Τη στιγμή που η Ελλάδα έζησε μια πραγματική τραγωδία, αποτελεί ντροπή ορισμένα κόμματα να προσπαθούν να αδράξουν πολιτικά οφέλη από αυτή παραποιώντας την αλήθεια.

Ο Αλέξης Τσίπρας, θέλοντας να δείξει την ευαισθησία του αλλά και να αναδείξει όσα τραγικά ακολούθησαν το δυστύχημα στα Τέμπη, μετέβη προχθές στη Λάρισα. Στόχος του ήταν να πει στον ελληνικό λαό ότι η κυβέρνηση ψεύδεται. Ότι δεν υπήρχε τοπικό σύστημα τηλεδιοίκησης. Και πράγματι στις τηλεοράσεις έδειξε πλάνα ενός χώρου ο οποίος στην πραγματικότητα ήταν γιαπί.

Ότι ο χώρος που επισκέφθηκε ήταν χώρος όπου θα εγκατασταθεί το υπερτοπικό και όχι το τοπικό σύστημα τηλεδιοίκησης, για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε καμία σημασία. Ότι το σύστημα τοπικής τηλεδιοίκησης λειτουργούσε κανονικά το βράδυ του δυστυχήματος και μέχρι τις 10.12, δηλαδή μέχρι να αναλάβει πλήρως ο μοιραίος σταθμάρχης, η κυκλοφορία ρυθμιζόταν από αυτό, επίσης δεν είχε καμία σημασία. Σημασία είχε μόνο ο τηλεθεατής, ο οποίος συνήθως μόνο βλέπει και δεν ακούει, να βγάλει το συμπέρασμα ότι δεν είναι δυνατό να υπάρξει τηλεδιοίκηση από έναν χώρο που είναι γιαπί. Αυτή είναι μια κλασική μέθοδος λαϊκισμού. Παρουσιάζεις μια άλλη αλήθεια και εξάγεις ένα άλλο συμπέρασμα. «Ράβδος στη γωνία, άρα βρέχει», έλεγαν κοροϊδευτικά οι παλαιότεροι.

Δεν μας εξέπληξε ο κ. Τσίπρας με το νέο αυτό τρικ. Μας εξέπληξε με το μειλίχιο ύφος του στη συνέντευξη που είχε δώσει στο Mega. Τότε που ίσχυε ακόμα η «γραμμή» για στροφή προς το Κέντρο. Τον έβαλαν όμως να φορέσει ένα πουκάμισο στο οποίο δεν χωρούσε. Και το πέταξε. Και αγκάλιασε πάλι τον εκλεκτό του Παύλο Πολάκη. Γιατί κατάλαβε ότι δεν πρόκειται να πείσει κανέναν η κεντρώα στροφή, η οποία τον υποχρέωνε να αποχωριστεί το alter ego του.

Άλλωστε ο «πολακισμός» αποτελεί πνοή ζωής για τον ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς ακρότητες, χωρίς λαϊκισμό, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει λόγο ύπαρξης. Ο λαϊκισμός όμως αποτελεί προθάλαμο του φασισμού, ο οποίος στη σύγχρονη εποχή κρύβεται πίσω από πολλά χρώματα. Αν και σε όλες τις εκφάνσεις του, τελικά, πάντα παραπέμπει στο μαύρο του σκοταδισμού και της απολυτότητας.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 22/3