Δεν προκάλεσε έκπληξη η δήλωση του κ. Τσίπρα ότι «μία κυβέρνηση μπορεί να στηριζθεί με τη συμμετοχή ή την ανοχή». Η δήλωσ είναι αποκαλυπτική των προθέσεων του, καθώς είναι πρόθυμος να κάνει αυτό που δεν έχει κανέι κανένας πολιτικός αρχηγός από τη Μεταπολίτευση και ύστερα, να εκμεταλλευθεί την πρόνοια του Συντάγματος για να μην μείνει η χώρα χωρίς κυβέρνηση μειοψηφίας. Αυτό βέβαια προϋποθέτει την ανοχή των λοιπών κομμάτων της αντιπολίτευσης, κάτι που δεν έχουν πρόθεση να του παράσχουν ούτε το ΠΑΣΟΚ, ουτε το ΚΚΕ, ούτε το ΜέΡΑ25.

Πέρα λοιπόν από το ότι ο κ. Τσίπρας αποκαλύπτει το πάθος του για την εξουσία, υπάρχει κι ένα ζήτημα ουσίας: μπορεί να φναταστεί κανείς τι σημαίνει για τη χώρα μία κυβέρνηση με ψήφο ανοχής; Μία κυβέρνηση που δεν θα μπορεί να παίνρει αποφάσεις. Μία κυβέρνηση που ουσιαστικά θα είναι όμηρος των πολιτικών της αντιπάλων και θα εξαρτάται όχι από τις αποφάσεις εκείνων που τη συγκροτούν αλλά εκείνων που δεν συμμετέχουν σε αυτή που δεν συμμετέχουν σε αυτή και απλώς την ανέχονται δια της απουσίας τους από τις ψηφοφορίες. Και για να γίνουμε πιο πρακτικοί, μπορεί να φανταστεί κανείς τι θα σημαινε αυτό για τα συμφέροντα και την ασφάλεια της Ελλάφας αν έχουμε ξανά στο μέλλον μία κατάσταση όπως εκείνεη του Φεβρουαρίου 2020, που η χώρα είχε δεχθεί υβριδική επίθεση από την Τουρκία;

Αλλά και σε ό,τι αφορά τα οικονομικώ, πιστεύει κανείς ότι θα μπορούσε μία κυβέρνηση ανοχής να λάβει αποφάσεις που θα ενίσχυαν τη σταθερότητα ή ο καθένας θα πλειοδοτούσε σε δήθεν φολολαϊκές αποφάσεις που τελικά θα οδηγούσαν σε νέα πτώχευση; Και τα συμφέροντα;Πάρτι θα έκαναν… Ή μήπως θα μπορούσε να γίνει ανασυγκρότηση του κράτους; Το μόνο θετικό των δηλώσεων Τσίπρα είναι ότι ο καιρισκοπισμός του αποκαλύπτεται προεκλογικά και οι ψηφοφόροι δεν θα έχουν το άλλοθι της άγνοιας όπως το 2015.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή 28/4/2023