Χρέος μας να εγγυηθούμε την ανεξαρτησία και την αυτοτέλεια της Αυτοδιοίκησης από τη θεσμική απονεύρωση, που της προκαλεί ο» Κλεισθένης»

Ο κύβος ερρίφθη…

Ο «Κλεισθένης» ψηφίστκε ως νόμος του Κράτους και η Αυτοδιοίκηση εισέρχεται στην μεγαλύτερη θεσμική της περιδίνηση των τελευταίων ετών. Και έρχεται με απόλυτη ευθύνη αυτών, που συνέλαβαν, σχεδίασαν και προώθησαν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

Ήταν άδικη η κριτική ότι πρόκειται για προχειρογραμμένο κείμενο. Αντιθέτως, αποτελεί ένα εξαιρετικής φύσεως δημιούργημα με συγκεκριμένη στόχευση. Αυτή, φυσικά, είναι η αδρανοποίηση και η αποδυνάμωση της Τοπικής και Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης και των φορέων της.

Σίγουρα, τις ημέρες, που προηγήθηκαν, έχουν συζητηθεί πολλά ζητήματα σχετικά με τα προφανή προβλήματα του κατατεθέντος νομοσχεδίου για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Αυτοδιοίκηση.

Για την πιθανότητα ακυβερνησίας των Ο.Τ.Α.

Για τη θεσμική νομιμοποίηση με την οποία επιβάλλονται περιστασιακές συμμαχίες και αθέμιτες εναλλαγές στη σύνθεση των παρατάξεων των Δημοτικών/Περιφερειακών Συμβουλίων στο βωμό προσωπικών φιλοδοξιών, στο αλισβερίσι θέσεων, και δυστυχώς και στην πίεση από ομάδες, πάσης φύσεως συμφερόντων.

Ναι όλα αυτά γίνονται… και το χειρότερο; Προβλέπονται και επιτρέπονται!

Ας μην εθελοτυφλούμε. Σημαία του «Κλεισθένη Ι» είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου. Και στη βάση αυτή εμφιλοχωρεί μία συζήτηση για τη δημοκρατία και τα χαρακτηριστικά της.

Πάμε στο βασικό ερώτημα. Ο σημερινός εκλογικός νόμος πρέπει να αλλάξει; Ναι! Δεν γίνεται επί παραδείγματι στην Περιφέρεια Αττικής που η διαφορά και στον πρώτο και στο δεύτερο γύρο ήταν οριακή υπέρ της πλειοψηφούσης παράταξης, αυτή να έχει τα 3/5 των εδρών του Περιφερειακού Συμβουλίου και η σημερινή μείζων αντιπολίτευση να έχει μόλις σχεδόν το 1/10. Και για να μην θεωρηθεί ότι κάτι τέτοιο αναφέρεται λόγω παραταξιακής σκοπιάς, ακριβώς το ίδιο συνέβαινε και στην προηγούμενη θητεία.

Μεταξύ, όμως, δύο ακραίων καταστάσεων – αυτής που υπήρχε κι αυτής που προτείνεται να υπάρχει – υπάρχουν πολλές ενδιάμεσες.

Άραγε η Κυβέρνηση και ιδιαίτερα το πλειοψηφικό της κομμάτι, αυτό του ΣΥΡΙΖΑ, μπήκαν σε ουσιαστικό διάλογο με την Αυτοδιοίκηση;

Μας άκουσαν;

Όχι! Βροντερά και απόλυτα, δεν μας άκουσαν. Προτίμησαν αντί του διαλόγου με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, τη Βουλή, τα Συλλογικά Όργανα της Αυτοδιοίκησης, τα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια, να ακολουθήσουν τις προαποφασισμένες γραμμές της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές οι γραμμές έχουν μία και μόνη λογική: την επομένη των τοπικών εκλογών να έχουμε μια κατακερματισμένη Αυτοδιοίκηση, αφού δεν μπορούμε πολιτικά να την ελέγξουμε.

Η Αυτοδιοίκηση θα χειραγωγηθεί. Και οι πολίτες θα γίνουν έρμαια πρωτόγνωρων καταστάσεων.

Ισχνές μειοψηφίες θα καθορίζουν μέσα από θεσμικά νομιμοποιημένα τεχνάσματα τις τύχες των πόλεων και των περιφερειών.

Πως κρίνεται μία Δημοτική ή Περιφερειακή Αρχή; Από την αποτελεσματικότητα της. Από τη δυνατότητα να υλοποιούνται οι αποφάσεις των Αυτοδιοικητικών Αρχών και των Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων.

Όταν οι αποφάσεις αυτές δε θα βασίζονται σε προγραμματική βάση, αλλά σε μικροπολιτικές ή αντιθεσμικές αιτίες, τα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια θα μετατρέπονται σε θεσμούς εξυπηρέτησης συναλλαγών απεμπολώντας τη δυνατότητα να υπηρετήσουν αποτελεσματικά τις τοπικές κοινωνίες.

Φυσικά, αυτό το νομοθέτημα δεν αποτελεί καμία μεταρρύθμιση. Αποτελεί μία τακτοποίηση της στοχευμένης επίθεσης σε Ανεξάρτητες Αρχές, σε θεσμούς της Δικαιοσύνης, σε όποιους έχουν μία αντίθετη γνώμη από όσα επιδιώκουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Οι μεγάλες τομές στην Αυτοδιοίκηση όπως ο «Καποδίστριας» (1997) ή ο «Καλλικράτης» ήταν παράγωγα διαλόγου. Όχι αποτελέσματα σχεδιασμών για την διαιώνισης στην εξουσία.

Ο Θεσμός της αιρετής Περιφέρειας αποτελεί κατάκτηση της Δημόσιας Διοίκησης. Θα έπρεπε οι Περιφέρειες να αποτελούν τη βάση για την ανάπτυξη της χώρας και των πόλεων της, για την κοινωνική προστασία των πολιτών και την αποτελεσματικότερη διοίκηση. Αντί να μιλάμε για τη μετάβαση σε ένα διοικητικό μοντέλο, που να ταιριάζει σε μία σύγχρονη χώρα του 2018, μιλάμε για την πρόθεση της Κυβέρνησης να δημιουργήσει τείχη με δικούς της θύλακες.

Η ανασυγκρότηση δεν μπορεί να γίνει μέσα από τη διάλυση και τον εκμπαχαλαχισμό. Οφείλουμε να σταθούμε ενωμένοι στο ύψος των περιστάσεων και να μην επιτρέψουμε την απονεύρωση του μόνου θεσμού που στέκεται στο πλευρό των πολιτών κατά τα χρόνια της κρίσης: της Αυτοδιοίκησης.

* Ο Γιάννης Σμέρος είναι αντιπρόεδρος στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής και μέλος της αντιπροσωπείας του ΤΕΕ.