Ένας από τους λιγοστούς κοινούς φίλους που έχουν οι Αλέξης Τσίπρας και Πάνος Καµµένος, σε µια συζήτηση που είχε µαζί µου, το απόγευµα της περασµένης Πέµπτης, µου έλεγε ότι «είναι τραγικό λάθος να προσπαθούµε να εκτιµήσουµε τις επόµενες κινήσεις των συγκυβερνητών µε όρους παρελθόντος». Ο συνοµιλητής µου θέλησε να καταδείξει ότι οι ηγούµενοι του υπάρχοντος κυβερνητικού σχηµατισµού δεν πορεύονται εντός των δοµών και των κανόνων της δηµοκρατίας.

Οι Τσιπροκαµµένοι θέλουν να φτιάξουν τη δική τους δηµοκρατία, πιστεύοντας ότι µε αυτόν τον τρόπο θα καταφέρουν να κρατηθούν στην εξουσία. Η λογική είναι πολύ απλή και έχει εφαρµοστεί µε απόλυτη επιτυχία από τον Ταγίπ Ερντογάν στη γειτονική Τουρκία.

Παντού φόβος, διώξεις, κατασκευασµένες υποθέσεις, ακατάσχετη σκανδαλολογία και στο τέλος deals µε τους οµήρους.

Στόχος είναι µέσα από τον φόβο να ελέγξουν το σύστηµα, φιλοδοξώντας ότι µέσω αυτού θα ελέγξουν και την ετυµηγορία του ελληνικού λαού. Επενδύοντας στη δική τους δηµοκρατία, θεωρούν ότι εφόσον υλοποιηθεί ο σχεδιασµός που έχουν καταστρώσει, θα µπορέσουν να κυριαρχήσουν πολιτικά, όπως συµβαίνει µε τον Ερντογάν στην Τουρκία.

Για να συµβεί αυτό, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να πολλαπλασιαστούν οι «όµηροι» και να διαχυθεί ακόµη περισσότερος φόβος σε κάθε πεδίο της κοινωνίας. Αν κοιτάξει κανείς από απόσταση και µε ψύχραιµη µατιά τα όσα διαδραµατίζονται στην πολιτική σκηνή τα τρία τελευταία χρόνια, θα διαπιστώσει ότι οι επισηµάνσεις τού επιστήθιου (κοινού) φίλου των Τσιπροκαµµένων δεν απέχουν και πολύ από τη δρώσα πραγµατικότητα. Αυτό που αντιµετωπίζουµε ως «χούντα» στην Τουρκία έχουµε αρχίσει να το βλέπουµε και στην Ελλάδα.

Ο Ερντογάν αµφισβητεί την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και φυλακίζει δικαστικούς λειτουργούς. Κάτι αντίστοιχο κάνει στη χώρα µας ο κ. Τσίπρας, αµφισβητώντας δικαστικές αποφάσεις, χειραγωγώντας δικαστικούς λειτουργούς και κάνοντας δηµόσιες δηλώσεις αποδοκιµασίας της δικαιοσύνης.

Στην Τουρκία, ο Ερντογάν δεν ανέχεται τη διαφορετική άποψη και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, ενώ έχει βάλει στον γύψο τα µέσα κοινωνικής δικτύωσης (Facebook, Twitter). Κάτι αντίστοιχο κάνει και στην Αθήνα ο δικός µας πρωθυπουργός, ο οποίος, αφού δεν κατάφερε να ελέγξει τα media µε τους «εκλεκτούς» του, αποφάσισε να εξοντώσει όσους διανοήθηκαν να του κάνουν (δηµοσιογραφική) κριτική.

Στην Τουρκία, ο 79χρονος ισλαµιστής φιλοκυβερνητικός (κολλητός του Ερντογάν) επιχειρηµατίας Ερντογάν Ντεµιρορέν (Erdogan Demirören) αγόρασε τον όµιλο ΜΜΕ «Ντογάν» (Dogan Media Group), που έχει τους τηλεοπτικούς σταθµούς CNN Türk και Kanal D και τις εφηµερίδες «Hürriyet», «Posta» και «Fanatik». Στην Ελλάδα του κ. Τσίπρα, ο εκλεκτός της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ρωσικής καταγωγής επιχειρηµατίας Ιβάν Σαββίδης, µε την ενθάρρυνση των Τσιπροκαµµένων, εξαγοράζει εφηµερίδες και αποκτά τηλεοπτικούς σταθµούς. Επίσης, κανείς δεν ξεχνά ότι η σηµερινή κυβέρνηση επιδίωξε να δώσει τηλεοπτική άδεια στον τρις κουµπάρο του Καµµένου και επιστήθιο φίλο της οικογένειας Τσίπρα, κατασκευαστή Χρήστο Καλογρίτσα.

Στην Τουρκία διώκονται και συλλαµβάνονται δηµοσιογράφοι που αποτολµούν να ασκήσουν κριτική στο εκεί καθεστώς. Το αυτό συµβαίνει εδώ και 3,5 χρόνια στη χώρα µας, µε τον δικοµανή υπουργό Άµυνας Πάνο Καµµένο να πρωταγωνιστεί στις διώξεις και στη στοχοποίηση λειτουργών του Τύπου.

∆υστυχώς, υπάρχουν χιλιάδες παραδείγµατα που δείχνουν ότι οι Τσιπροκαµµένοι «θαυµάζουν» το καθεστώς Ερντογάν, έχοντας ως προφανή στόχο να επιβάλουν τη δική τους δηµοκρατία. Και για να µην παραµυθιαζόµαστε, τόσο στη Ρωσία όσο και στην Τουρκία τα καθεστώτα έχουν τη δήθεν νοµιµοποίηση του λαού. Λαών φοβισµένων και υποταγµένων στις παρανοϊκές επιδιώξεις των ηγετών τους. Ωστόσο, όπως επιχειρεί εδώ ο κ. Τσίπρας, έτσι και εκεί, πριν από τις κάλπες και την ετυµηγορία του λαού, έχει ψηφίσει ο ΦΟΒΟΣ.