Η Ζωή, οι δύο γύροι των εκλογών και το δίληµµα «Μητσοτάκης ή χάος»

Εδώ και κάµποσο καιρό, µε αφορµή τις κινητοποιήσεις για τα Τέµπη, η κυβέρνηση βρέθηκε στη δίνη ενός αρνητικού κλίµατος, που συνέβαλε σε σηµαντικό βαθµό στην περαιτέρω ρευστοποίηση του πολιτικού σκηνικού. Η αλήθεια είναι ότι οι µεγαλύτερες µεταβολές επήλθαν στον χώρο της Αριστεράς, µε τον ΣΥΡΙΖΑ να διαµελίζεται σε πέντε κόµµατα και το ΠΑΣΟΚ, υπό την ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη, να αδυνατεί να ξανακερδίσει τον κόσµο που έχασε την περίοδο της κρίσης. Σε αυτό το, κατά κοινή παραδοχή, οµιχλώδες σκηνικό υπήρξε µία εξαίρεση, που δεν ήταν άλλη από την εκτίναξη της Πλεύσης Ελευθερίας, που εµφανίστηκε ως αυθεντικός (κοινοβουλευτικός) εκφραστής της πλατείας. Τα ποσοστά του κόµµατος που έχει ιδρύσει και του οποίου ηγείται η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι αλήθεια ότι ενδεχοµένως να αιφνιδιάζουν και την ίδια. Ωστόσο, η εξέλιξη είναι αναµενόµενη για όσους παρακολουθούν εδώ και καιρό την ανάγκη της κοινωνίας (των απέναντι στον Μητσοτάκη) να βρεθεί ένας φορέας ή, στη χειρότερη, ένα πρόσωπο που θα εκφράσει µε αξιώσεις τον θυµό του κόσµου. Αυτό ακριβώς το κοινωνικό αίτηµα φαίνεται ότι κατάφερε να «πιάσει» η Ζωή. Αφορµή για να ξεδιπλώσει τη στρατηγική της υπήρξαν οι εξελίξεις γύρω από την υπόθεση των Τεµπών, όπου µε συνέπεια προσπάθησε επί δύο χρόνια να εκπροσωπήσει, εντός αλλά κι εκτός Βουλής, όσους είχαν γεµίσει µε θυµό κυρίως απέναντι σε ένα κράτος που έδειχνε αδύναµο να πράξει τα αυτονόητα.

Ολα αυτά ήταν η αφορµή για να ανάψει η σπίθα και, κυρίως, για να αναδειχθεί η ανάγκη για έναν αντίπαλο απέναντι στη µονοκρατορία Μητσοτάκη. Και ήταν η αφορµή, γιατί, όπως προκύπτει από τα στοιχεία των τελευταίων δηµοσκοπήσεων, η εκτίναξη της Πλεύσης Ελευθερίας κάθε άλλο παρά συγκυριακό φαινόµενο θα πρέπει να θεωρείται. Τα στοιχεία δείχνουν (όπως και οι αναλύσεις των ερευνητών) ότι η Ζωή ήρθε να καλύψει ένα πολιτικό κενό και, κυρίως, µια αναγκαιότητα που ενδεχοµένως να µην είχε γίνει ορατή από τα υπόλοιπα κόµµατα του χώρου. Οσοι, λοιπόν, πίστεψαν ότι η άνοδος της Πλεύσης συνδεόταν αποκλειστικά και µόνο µε την υπόθεση των Τεµπών απλώς διαψεύδονται από την εξέλιξη των πραγµάτων. Εκείνο που προκύπτει από τις δηµοσκοπήσεις είναι ότι η Ζωή άρχισε να θεωρείται ως η µόνη αξιόπιστη πρόταση αντιπολίτευσης απέναντι στον Μητσοτάκη. Κερδίζει γιατί διατυπώνει έναν εντελώς διαφορετικό λόγο, που απλώς κάνει σοβαρό γκελ σε µια µεγάλη µερίδα πολιτών. Επί της ουσίας, λέει ό,τι αδυνατούν να πουν οι άλλοι αρχηγοί των κοµµάτων της αντιπολίτευσης. Αυτή η επιλογή είναι που έχει επικροτηθεί από έναν σηµαντικό αριθµό ψηφοφόρων. Το ερώτηµα είναι αν όλο αυτό θα φτάσει µέχρι την κάλπη. Αν, δηλαδή, θα αντέξει η Ζωή να διατηρήσει τα ποσοστά που της δίνουν σήµερα οι δηµοσκοπήσεις.

Με δεδοµένη την ανυπαρξία σοβαρής εναλλακτικής πρότασης, τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ, το πιθανότερο είναι ότι η Πλεύση ανέβηκε για να µείνει στο ρετιρέ του πολιτικού χάρτη. Μπροστά σε αυτήν τη νέα πολιτική πραγµατικότητα, αυτοµάτως ανακύπτει ένα άλλο ερώτηµα, που είναι πιο γενικό. Επειδή οι επόµενες εκλογές, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα είναι δύο γύρων, το δίληµµα που θα τεθεί είναι ποιος εκ των Μητσοτάκη και Κωνσταντοπούλου θεωρείται καταλληλότερος για να ηγηθεί της διακυβέρνησης του τόπου. Σε αυτό το καίριο ερώτηµα θα κριθεί το ποιος θα είναι ο επόµενος πρωθυπουργός. Μέχρι, όµως, να φτάσουµε στο τότε, νοµίζω ότι έχει µια αξία να επισηµανθεί ότι στο δίληµµα «Μητσοτάκης ή χάος», που έχει αρχίσει να τίθεται ήδη, ο νυν πρωθυπουργός συσπειρώνει ένα ποσοστό που κινείται στην περιοχή του 30%. Εν κατακλείδι, και όσο κι αν κάποιοι αρνούνται προς το παρόν να το παραδεχτούν, αυτό που θα κληθούν να επιλέξουν αργά ή γρήγορα οι πολίτες είναι ποιος προτιµούν να τους κυβερνήσει: ο Μητσοτάκης ή η Ζωή.

Αξίζει...

Από κάτι καλές πηγές που διαθέτω στο Σαµαρέικο πληροφορούµαι ότι ο πρόεδρος Αντώνης ετοιµάζει ένα νέο (µεγάλο το χαρακτηρίζουν οι γνωρίζοντες) χτύπηµα προς τον Μητσοτάκη.

Στο µυαλό του Τσίπρα υπάρχει (και) η Κωνσταντοπούλου

Την προηγούµενη εβδοµάδα τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» δηµοσίευσαν έρευνα της GPO, που ανάµεσα στα άλλα έδειχνε και την απήχηση που θα είχε η δηµιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα υπό τον Αλέξη Τσίπρα. Οπως προκύπτει από το ρεπορτάζ, προφανώς και δεν ήταν ούτε η πρώτη, αλλά ούτε θα είναι και η τελευταία δηµοσκόπηση που θα επιχειρούσε να καταγράψει την άποψη του κόσµου για το κόµµα που ετοιµάζεται εδώ και καιρό να ιδρύσει ο πρώην πρωθυπουργός. Απεναντίας, έχουν διενεργηθεί τρεις-τέσσερις έρευνες, που πάνωκάτω «δίνουν» τα ίδια ποσοστά στον αρχηγό Αλέξη. Ανεξάρτητα, όµως, από τα παραπάνω, εκείνο που φαίνεται ότι έχει επηρεάσει εσχάτως τον Τσίπρα, µε αποτέλεσµα να σκέφτεται ολοένα και περισσότερο να αποκαλύψει όσο το δυνατόν πιο σύντοµα τα σχέδιά του, είναι και η εκτίναξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Οπως λένε όσοι τον γνωρίζουν, θεωρεί ότι είναι ο µόνος που µπορεί να ανακόψει τη δυναµική της Πλεύσης Ελευθερίας, παραβλέποντας, ωστόσο, και µία λεπτοµέρεια: ότι ήταν και παραµένει ο µόνος που άλλα έλεγε ως αριστερός πριν από τις εκλογές του ’15 και άλλα έκανε µετά από αυτές.

Ενδιαφέρει...

∆ίνουν και παίρνουν τα ονόµατα των κυβερνητικών στελεχών που θέλουν να είναι υποψήφιοι στις επόµενες εκλογές. Ανάµεσα σε αυτούς βρίσκεται και ο Σταύρος Παπασταύρου, που σκέφτεται να διεκδικήσει την είσοδό του στην επόµενη Βουλή από τα νότια της Αθήνας.

Στη χόβολη

  • Πάνω από διακόσιες εταιρείες εµφανίστηκαν να ασχολούνται µε τους εξοπλισµούς, µόλις έγινε γνωστό πόσα λεφτά θα µοιραστούν τα επόµενα χρόνια στην Αµυνα. Ακόµα και ένας µπάρµπας µου, που φτιάχνει κιόσκια, άρχισε να µε παίρνει τηλέφωνο, µήπως και έχω καµιά άκρη στο Πεντάγωνο. Φυσικά, από όλους αυτούς τους διακόσιους, άντε να µπορούν να κάνουν δουλειά οι δέκα.  Είναι γνωστό ότι ένα από τα νέα πρόσωπα που ενδιαφέρονται να πολιτευτούν στις επόµενες εκλογές είναι ο πολύπειρος επικοινωνιολόγος Θωµάς Βαρβιτσιώτης. Μάλιστα, έχει επιλέξει και περιφέρεια, αφού, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα είναι υποψήφιος στον Νότο της Αθήνας. Στο πλαίσιο αυτό, µαθαίνω ότι άρχισε να αναζητά διευθυντή που θα ηγηθεί του πολιτικού του γραφείου.
  • Μαθαίνω ότι ο πρόεδρος Ανδρουλάκης τα έχει πάρει άγρια µε τους περισσότερους δηµοσκόπους, θεωρώντας ότι έχουν βαλθεί να τον εµφανίζουν τρίτο και καταϊδρωµένο.
  • Θετικά είναι τα πρώτα δείγµατα γραφής για τον αναπληρωτή υπουργό Μεταφορών, Κωνσταντίνο Κυρανάκη. Αντιλαµβάνεστε ότι η συγκεκριµένη αξιολόγηση δεν έγινε από µένα, αλλά από το Μαξίµου, και πιο συγκεκριµένα από τον Μητσοτάκη. Με την ευκαιρία, να σας πω ότι µετά το Πάσχα θα έρθει προς συζήτηση στο Υπουργικό Συµβούλιο το νοµοσχέδιο µε τις αλλαγές που επιβάλλεται να γίνουν στον σιδηρόδροµο.
  • Για να ξέρετε, υπάρχει εταιρεία που ασχολείται µε τα sites την οποία θα ζήλευε µέχρι και ο Κόκκαλης στα καλά του. Είναι από αυτές τις εταιρείες που κάποια στιγµή στη ζωή τους τις ερωτεύονται υπουργοί, πρόεδροι οργανισµών, µέχρι και αρχηγοί κοµµάτων.
  • Οσο κι αν δεν αρέσει στον Σταϊκούρα και στον θείο του, στην αποτύπωση της πραγµατικότητας που συνδέεται µε τον χρόνο της επιλογής Παπαδηµητρίου ως αναπληρωτή προέδρου του ΕΟ∆ΑΣΑΑΜ, δυστυχώς δεν µπορώ να βοηθήσω. ∆υστυχώς, για τον τέως υπουργό, αυτός που ηγούνταν τον Σεπτέµβριο του ’23 του υπουργείου Μεταφορών, µήνα που επελέγη ο Παπαδηµητρίου, δεν ήµουν ούτε εγώ ούτε ο Πίνατ. Και αυτό δεν αλλάζει, όσο κι αν σκούζουν οικογενειακώς οι Σταϊκουραίοι...
  • ∆ιάβασα στο powergame.gr ότι υπάρχει σοβαρό ενδεχόµενο η κυβέρνηση να βρεθεί αντιµέτωπη µε µια πραγµατικότητα που θα τη ζήλευε µέχρι και ο Σεφερλής για το «∆ελφινάριο». Να τελειώσει το αεροδρόµιο στο Καστέλι και να µην µπορέσει να λειτουργήσει µε τις δυνατότητες που προβλέπονται, επειδή η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας πετά… χαρταετό. ∆ηλαδή, το ∆ηµόσιο ξόδεψε ένα αεροπλάνο εκατοµµύρια για να λειτουργήσει το νέο αεροδρόµιο µε το σύστηµα του παλιού. ! Και επειδή αναφέρθηκα πιο πάνω στον Σταϊκούρα, να σας πω ότι, αν κάποιος γνωρίζει λεπτοµερώς το πρόβληµα, αυτός είναι ο τέως υπουργός.
Δημοσιεύτηκε στο Secret των Παραπολιτικών