Τα «δακτυλίδια» και η προοπτική της εσωτερικής αµφισβήτησης

Από το 2015, που εξελέγη αρχηγός της Ν.∆. ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν νοµίζω ότι υπάρχει ιστορικό προηγούµενο που ένας ηγέτης έχει κερδίσει όλες τις εκλογικές αναµετρήσεις, διασφαλίζοντας παράλληλα την απόλυτη εσωκοµµατική ηρεµία. Ο επικεφαλής της Μεγάλης Φιλελεύθερης Παράταξης φλερτάρει µε το σπάσιµο όλων των ιστορικών ρεκόρ που είχαν πετύχει οι προκάτοχοί του. Από τη διάρκεια της παραµονής του στην κυβέρνηση µέχρι τις αλλεπάλληλες νικηφόρες µάχες και, φυσικά, µε ορατό το ενδεχόµενο να κερδίσει µια τρίτη θητεία. Ταυτόχρονα µε τα όσα έχει κερδίσει η Παράταξη από τις στρατηγικές επιλογές του Μητσοτάκη, κανείς δεν θα πρέπει να παραβλέπει και το γεγονός ότι επί των ηµερών του ρευστοποιήθηκε πλήρως το υφιστάµενο σκηνικό στην Κεντροαριστερά.

Και είναι σηµαντικό, γιατί σήµερα µπορεί να θεωρούµε προφανή τα όσα έχουν συµβεί, ωστόσο τον Γενάρη του ’15 κανείς δεν θα µπορούσε να προβλέψει ότι ο Τσίπρας θα είχε βγει σε πρόωρη σύνταξη στα 46, το ΠΑΣΟΚ θα είχε αλλάξει δύο αρχηγούς και ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε «σπάσει» σε τέσσερα (άλλα) κόµµατα. Μάλιστα, σε αντίθεση µε όσα συµβαίνουν στην Κεντροαριστερά, η Ν.∆. από το ’19 έχει αναδειχθεί σε δύο εκλογικές αναµετρήσεις αυτοδύναµη υπό την ηγεσία Μητσοτάκη και ακόµα και στα χειρότερά της προηγείται του δεύτερου κόµµατος στις δηµοσκοπήσεις από 10% έως 15%. Είναι προφανές ότι η µονοκρατορία Μητσοτάκη και ενοχλεί και δεν βολεύει.

Οι περισσότεροι θα τον ήθελαν πιο αδύναµο, γιατί, όταν ένας ηγέτης δεν είναι ισχυρός, αυτοµάτως καθιστά εαυτόν πιο ευάλωτο και συνάµα πιο συνεργάσιµο. ∆ιαχρονικά ενοχλούσαν οι ισχυρές κυβερνήσεις και ακόµα περισσότεροι οι ισχυροί πρωθυπουργοί. Σε ένα σκηνικό όπου επί της ουσίας δεν υπάρχει διάδοχη κατάσταση, η ενόχληση αυτή γίνεται µεγαλύτερη, γιατί, πολύ απλά, όταν τίθεται το δίληµµα «Μητσοτάκης ή χάος», υπάρχει ένα 35%-40% που επιλέγει χωρίς δεύτερη σκέψη το πρώτο. Παρ’ όλα αυτά, η αδυναµία εξεύρεσης εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης και κυρίως ενός προσώπου που θα σταθεί µε αξιώσεις απέναντι στον σηµερινό πρωθυπουργό συχνά-πυκνά έχει αρχίσει να τροφοδοτεί µια σεναριολογία, που προσεγγίζει τα όρια των σεναρίων επιστηµονικής φαντασίας.

Εσχάτως, το πιο δηµοφιλές υπήρξε το «δακτυλίδι» που δήθεν έδωσε ο Μητσοτάκης, σχεδόν απροκάλυπτα, στον Κωστή Χατζηδάκη. Σταθερά υπάρχει και ένα δεύτερο σενάριο, που θέλει τον υπουργό Αµυνας, Νίκο ∆ένδια, να αναλαµβάνει (λέει) το κοµµατικό πηδάλιο από τον Μητσοτάκη. Και οι πλέον αδαείς αντιλαµβάνονται ότι όλα αυτά δεν έχουν απολύτως κανένα νόηµα, άρα και καµία βάση για να ληφθούν σοβαρά. Και δεν έχουν, γιατί όλοι όσοι τα συζητούν παραβλέπουν µια βασική παραδοχή, που έχει να κάνει µε το γεγονός ότι ο σηµερινός πρωθυπουργός διανύει τη δεύτερη κυβερνητική του θητεία, έχοντας καταγράψει ένα 40%, µε το δεύτερο κόµµα στο 17%.

Πέραν τούτου, ο Μητσοτάκης απολαµβάνει της εµπιστοσύνης των βουλευτών και δεν µπορεί να αµφισβητηθεί από κανέναν. Οχι γιατί έχει αλλάξει το καταστατικό, έχοντας επιβάλει απαγόρευση στην αµφισβήτηση, αλλά επειδή µέχρι στιγµής έχει πετύχει όλους τους στόχους που έχει θέσει η Ν.∆., ενώ ακόµα και σε αυτή τη δύσκολη για την κυβέρνηση συγκυρία διατηρεί, τόσο ως πρόσωπο όσο και ως κόµµα, την πολιτική κυριαρχία. Οσοι διακινούν τα ως άνω σενάρια οφείλουν να γνωρίζουν ότι οι ηγέτες αµφισβητούνται µετά τις εκλογικές µάχες και όχι από τα αποτελέσµατα των δηµοσκοπήσεων, που, όπως έχει αποδείξει ο Μητσοτάκης, διαθέτει τη δυνατότητα να τα αλλάζει, πείθοντας τον κόσµο για το ορθό της πολιτικής του. Αν λοιπόν ο Μητσοτάκης δεν θελήσει να δροµολογήσει τις διαδικασίες για τη διαδοχή του, δεν υπάρχει τρόπος να αµφισβητηθεί.

Οποιος µάλιστα τολµήσει θα εξαφανιστεί, γιατί θα έρθει αντιµέτωπος µε τους πολλούς, που επί χρόνια εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο σηµερινός ηγέτης της Ν.∆. παραµένει ό,τι καλύτερο διαθέτει η χώρα σε επίπεδο (πολιτικής) κορυφής. Πέραν τούτου, η Παράταξη διαθέτει καταστατικό, έχοντας συγκεκριµένες διαδικασίες που οδηγούν στην αλλαγή ηγεσίας. Επειδή, όµως, ούτε υπάρχει ούτε και πρόκειται να τεθεί τέτοιο θέµα, δεν υφίσταται κανένας απολύτως λόγος να συζητήσει κανείς για τα διαδικαστικά ενός ανύπαρκτου θέµατος.

Το χαµηλό δηµοσκοπικό βαροµετρικό για τον Βαρβιτσιώτη (στον Νότο)

Με αφορµή τις τελευταίες εξελίξεις και τα όσα έχουν δει το φως της δηµοσιότητας, που έχουν ως επίκεντρο του ενδιαφέροντος τους δύο γνωστούς επικοινωνιολόγους Θωµά Βαρβιτσιώτη και Γιάννη Ολύµπιο, από µια εξαιρετικά καλή πηγή πληροφορήθηκα για µια δηµοσκόπηση που διενεργήθηκε στον Νότο της Αθήνας, µετρώντας µεταξύ των άλλων και την απήχηση των νυν, αλλά και των υποψήφιων βουλευτών. ∆εδοµένου ότι ο Βαρβιτσιώτης είναι ένα από τα πέντε-έξι πρόσωπα που έχουν εκδηλώσει σχετικό ενδιαφέρον, ήταν λογικό να συµπεριληφθεί (αν και δεν έχει ανακοινωθεί) στο ερωτηµατολόγιο της επίµαχης έρευνας. ∆εν σας κρύβω ότι, έχοντας εικόνα των αποτελεσµάτων, σχεδόν αιφνιδιάστηκα, αφού θεωρούσα ότι ο Θωµάς θα κινούνταν µεταξύ τρίτης και τέταρτης θέσης. Ωστόσο, όπως έµαθα, δεν είναι ούτε καν τρίτος από το τέλος, αφού πλασάρεται στη δωδέκατη θέση.

Αξίζει... Μου λένε ότι θα είχε εξαιρετικά µεγάλο ενδιαφέρον αν υπήρχε τρόπος να µάθουµε πόσο κοστίζουν στην αγορά τα drones που θα κάνει δωρεά ο ∆Ε∆∆ΗΕ στο υπουργείο Κλιµατικής Αλλαγής.



Ενδιαφέρει... Επειδή ο Αδωνις Γεωργιάδης είναι από τους πλέον µεθοδικούς υπουργούς που διαθέτει η κυβέρνηση, εκτιµώ ότι έχει πάρει χαµπάρι τις απευθείας αναθέσεις κάτι διοικητών προς κάτι δικηγόρους και κάτι άλλους απατεώνες, που τους πουλάνε φούµαρα για µεταξωτές κορδέλες.

Στη Χόβολη

  • Κάτι µου λέει ότι κατά το προσεχές διάστηµα, µε αφορµή το Συνέδριο αλλά και την εκλογή νέου γραµµατέα, ο πρόεδρος Μητσοτάκης θα επιδιώξει να ανασυντάξει και τον κοµµατικό στρατό. Στο πλαίσιο αυτό, άλλωστε, εντάσσονται και οι περιοδείες που πραγµατοποιεί ανά την επικράτεια, θέλοντας να «ζεστάνει» κατά κάποιον τρόπο και τις κοµµατικές µηχανές.
  • Τα παλιά τα χρόνια, οι αρχηγοί διέγραφαν τους πρωτοκλασάτους, µε αποτέλεσµα να ενισχύουν το ηγετικό τους προφίλ. Ο Ανδρουλάκης, αντί να διαγράψει τον ∆ούκα, άντε τον Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο, διέγραψε την ήδη διαγραµµένη από την κοµµατική συνείδηση των ΠΑΣΟΚων Μπατζελή. Μου θυµίζει τον παπα-Γιάννη στο χωριό, που ξεθάβει τους πεθαµένους και τους βάζει σε κάτι κουτιά, γιατί εσχάτως φράκαρε από κόσµο το νεκροταφείο.
  • Εναγωνίως για αγοραστή ψάχνει πασίγνωστος µιντιάρχης, που εσχάτως βρίσκεται (εκτός των άλλων) σε άθλια ψυχολογική κατάσταση. Οπως µαθαίνω, ο συγκεκριµένος, αν και έχει κάνει κάτι πρώτες κουβέντες, δεν έχει καταφέρει να βρει το κωτσίδι που θα δηλώσει πρόθυµο να του δώσει κάτι (πολλά) εκατοµµύρια. Κι όσο δεν βρίσκει πελάτη τόσο χάνει την ψυχραιµία του.
  • Εκτός από τον ίδιο τον Κικίλια, µαθαίνω ότι στον Πειραιά µετακινήθηκαν και τα νεύρα που κάνουν ξεχωριστό τον υπουργό. Για παράδειγµα, εκεί που φώναζε στους πυροσβέστες (και υπάρχουν πολλά βίντεο), τώρα ωρύεται στους λιµενικούς. Γενικώς, ο υπουργός δεν διακρίνεται για την ηρεµία του, γεγονός που πλέον το γνωρίζει µέχρι και ο πρωθυπουργός.
  • Ενας τύπος, από αυτούς τους λαθραίους, που κινούνται διαχρονικά στην αγορά των media, πριν από κάµποσο καιρό έπεσε θύµα ληστείας. Συγκεκριµένα, του αφαίρεσαν κάτι χιλιάδες ευρώ που είχε κρυµµένα στο σπίτι του. Η άµεση αντίδρασή του έσωσε στο τέλος τις δεσµίδες, αφού συνελήφθη ο Αλβανός που είχε κάνει τη ληστεία. Επειδή µιλάµε για χιλιάδες ευρώ, είµαι βέβαιος ότι µετά την Αστυνοµία έχει κάνει τη δουλειά του και το ξέπλυµα…
  • Αν και δεν ήταν από τα αναµενόµενα, ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης, Ευγένιος, τάχθηκε µε το καληµέρα υπέρ της επιλογής του Κισάµου, Αµφιλοχίου, για τη θέση του µητροπολίτη Χανίων. Για όσους δεν το γνωρίζουν, οι δύ ο αρχιερείς είχαν διεκδικήσει πριν από δύο χρόνια τον θρόνο της Εκκλησίας της Κρήτης, µε τον πρώτο να επικρατεί.
  • Με αφορµή τη συγκεκριµένη επιλογή, σπεύδω να επισηµάνω τη φηµολογούµενη ωµή παρέµβαση που έκανε ο γενικός γραµµατέας Θρησκευµάτων, Γιώργος Καλαντζής, κατά της επιλογής Αµφιλοχίου, αδιαφορώντας µάλιστα για την επιθυµία του Αρχιεπισκόπου Κρήτης.