Την τιµητική τους έχουν το τελευταίο χρονικό διάστηµα οι βαθυστόχαστες πολιτικές αναλύσεις και τα πολιτικά σενάρια για το πώς πρέπει να κινηθούν κατά το προσεχές διάστηµα η Ν∆ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο καθένας διατυπώνει από µία άποψη, που τη θεωρεί και ως κορωνίδα, αδιαφορώντας αν αυτό που διατυπώνει έχει οποιαδήποτε σχέση µε την πραγµατικότητα. Προσωπικά, ποσώς µε ενδιαφέρει τι συµβουλεύουν (ποιοι και πόσοι) τον Μητσοτάκη.

Κάτι αντίστοιχο συµβαίνει και µε την πλειονότητα των πολιτών, που δείχνει να µην αντιλαµβάνεται τα όσα εκπέµπονται ως δήθεν πολιτικά µηνύµατα από την ηγεσία και τα στελέχη της αξιωµατικής αντιπολίτευσης. Κακά τα ψέµατα, σε αυτήν τη φάση εκείνο που κυριαρχεί ως κοινωνικό αίτηµα, ανεξαρτήτως ιδεολογικής καταγωγής, είναι «πότε φεύγουν». Αυτό είναι το ζητούµενο για τον πολύ κόσµο.

Τα υπόλοιπα είναι για να εξακολουθήσουν να έχουν δουλειά οι σύµβουλοι, οι µυστικοσύµβουλοι, οι δηµοσκόποι και οι κάθε λογής κοµµατικοί παρατρεχάµενοι. Σήµερα, που ξεκινούν οι εργασίες ακόµη µίας κορυφαίας κοµµατικής εκδήλωσης για τη Ν∆, εκείνο που θα πρέπει να έχει κατά νου ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ότι στις πλατιές κοινωνικές µάζες διαµορφώνεται ένα «κίνηµα απαλλαγής» από τους νεοκοµµουνιστές. Επειδή ο κόσµος έχει αηδιάσει από τα ψέµατα και τη δηµαγωγία της κυβέρνησης των «Τσιπροκαµµένων», προβάλλει ως βασικό και κυρίαρχο αίτηµα την απαλλαγή από τον συγκεκριµένο «ζυγό».

Οπως το ’81 η κοινωνία είχε ως αίτηµά της την «αλλαγή», σήµερα προβάλλει ως απαίτηση την «απαλλαγή». Έτσι, απλά και χωρίς να πολυενδιαφέρεται για αυτά που λέει ή (δεν) υπόσχεται ο Μητσοτάκης. Άλλωστε, έχοντας πιστέψει τα παραµύθια τόσο του Γιώργου Παπανδρέου το 2009 όσο και του Αλέξη Τσίπρα το 2015, πλέον δεν δείχνει διάθεση να παραµυθιαστεί, αλλά αρχίζει να προχωρεί στον πολιτικό ρεαλισµό, κάνοντας κουβέντα µόνο για το αυτονόητο. Μπροστά σε αυτή την αναγκαιότητα, η δουλειά που έχει να κάνει ο αρχηγός της ελληνικής κεντροδεξιάς είναι λίγο έως πολύ εύκολη, αφού δεν χρειάζεται να ανακαλύψει την πυρίτιδα. Το ζητούµενο απ' άκρη σ' άκρη της χώρας και ανεξάρτητα από τα ευρήµατα των δηµοσκοπήσεων είναι η φυγή της υπάρχουσας κυβέρνησης.

Ο κόσµος επιζητά την «απαλλαγή» από τη συντροφιά του Τσίπρα, που, εκτός από τα ψέµατα και τις αυταπάτες, έρχεται να αµφισβητήσει τις δοµές της ίδιας της δηµοκρατίας. Είναι προφανές ότι κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν έχει εξουσιοδοτήσει κανέναν πρωθυπουργό για να αµφισβητεί την ανεξάρτητη λειτουργία της δικαιοσύνης. Εκτός κι αν ο κ. Τσίπρας και η παρέα του έχουν γοητευτεί από τα καµώµατα του Ερντογάν, ο οποίος, αφού αµφισβητεί την ετυµηγορία των δικαστών, δεν διστάζει να τους στείλει µέχρι και στη φυλακή, επειδή δεν πειθαρχούν στα όποια «θέλω» του.

Οι πολίτες θέλουν να «απαλλαγούν» από έναν κυβερνητικό σχηµατισµό που έκανε καριέρα λέγοντας (µόνο) ψέµατα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι τυχερός, γιατί ουσιαστικά εκείνο που καλείται να κάνει είναι να µετουσιώσει την επιθυµία του κόσµου για «απαλλαγή» σε ψήφο. Και για να το πετύχει, δεν αρκεί να επενδύσει στο συγκεκριµένο αίτηµα, αλλά να διατυπώσει προτάσεις που θα δίνουν διέξοδο στα κοινωνικά αδιέξοδα. Η Ν∆ οφείλει να µιλήσει απλά και κατανοητά στον κόσµο.

Να αποκωδικοποιήσει τις λύσεις και να δείξει ένα πιο κοινωνικό πρόσωπο.

Αν όλα αυτά γίνουν, τότε το «κίνηµα της απαλλαγής» από τους νεοκοµµουνιστές θα γίνει χείµαρρος, που θα συµπαρασύρει ό,τι έχει αποµείνει από το πολιτικό κεφάλαιο των «Τσιπροκαµµένων».