Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν ο ηγέτης που έβαλε στο πολιτικό λεξιλόγιο τους όρους «διαπλεκόμενα συμφέροντα» και «διαπλοκή». Συγκεκριμένα, το φθινόπωρο του 1993 υποστήριξε ότι «διαπλεκόμενα οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα» είχαν ανοίξει τον δρόμο για την πτώση της κυβέρνησής του, με αφορμή την αποκρατικοποίηση του ΟΤΕ. Ο τότε αρχηγός της Ν.Δ. «φωτογράφιζε» ευθέως τον επιχειρηματία κ. Σωκράτη Κόκκαλη, θεωρώντας ότι είχε παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο πολιτικό παρασκήνιο εκείνης της εποχής. Στην πτώση, δηλαδή, της κυβέρνησής του. Τρεις (περίπου) δεκαετίες μετά, και ενώ στη διακυβέρνηση του τόπου βρίσκεται (υποτίθεται) μια αριστερή κυβέρνηση, ο κ. Αλέξης Τσίπρας αποφασίζει να αποχωρήσει από το Μαξίμου σφιχταγκαλιασμένος με τον «εθνικό προμηθευτή». Αυτό και μόνο σηματοδοτεί η φημολογούμενη συμμετοχή του κ. Πέτρου Κόκκαλη στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, αφού ακόμη και οι πλέον αδαείς αντιλαμβάνονται ότι τα προσχήματα έχουν πέσει, από τη στιγμή που ο γιος του «εθνικού προμηθευτή» αποφασίζει να πολιτευτεί με την Αριστερά του Τσίπρα.

Η επιλογή του κ. Σωκράτη Κόκκαλη να βγει μπροστά, επιβεβαιώνοντας τον χαρακτηρισμό που του είχε αποδώσει ο αείμνηστος Μητσοτάκης, μόνο τυχαία δεν θα πρέπει να θεωρείται. Απεναντίας, και επειδή έκανε καριέρα μέσα από τις συγκρούσεις με τους πολιτικούς, φαίνεται πως έκρινε σκόπιμο να επαναλάβει τον ρόλο που έχει παίξει κατ’ επανάληψη. Αυτή τη φορά όχι πίσω από την κουρτίνα, αλλά μπροστά στη σκηνή, έχοντας ως «συμπρωταγωνιστή» τον κ. Τσίπρα. Ο κ. Κόκκαλης, θέλοντας προφανώς να εξέλθει του επιχειρηματικού αδιεξόδου, επιχειρεί ένα απονενοημένο βήμα: πολιτεύεται ο ίδιος, θέλοντας να ενισχύσει το μέτωπο που συγκροτείται απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Και αυτό γιατί; Για έναν πολύ απλό λόγο: γιατί ο αρχηγός της Ν.Δ. αρνήθηκε επιμόνως (και ορθώς έπραξε) να συναντηθεί με τον πάλαι ποτέ «εθνικό προμηθευτή». Αφού δεν μπόρεσε να βρει άκρη (όπως είχε μάθει) με την επόμενη κυβέρνηση, ο Σ. Κόκκαλης επέλεξε τον πόλεμο.

Ο κ. Κόκκαλης, που δεν βολεύεται στο περιθώριο, αποφάσισε να βρεθεί για άλλη μία φορά απέναντι στη Ν.Δ. Εχοντας ως «παρακαταθήκη» αντίστοιχες μάχες που είχε δώσει κατά το παρελ-θόν, βρήκε εύκολα σύμμαχο. Τον κ. Τσίπρα. Ετσι, πρωθυπουργός και επιχειρηματίας αποφάσισαν να συγκροτήσουν κοινό μέτωπο απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη. «Ο Κόκκαλης αποφάσισε πόλεμο», αναφέρουν όσοι γνωρίζουν τις προθέσεις του. Φυσικά, αυτό που παραβλέπει ο συνταξιούχος (πλέον) «εθνικός προμηθευτής» είναι ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να ξεκινήσει κανείς έναν πόλεμο είναι να διαθέτει στρατό και όχι να πορεύεται με τις αναμνήσεις του παρελθόντος. Ενός παρελθόντος που είναι γεμάτο από ίντριγκες, λάσπες, πρακτοριλίκια, σενάρια συνωμοσίας, αλλά και υπερχρέωση των κρατικών ταμείων και των επιχειρήσεων του Δημοσίου, που όλα αυτά τα χρόνια αγόραζαν υπηρεσίες και προϊόντα που παρείχε η πλευρά Κόκκαλη σε υψηλότατες τιμές. Η προσπάθεια του κ. Κόκκαλη να επιστρέψει η πολιτική ζωή στο πιο γκρίζο παρελθόν της είναι βέβαιο ότι θα αποβεί άκαρπη, αφού κανείς πλέον -πλην του κ. Τσίπρα- δεν ενδιαφέρεται για το αν θα εξακολουθήσει να παίρνει κρατικές δουλειές η Intralot, η Intrakat, η Intracom, η Intrasoft και όλες οι άλλες εταιρείες που έκαναν «καριέρα» (ως επί το πλείστον) παίρνοντας κρατικά έργα.

Οι μάσκες έπεσαν με τη φημολογία και μόνο της συμμετοχής του Πέτρου Κόκκαλη στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, που αποκαλύπτει από τη μια το υποκριτικό πρόσωπο του κ. Τσίπρα και από την άλλη την αγωνία μιας διαπλοκής, που νιώθει άβολα στην έλευση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο πόλεμος όμως που ξεκίνησε ο κ. Σωκράτης Κόκκαλης μετρά ήδη το πρώτο του θύμα. Είναι ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος απέδειξε πόσο διαπλεκόμενος και πόσο υποκριτής είναι. Ωστόσο, είναι η πρώτη φορά που ο απερχόμενος πρωθυπουργός αποφάσισε, όχι να πει, αλλά να δείξει την ΑΛΗΘΕΙΑ. Δηλαδή ότι η σχέση του με τον Σωκράτη Κόκκαλη δεν είναι μόνο πραγματική, αλλά και απόλυτη.