Με αφορµή το Σκοπιανό, ο Τσίπρας και η καταστροφική για τη χώρα παρέα του, στην προσπάθειά τους να εξέλθουν του αδιεξόδου τους, άρχισαν να «αποκαλύπτουν» διάφορα που είχαν δήθεν σχέση µε τον Κωνσταντίνο Καραµανλή.

Ο στόχος προφανής. Να δηµιουργήσουν ρήγµα στην όσο ποτέ άλλοτε κατά το παρελθόν ενωµένη Ν.∆. Με πρωταγωνιστές τον Κοτζιά και τις κοµµατικές εφηµερίδες «Αυγή» και «Εφηµερίδα των Συντακτών», προσπαθούν να «πετάξουν» την µπάλα στην κερκίδα της Iστορίας, αντιµετωπίζοντας ένα σοβαρό εθνικό θέµα µε µικροπολιτική οπτική.

∆υστυχώς γι’ αυτούς, η Ιστορία έχει ήδη καταγράψει την τεράστια συνεισφορά του Εθνάρχη Καραµανλή απέναντι στο Εθνος, σε αντίθεση µε τη δική τους συµβολή, που εξαντλείται στην υποκρισία και στο ψέµα. Ο ιδρυτής της Ν.∆., µε τις αποφάσεις του, άλλαξε τον ρουν της ελληνικής ιστορίας.

Ηταν ΗΓΕΤΗΣ, που εξέπεµπε όραµα και δάκρυζε αληθινά µπροστά στις κάµερες, αδιαφορώντας για τους τύπους. ∆εν υπήρξε δήθεν και δεν χρησιµοποίησε τη δύναµη της εξουσίας για να εξοντώσει τους αντιπάλους του. Ο Καραµανλής, που συχνά-πυκνά επικαλούνται οι Τσιπροκαµµένοι, είχε µια πολιτική κουλτούρα που ποτέ δεν θα µπορέσει να αποκτήσει ούτε η σηµερινή, αλλά ούτε και η µεθαυριανή εκδοχή της νεοΑριστεράς.

Πολλές φορές δεν χρειάζονται λόγια. Αρκούν οι εικόνες. Ο Εθνάρχης έκανε παρέα µε τον Μάνο Χατζιδάκι, τον ∆ηµήτρη Χορν, τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Αλέξη Μινωτή και τον Κάρολο Κουν και ο Τσίπρας κάνει παρέα µε τον Λάκη Λαζόπουλο, τον Παύλο Πολάκη, τον Πάνο Καµµένο και τον ∆ηµήτρη Τζανακόπουλο.

Οµολογουµένως, δύο διαφορετικές πολιτικές σχολές. Η µια, της από δω πλευράς, παρήγαγε πολιτικό πολιτισµό, ενότητα και εξέπεµπε µια διαφορετική κουλτούρα. Και η δεύτερη, αυτή της νεοΑριστεράς του Τσίπρα, εκπέµπει µισαλλοδοξία και διακρίνεται για την πολιτική της υποκουλτούρα. Εποµένως, ας αφήσουν τις συγκρίσεις µε τον Καραµανλή και ας κοιτάξουν τα πρόσωπά τους στον καθρέπτη, όσο είναι νωρίς.

Γιατί σε λίγα χρόνια κανείς δεν θα ασχολείται ούτε µε τη σηµερινή κυβερνοπαρέα, που, µεθυσµένη από την εξουσία, προσπαθεί να αµφισβητήσει µέχρι και τις δοµές του πολιτεύµατος, ούτε µε τους συνεργούς της.

Και είναι ειλικρινά στενάχωρο όταν βλέπει κανείς πρόσωπα µε µακρά διαδροµή στους κόλπους της ελληνικής Κεντροδεξιάς να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον νεοκοµµουνιστή Τσίπρα. Για µένα, αυτοί είναι οι πραγµατικοί πολιτικοί αντίπαλοι της Ν.∆. Οι γενίτσαροι, που πούλησαν ιδέες και διαδροµές στον βωµό της πρόσκαιρης εξουσίας. Από τον Σκουρλέτη, τον Φλαµπουράρη και τον Παππά δεν περιµένει κανείς τίποτα λιγότερο απ’ αυτό που βλέπουµε.

Αντιθέτως, από τους «πολιτικούς συνεργούς» του Τσίπρα αναµένει κανείς να πουν, έστω και τώρα, το «έως εδώ». Η ανοχή στα εθνικά εγκλήµατα σηµαίνει συνενοχή. Η Ιστορία δεν έδειξε ποτέ επιείκεια στους ΠΡΟ∆ΟΤΕΣ. Απεναντίας, όταν κλήθηκε να απονείµει δικαιοσύνη, υπήρξε σκληρή και αδιάλλακτη µαζί τους.

Ολους αυτούς που συνεργάζονται µε το σηµερινό καθεστώς η Ν.∆. τούς έχει ξεχάσει, όπως ξεχασµένοι είναι και για τα εκατοµµύρια των νεοδηµοκρατών. Καριέρα πάνω στην Ιστορία και τις παρακαταθήκες του Κωνσταντίνου Καραµανλή είναι δύσκολο να κάνουν οι πολιτικοί συνεργοί του πιο µισαλλόδοξου και εθνικά επιπόλαιου πολιτικού.

Το δάκρυ, άλλωστε, του Εθνάρχη για τη Μακεδονία δεν µπορεί να εκποιηθεί από κανέναν γενίτσαρο. Και αυτό το γνωρίζει καλύτερα από τον καθέναν ο σηµερινός Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος.