Η ιστορία µε τους συµβασιούχους της καθαριότητας, την απεργία και τους τόνους σκουπιδιών που µαζεύονται ακόµα από απορριµµατοφόρα είναι αντιπροσωπευτική της κατάστασης στην οποία έχει βυθιστεί η χώρα από τον Ιανουάριο του 2015. Και µε τον κανόνα ότι «η Ιστορία επαναλαµβάνεται σαν φάρσα», κάθε φορά είναι χειρότερη από την προηγούµενη. Κάθε φορά που ο Αλ. Τσίπρας «πληρώνει» τα λάθη του και τις υποσχέσεις που έδωσε ανεύθυνα. Και, δυστυχώς, η τελευταία περίπτωση ήταν χειρότερη από το ψέµα µε τον δορυφόρο, το βράδυ της Τετάρτης.

Τη φιέστα που στήθηκε στην κρατική τηλεόραση για την εκτόξευση ενός δορυφόρου, η οποία βαφτίστηκε ως επιστροφή της Ελλάδας στο ∆ιάστηµα, αλλά δεν ήταν τίποτα παραπάνω από την εκτόξευση ενός αραβικού δορυφόρου µε ελληνικό όνοµα. Με ξένα κόλλυβα, που λέει και ο λαός. Πριν από όλα αυτά, βέβαια, υποσχέθηκαν στους συµβασιούχους να τους µονιµοποιήσουν, όχι γιατί εκτίµησαν την προσφορά τους, αλλά για να τους εκµεταλλευτούν και να εξασφαλίσουν τις ψήφους τους, µε αποκλειστικό στόχο την παραµονή στην εξουσία. Υπολόγισαν, όµως, για ακόµα µία φορά χωρίς την ανεξάρτητη ελληνική ∆ικαιοσύνη, η οποία δεν ταυτίζεται µε πολιτικές επιδιώξεις. Το Ελεγκτικό Συνέδριο έκρινε αντισυνταγµατική τη µονιµοποίηση και το κυβερνητικό παραµύθι είχε «λυπηµένο τέλος». Αποτέλεσµα; Εκείνοι τους οποίους ήθελε η κυβέρνηση να προσεταιριστεί στράφηκαν εναντίον της, χρησιµοποιώντας ένα όπλο της: την απεργία.

Η κυβέρνηση ενός κυρίαρχου κράτους έµεινε άπραγη, µε τα χέρια δεµένα, επί δέκα ηµέρες στην καρδιά του Ιουνίου και παρακολουθούσε τα βουνά από σκουπίδια να µεγαλώνουν και τις συνθήκες δηµόσιας υγείας να χειροτερεύουν µέρα µε τη µέρα. Αιτία; Η αδυναµία της να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν και να αντιµετωπίσει το τίµηµα για την κατάρρευση των υποσχέσεων που είχε δώσει. Και το χειρότερο είναι ότι οι πολίτες πλήρωναν το κόστος όχι µόνο των υποσχέσεων της κυβέρνησης, αλλά και των µέσων που µεταχειρίστηκαν οι δυσαρεστηµένοι για να την τιµωρήσουν: της απεργίας. Ενός µέσου που ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν βρισκόταν στα βολικά έδρανα της αντιπολίτευσης, προωθούσε µε κάθε τρόπο και για οποιονδήποτε λόγο, αψηφώντας το κόστος και τις ευθύνες. Αυτή τη φορά, όµως, η απεργία ήταν επικίνδυνη για την υγεία των πολιτών, των µικρών παιδιών που περνούσαν από δρόµους µε στοιβαγµένα σκουπίδια. Κι ενώ υπήρχε λύση για να µην περιµένουµε όλοι να µας λυπηθούν οι απεργοί, η κυβέρνηση αρνούνταν να την εφαρµόσει.

Αυτό γιατί στο παρελθόν, όποτε κυρώθηκε πολιτική επιστράτευση, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ εξαπέλυαν µύδρους εναντίον της εκάστοτε κυβέρνησης, κάνοντας λόγο για µεθόδους επταετίας και άλλες βαρύγδουπες εκφράσεις. Το έκαναν όταν τα νησιά ήταν αποκλεισµένα από απεργία ναυτεργατών και όταν τα ΜΜΜ τραβούσαν χειρόφρενο «για ψύλλου πήδηµα». Πριν από δύο χρόνια ήταν το Grexit, η περήφανη διαπραγµάτευση και η οικονοµία. Μετά, η υπερφορολόγηση και η προστασία των δηµοσίων υπαλλήλων. Αυτή τη φορά, όµως, έβαλαν τις ιδεολογικές εµµονές τους πάνω από τη δηµόσια υγεία και τους πολίτες, που έχουν αποστολή να υπηρετούν, σύµφωνα µε το Σύνταγµα.

Σε αυτό αναφερόταν ο Αλ. Τσίπρας όταν έλεγε από το βήµα της Βουλής «Είµαστε κάθε λέξη από το Σύνταγµα αυτής της χώρας και αυτό θα υπηρετήσουµε µέχρι τέλους». Οι πολίτες πιάστηκαν για ακόµα µία φορά όµηροι των ψεµάτων και των ιδεολογικών εµµονών της αριστερής παρέας του Αλέξη Τσίπρα, που έταξε στους πάντες τα πάντα, χωρίς να ξέρει αν µπορεί να τα πραγµατοποιήσει. Οσο περνάει ο καιρός, τα ψέµατα των νεοκοµµουνιστών του Μαξίµου είναι χειρότερα και οι φούσκες που έταξε ο ΣΥΡΙΖΑ κάνουν µεγαλύτερο κρότο όταν σκάνε.

Πριν από δύο χρόνια, οι καταθέσεις και ο περιορισµός στην κίνηση κεφαλαίων, µετά έκλεισαν οι κάνουλες του δηµοσίου χρήµατος και στη συνέχεια ήταν οι συντάξεις και οι µισθοί. Τώρα, η δηµόσια υγεία. Ας ελπίσουµε να µην υπάρξει επόµενη φούσκα που θα σκάσει, εκτός αν αυτή είναι η ίδια η κυβέρνηση.