίο, όπως και έναν από τους µεγαλύτερους νοµούς, που δεν είναι άλλος από την Ηλεία. Χωρίς να έχω ιδιαίτερη πληροφόρηση, θεωρώ ότι κάπου δεν έγιναν οι σωστές προτάσεις.

Δημοσιεύτηκε στο Secret των Παραπολιτικών