Η στρατηγική Μητσοτάκη παράγει πλεονάσµατα και φέρνει σταθερότητα

Το πακέτο των παροχών που ανακοίνωσε στις αρχές της εβδοµάδας η κυβέρνηση έρχεται να καταδείξει ότι, όταν κάτι γίνεται σωστά, στο τέλος αυτός που καρπώνεται τα αποτελέσµατα είναι ο λαός. Οι πολλοί, δηλαδή, για τους οποίους σταθερά και διαχρονικά έδιναν αγώνες οι αριστεροί και τους «πούλησαν» όταν η µοίρα τούς έφερε στην εξουσία. Σε αντίθεση µε ό,τι συνέβαινε στο πρόσφατο, αλλά και στο πιο µακρινό από το ’19 παρελθόν, υπάρχει µια κανονική κυβέρνηση, µε αρχή, µέση και τέλος, της οποίας ηγείται ένας επίσης κανονικός ηγέτης, που έχει σχέδιο και, κυρίως, θέτει στόχους. Το πλεόνασµα δεν ήρθε επειδή κάποιοι αποφάσισαν να χαρίσουν κάτι δισ. στον Μητσοτάκη, βλέποντας ότι δεν πηγαίνει καλά στις δηµοσκοπήσεις. Απεναντίας, ήταν αποτέλεσµα µιας δουλειάς που έγινε από τον Κωστή Χατζηδάκη, όταν, ως υπουργός Εργασίας, επέβαλε την ψηφιακή κάρτα για τους εργαζόµενους και ως υπουργός Οικονοµικών, κόντρα σε παγιωµένες νοοτροπίες και πρακτικές, αποφάσισε να δώσει τέλος στην καραµπινάτη φοροδιαφυγή. Από το συµµάζεµα του κράτους και την αύξηση των εσόδων προήλθε το πλεόνασµα. Τα πράγµατα είναι πολύ πιο απλά απ' ό,τι ενδεχοµένως πιστεύουµε.

Επειδή δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα, για να καταφέρει µια κυβέρνηση να βρει χρήµατα και ακολούθως να τα επιστρέψει σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη, επιβάλλεται να κάνει µια συγκεκριµένη δουλειά. Να χαράξει µια δηµοσιονοµική πολιτική που θα οδηγήσει σε πλεονάσµατα και όχι σε χρέη, όπως συνέβαινε κατά το παρελθόν. Τα έξι χρόνια της διακυβέρνησης Μητσοτάκη αν κάτι έχει επιτευχθεί είναι ότι η χώρα µπήκε σε µια τροχιά ανάπτυξης, παράγοντας πλούτο, αντί της µιζέριας και των ελλειµµάτων. Στην αρχή είναι δύσκολο να δεχτεί κάποιος την αλλαγή της µέχρι και σήµερα κουλτούρας, όπου κυριαρχούσαν ο λαϊκισµός, οι ανέξοδες υποσχέσεις χωρίς αντίκρισµα και οι φράσεις του τύπου: «Λεφτά υπάρχουν». Σε αντίθεση µε τα όσα συνέβαιναν κατά το παρελθόν, η σηµερινή κυβέρνηση απέφυγε να υποσχεθεί περισσότερα από αυτά που µπορούσε να δώσει. Ούτε λεπτό δεν υπέκυψε στο δέλεαρ του λαϊκισµού. Από την πρώτη στιγµή και πριν γίνει πρωθυπουργός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε από τους πολίτες να «υπογράψουν» µια συµφωνία αληθείας, αδιαφορώντας αν αυτό δεν άρεσε (που δεν ήταν και της µόδας, η αλήθεια) και τόσο στο ευρύ κοινό. Τα χρόνια πέρασαν και σήµερα αποδεικνύεται εµπράκτως ότι έγινε η σωστή επιλογή. Αυτό που οφείλουµε να καταλάβουµε όλοι, µα όλοι είναι ότι δυστυχώς δεν υπάρχουν µαγικές λύσεις, ούτε Μάγοι που να µοιράζουν δώρα.

Αν θέλουµε να αλλάξουµε τις ζωές µας, έχουµε υποχρέωση να επικροτήσουµε την κανονικότητα. Να επιζητούµε, για παράδειγµα, το νοικοκυριό, γυρνώντας την πλάτη σε όσους µας υπόσχονται εύκολες λύσεις, συνοδευόµενες από πετροδόλαρα. Οφείλουµε να αντιληφθούµε ότι αν κάτι δεν µας χαρίζει κανείς είναι χρήµατα. Οπως και για να παραχθεί πλούτος, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να υπάρχει σχέδιο και, κυρίως, όραµα για το πού θέλουµε να πάµε. ∆εν υπάρχει κυβέρνηση και πρωθυπουργός στον πλανήτη που να µη θέλει να µοιράζει λεφτά. Ωστόσο, για να το κάνει, πρέπει να υπάρχουν. Και για να υπάρξουν, πρέπει να ακολουθηθεί µια στρατηγική που θα παράγει πλεονάσµατα και όχι ελλείµµατα, όπως συνέβαινε µέχρι την ώρα που οδηγηθήκαµε στα µνηµόνια. Οι παροχές θα συνεχιστούν αν συνεχίσουµε να πειθαρχούµε. Αν κάτι άλλαξε στην εθνική µας κουλτούρα ο Μητσοτάκης είναι ότι ένα µεγάλο τµήµα της κοινωνίας έµαθε να συνδιαλέγεται µε το αυτονόητο. Είναι εκείνη η µάζα των πολιτών που θα µπει µπροστά για να µην µπει η χώρα σε περιπέτεια.

Αξίζει...

Κάτι µού λέει ότι οι σχέσεις του Αδωνι Γεωργιάδη µε την αναπληρώτρια υπουργό Υγείας, Ειρήνη Αγαπηδάκη, εσχάτως -και συγκεκριµένα µετά τον ανασχηµατισµό- έχουν επιστρέψει στην προτέρα κατάσταση.

Η Ζωή αποκαλύπτει τον Τσίπρα και δηλώνει: «∆εν κυβέρνησα µαζί του»

Τα σενάρια που φέρνουν τον Τσίπρα να ετοιµάζει την επάνοδό του στην κεντρική πολιτική σκηνή σχολιάζει το τελευταίο διάστηµα (µεταξύ των άλλων) η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Νοµίζω ότι είναι περιττό να σας πω τι λέει, δεδοµένου ότι η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας ήταν από τα πρόσωπα που, όταν οι περισσότεροι υποκλίνονταν στο µεγαλείο του «πρώτη φορά Αριστερά» πρωθυπουργού, έβγαιναν (σχεδόν εµµονικά) και τον… αποκάλυπταν! Αν και τότε φάνταζαν υπερβολικές οι αναφορές της, από την πορεία των πραγµάτων αποδείχθηκε ότι και λίγα του έσουρε. Και φτάσαµε στο σήµερα, όπου κάποιοι παρουσιάζουν τον Τσίπρα ως εναλλακτική λύση στην επέλαση της Ζωής. Και πάλι όµως κάνουν λάθος ανάλυση, δεδοµένου ότι είναι κοινά παραδεκτό ότι οι διαφορές ανάµεσα στον πρώην αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ και την επικεφαλής της Πλεύσης είναι χαώδεις υπέρ της δεύτερης. Επίσης, εκείνο που δεν πρέπει κανείς να υποτιµά είναι ότι η Κωνσταντοπούλου, γνωρίζοντας τον Τσίπρα, απλά δεν συµµετείχε στην κυβερνητική φαρσοκωµωδία των Τσιπροκαµµένων. Μιας κυβέρνησης που στάθηκε αφορµή για την αποµυθοποίηση της Αριστεράς.

Ενδιαφέρει...

Από µια σχετικά αξιόπιστη πηγή πληροφορήθηκα ότι δύο καναλάρχες (µπορεί και εκπρόσωποί τους) πέρασαν µέρα µεσηµέρι (αυτή την εβδοµάδα) το κατώφλι του Μεγάρου Μαξίµου.

Στη χόβολη

  • Από κάτι φίλους δηµοσκόπους πληροφορούµαι ότι στα focus groups οι ερευνητές καταγράφουν περαιτέρω απώλειες σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Τα δύο κόµµατα φαίνεται να αντιµετωπίζουν σοβαρό πρόβληµα, αφού από την πλειονότητα των απαντήσεων προκύπτει η ανυπαρξία αντιπολιτευτικού λόγου. Με απλά λόγια, δεν κάνουν τη δουλειά για την οποία έχουν ψηφιστεί.
  • Ενα από τα µεγάλα προβλήµατα (γιατί περί προβλήµατος πρόκειται) που καλείται να λύσει κατά το επόµενο χρονικό διάστηµα ο Μητσοτάκης σχετίζεται και µε την αναδιοργάνωση του κοµµατικού µηχανισµού. Στο πλαίσιο αυτό, αναζητούνται πρόσωπα που θα ηγηθούν της Ν.∆. στον δρόµο προς τις επόµενες κάλπες.
  • Μου λένε ότι στον Νότο της Αθήνας, πέριξ του Ελληνικού, αναµένονται νέα σοβαρά επεισόδια µεταξύ των δηµάρχων Ελληνικού και των Παπανικολάου - Κονδύλη. Κι όταν αναφέροµαι σε επεισόδια, δεν αποκλείω τα πολύ χειρότερα, που µέχρι σήµερα απλώς τα ακούµε.
  • Μια διαρροή που έγινε προ ηµερών (λέει) από τον αντιπρόεδρο Χατζηδάκη, σε σχέση µε τις τιµές των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων, λέγεται ότι ενόχλησε (και δικαίως) τον υπουργό Κικίλια. Προφανώς ο «Ψηλός» ενοχλήθηκε γιατί, ως γνωστόν, έχει αποδείξει ότι δεν χρειάζεται καµία βοήθεια για να πετύχει το αποτέλεσµα προς όφελος της κυβέρνησης.
  • Για να ξέρετε, εσχάτως κυκλοφορούν κάτι περίεργα, που συνδέονται (λέει) µε τα σχέδια που κάνει ένας πολιτικός (ο Θεός να τον κάνει πολιτικό) προκειµένου να επενδύσει στα media. Επειδή δεν κατάφερα να µάθω λεπτοµέρειες επί του προκειµένου, θα σας έχω νεότερα προσεχώς.
  • Εσχάτως παρακολουθώ ότι η αγαπηµένη εφηµερίδα της Κεραµέως, που δεν είναι άλλη από την «Καθηµερινή», έχει αρχίσει να τη βγάζει από την κυβερνητική µαρκίζα. Να φανταστείτε ότι ακόµα και στα σενάρια της επόµενης ηµέρας την έχει σχετικά υποβαθµίσει στην κατηγορία του δευτεροκλασάτου. Εκτός από κρίµα, είναι και άδικο, δεδοµένου ότι, αν υπάρχει µια πιθανότητα να αποκτήσει η Ν.∆. γυναίκα αρχηγό, αυτή δεν είναι άλλη από τη Νίκη.
  • Η πρόσφατη συνάντηση του πρωθυπουργού µε τον Βαγγέλη Μεϊµαράκη έδωσε τέλος στην αναπτυχθείσα σεναριολογία του τελευταίου διαστήµατος, που ήθελε τον δεύτερο να είναι ενοχληµένος µε τον Μητσοτάκη. Οσοι συνάντησαν τον «µουστάκια» κατά την αναχώρησή του κατάλαβαν ότι το κλίµα της κουβέντας ήταν κάτι περισσότερο από καλό. Με την ευκαιρία, να σας πω ότι η παρουσία Χατζηδάκη στο Μαξίµου έχει βοηθήσει τα µάλα προκειµένου να στηθούν διάφορες εσωκοµµατικές γέφυρες.
  • Κάτι περίεργα έχουν αρχίσει να φτάνουν στα αυτιά µου για τις σχέσεις του Πολάκη µε τον Φάµελλο. Μάλιστα, αν τα περίεργα δεν σχετίζονταν µε την κεντρική κοµµατική γραµµή, δεν θα ασχολιόµουν ούτε δευτερόλεπτο.

Δημοσιεύτηκε στο Secret των Παραπολιτικών