Όταν, τον Σεπτέµβριο του 2012, αποφάσιζα µαζί µε µια µικρή οµάδα φίλων να ξεκινήσουµε αυτό το υπέροχο εκδοτικό ταξίδι, είναι αλήθεια ότι ήµασταν έτοιµοι να αντιµετωπίσουµε κάθε δυσκολία. Τότε έγραφα ότι «ήρθαµε για να µείνουµε». Είµαι σίγουρος ότι ελάχιστοι είχαν πιστέψει ότι θα κερδίζαµε το στοίχηµα. Στα χρόνια που πέρασαν, µαζί µε τους ανθρώπους των «Παραπολιτικών» περάσαµε αρκετές δυσκολίες και ξεπεράσαµε αρκετά εµπόδια. ∆εν σας κρύβω ότι µέχρι και το απόγευµα της Τρίτης πίστευα ότι είχα δει και είχα ακούσει τα περισσότερα. ∆υστυχώς, όµως, έπεσα (πανηγυρικά) έξω. Ουδέποτε περνούσε από το µυαλό µου ότι επί των ηµερών µιας Αριστερής κυβέρνησης θα δινόταν εντολή στις Αρχές (σ.σ. όπως συνέβαινε σε άλλες περιόδους) να προχωρήσουν στη σύλληψη δύο διευθυντικών στελεχών µιας εφηµερίδας. Ευτυχώς, δεν έζησα, και δεν θα ήθελα να ζήσω, όπως οι δεκάδες συνάδελφοι, την εικόνα των αστυνοµικών και του εισαγγελέα την ώρα που «µπούκαραν» στο γραφείο του διευθυντή των «Παραπολιτικών», Παναγιώτη Τζένου, προκειµένου να τον συλλάβουν. Τα όσα διαδραµατίστηκαν στα γραφεία τούτης εδώ της εφηµερίδας, δυστυχώς, παραπέµπουν σε άλλες περιόδους, που κανείς δεν θα ήθελε να θυµάται. Εικόνες που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από την Τουρκία του Ερντογάν και την Ελλάδα της επταετίας του Γεωργίου Παπαδόπουλου. Και όλα αυτά για το βαρύτατο αδίκηµα της συκοφαντικής δυσφήµησης.

ΚΑΤΑΝΟΩ τους πραγµατικούς λόγους για τους οποίους κινήθηκε η διαδικασία του αυτοφώρου, όπως επίσης τις πραγµατικές σκοπιµότητες που εξυπηρετεί η κίνηση του υπουργού Αµυνας κ. Πάνου Καµµένου. Επειδή τυγχάνει να γνωρίζω (δυστυχώς) πριν από τον νεοκοµµουνιστή πρωθυπουργό, κ. Αλέξη Τσίπρα, τον συγκεκριµένο πολιτικό άνδρα, δύσκολα θα πίστευα ότι θα µπορούσε να προβεί σε µια πιο ευπρεπή, µα κυρίως πιο δηµοκρατική αντίδραση. Γι’ αυτό και εκείνο το πρωί προανήγγειλα, µέσω της ραδιοφωνικής µου εκποµπής, ότι λίγες ώρες αργότερα θα κινούνταν σε βάρος µας η διαδικασία του αυτοφώρου. Ο παραθεριστής υπουργός των Αυστριακών Αλπεων έχει αποδείξει διαχρονικά ότι δεν αντέχει την κριτική. Οραµατίζεται µια κοινωνία βουτηγµένη στο ψέµα, στην πολιτική φαντασίωση, στην ασυνέπεια και στις διαρκείς αντιδικίες. Ο πολιτικός συνεταίρος της κυβερνώσας Αριστεράς οραµατίζεται µια χώρα, όπου θα κυριαρχεί η λάσπη και θα την κυβερνούν οι συνταγµατάρχες και οι αστυνόµοι.

ΘΑ ΕΙΧΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ µεγάλο ενδιαφέρον να ανατρέξει κανείς στο αρχείο και να συλλέξει τις αγωγές και τις µηνύσεις που έχει κάνει εναντίον δηµοσιογράφων και πολιτικών ο κ. Καµµένος. Με διαφορά, αναδεικνύεται ο µεγάλος πρωταθλητής. Ο λόγος που ποινικοποιεί τη διαφορετική άποψη είναι γιατί φοβάται. Και φοβάται γιατί γνωρίζει εκ των προτέρων ότι λέει συνειδητά ψέµατα. Α λλωστε, µε αποφάσεις των δικαστηρίων έχει κατ’ επανάληψη καταδικαστεί για συκοφαντική δυσφήµηση. Αν πίστευε στην αλήθεια των δήθεν «αποκαλύψεών» του, θα είχε ήδη παραιτηθεί της βουλευτικής του ασυλίας και θα είχε έρθει να αναµετρηθούµε από κοινού µε τον φυσικό µας δικαστή. Ακόµη και σήµερα προκαλώ τον υποκριτή και δειλό κ. Πάνο Καµµένο να ζητήσει την άρση της ασυλίας του και να αναµετρηθούµε ίσος προς ίσον στην ελληνική ∆ικαιοσύνη. Προσωπικά δεν έχω να φοβηθώ απολύτως ΤΙΠΟΤΑ. ∆εν µε απασχολεί καµία έρευνα για το ΚΕΕΛΠΝΟ, όπως ψευδώς ισχυρίζεται ο λασπολόγος υπουργός Αµυνας του ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνο που ζήτησα ήταν να βγει και να αποδείξει τα ψεύδη που εκστόµισε, ότι δήθεν έχω πάρει «µαύρα» χρήµατα. ∆εν το έπραξε ποτέ, παρά το γεγονός ότι γνώριζε ότι τα όσα είχε πει δεν ίσχυαν, ούτε για µένα ούτε για τον Παναγιώτη Τζένο. Επί δύο χρόνια ο συκοφάντης υπουργός µε εκλιπαρεί – και αυτό αποδεικνύεται από τις κλήσεις που έχω δεχτεί, τόσο εγώ όσο και οι δικηγόροι µου να αποσύρω τις αγωγές και τις µηνύσεις που έχω υποβάλει εναντίον του. Ενώ µε κατασυκοφαντούσε δηµοσίως, επιχειρούσε να τα βρούµε ιδιωτικώς. Ευχαριστώ, κύριε, δεν θα πάρω. Και δεν θα πάρω γιατί το µοναδικό περιουσιακό µου στοιχείο είναι το ονοµατεπώνυµό µου, που, δυστυχώς για ΕΣΑΣ, δεν το διαπραγµατεύοµαι ούτε µε αυτόφωρα, ούτε µε παρακρατικές απειλές.

ΕΓΩ, ΚΥΡΙΕ ΚΑΜΜΕΝΕ, γεννήθηκα σ’ ένα µικρό χωριό της Κρήτης, από βιοπαλαιστές γονείς. Η οικογένειά µου δεν είχε και δεν έχει καµία σχέση ούτε µε τοκογλύφους, ούτε µε πρεζέµπορους, ούτε µε διακινητές «µαύρου» χρήµατος, ούτε µε λαθρεµπόρους. Ευχαρίστως µπορεί οποιοσδήποτε να ελέγξει τους λογαριασµούς τους δικούς µου, της οικογένειάς µου, αλλά και του Παναγιώτη Τζένου, όπως επίσης µπορεί να κάνει οποιονδήποτε έλεγχο στα κινητά µου τηλέφωνα… Στους λογαριασµούς µου δεν υπάρχουν χρήµατα και στα τηλέφωνά µου το χειρότερο που υπάρχει είναι κάτι απειλητικά µηνύµατα που έχω δεχτεί από τον κ. Καµµένο. Για όλα αυτά έχω προσφύγει στην Ανεξάρτητη Ελληνική ∆ικαιοσύνη, αυτή που δεν καταλαβαίνει ούτε από πιέσεις, ούτε από υπουργικά αξιώµατα.

ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΩ ΠΙΣΩ, γιατί έχω όλη την αλήθεια µε το µέρος µου. Θα προστατεύσω µέχρι τέλους την τιµή και την υπόληψή µου από τον άθλιο πολιτικό συκοφάντη. Από το απόγευµα της Τρίτης έχω έναν επιπλέον λόγο να µην κάνω πίσω και αυτός δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι η σηµερινή κυβέρνηση συλλαµβάνει µε διάφορα προσχήµατα την «ελευθεροτυπία». Ειλικρινά, δεν πίστευα ότι ο πρωθυπουργός, κ. Αλέξης Τσίπρας, ο υπουργός επί των Μέσων Μαζικής Ενηµέρωσης, κ. Νίκος Παππάς, και οι υπόλοιποι υπουργοί θα παρακολουθούσαν απαθώς την εισβολή αστυνοµικών σε εφηµερίδες. Είναι προφανές ότι δεν έχουν καταλάβει τι ακριβώς έχουν κάνει. Μετά τη σύλληψη του Π. Τζένου και του Γ. Κουρτάκη, η Αστυνοµία και οι εισαγγελείς, για να αποδείξουν ότι δεν λειτουργούν a la carte, σε κάθε µήνυση για συκοφαντική δυσφήµηση από δηµοσιογράφους θα προχωρούν άµεσα σε συλλήψεις. Λογικές και πρακτικές µιας άλλης εποχής, που, αν κρίνω από την (µη) αντίδραση του κ. Τσίπρα, δείχνει να υιοθετεί η κυβέρνησή του. Και το επιχείρηµα ότι εκβιάζεται από τον Καµµένο, ο οποίος απειλεί ότι θα «ρίξει» την κυβέρνηση, δεν το ακούω. Και δεν το ακούω γιατί όταν εκβιάζεται η ∆ηµοκρατία, τότε παύει να είναι ∆ηµοκρατία.

 ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ αυτό το σηµείωµα, αισθάνοµαι την ανάγκη να στείλω ένα µήνυµα προς τη νόµιµα εκλεγµένη κυβέρνηση του τόπου. Ενας αυθεντικός αριστερός, που έδωσε αγώνες για την εθνική συµφιλίωση και άφησε την τελευταία του πνοή από τις σφαίρες των τροµοκρατών της «17Ν», ο αδικοχαµένος Παύλος Μπακογιάννης, είχε πει ότι «στις ∆ηµοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Ας αναλογιστούν ότι όταν έρθει το πλήρωµα του χρόνου, εκείνο που θα έχει µείνει δεν θα είναι ότι κατάφεραν να κρατήσουν τη συγκυβέρνηση µε τον Καµµένο, αλλά ότι επί των ηµερών της Αριστερής διακυβέρνησης συλλαµβάνονταν δηµοσιογράφοι.