ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ υπάρχει η λεγόμενη... πραγματική πραγματικότητα, αλλά και η επιθυμητή πραγματικότητα. Ο αδόκιμος όρος περί «πραγματικής πραγματικότητας» έχει καθιερωθεί για να περιγράψουμε τον ρεαλισμό στην πολιτική. Η επιθυμητή πραγματικότητα είναι αυτή που άλλοτε χαρακτηρίζει τους αιθεροβάμονες της πολιτικής και άλλοτε εκείνους που ζουν στον δικό τους κόσμο. Σε αυτόν τον εικονικό κόσμο μιας επιθυμητής πραγματικότητας φαίνεται ότι ζουν εδώ και χρόνια στον ΣΥΡΙΖΑ και εσχάτως κάποιοι και στο ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται πόσο λανθασμένη είναι η στρατηγική αποκλεισμών που ακολουθεί.

Συνήθως ζητάς την ψήφο του λαού για να πεις τι θα κάνεις. Όχι για το τι δεν θα κάνεις. Το ΠΑΣΟΚ το πήγε ανάποδα, παραβλέποντας ότι οι εκλογές γίνονται για να κυβερνηθεί η χώρα. Επομένως, λογικό είναι οι ψηφοφόροι, οι οποίοι ψηφίζουν με στόχο να κυβερνηθεί η χώρα και όχι για να... παίξουν πιτσικουλιές, έχουν αρχίσει να αναζητούν λύσεις που μπορούν να δώσουν κυβέρνηση. Σε αυτή την περίπτωση η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ τίθεται εκτός «πραγματικής πραγματικότητας», αφού η τριμερής κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΜέΡΑ25) έχει αποκλειστεί τόσο από τον κ. Ανδρουλάκη όσο και από τον κ. Βαρουφάκη, λόγω των θέσεων για κλείσιμο των τραπεζών και επιστροφή στη δραχμή.

ΑΠΟ ΤΗΝ άλλη, ο ίδιος ο κ. Ανδρουλάκης έχει αποκλείσει τη συνεργασία με τη ΝΔ αν πρωθυπουργός είναι ο κ. Μητσοτάκης. Όλα αυτά περιορίζουν τις επιλογές όλων όσοι θα ήθελαν να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ και οδηγούν εκείνους που θέλουν να υπάρξει κυβέρνηση απευθείας στην αγκαλιά του κ. Μητσοτάκη. Γι’ αυτό θα δούμε, όσο πλησιάζουν οι εκλογές, να περιορίζονται τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ. Το οποίο, αντί να προβάλλει τον ρυθμιστικό ρόλο που θα μπορούσε να διαδραματίσει στον σχηματισμό μιας κυβέρνησης, προβάλλει προσκόμματα, επειδή η ηγεσία του φοβάται να κυβερνήσει.

ΤΟ ΠΑΣΟΚ όμως έχει ταυτίσει την ύπαρξή του με την κυβερνησιμότητα. Και η επιλογή Βενιζέλου να συνεργαστεί με τον Σαμαρά, το 2012, ουσιαστικά έβαλε φρένο στη διάλυσή του, καθώς στελέχη του θεώρησαν ότι και το μικρό ΠΑΣΟΚ μπορεί να μετάσχει στην εξουσία, στη λογική των Φιλελευθέρων του Γκένσερ στη Γερμανία. Θυμίζουμε ότι επί χρόνια, σε κάθε εκλογή στη Γερμανία, είτε νικούσαν οι Σοσιαλιστές είτε οι Χριστιανοδημοκράτες, οι Φιλελεύθεροι μετείχαν στην κυβέρνηση, γιατί ήταν απαραίτητοι για να κυβερνηθεί η χώρα. Ο κ. Ανδρουλάκης με τη στρατηγική των αποκλεισμών έβαλε φρένο σε αυτή την προοπτική. Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βλέπει τον εαυτό του καθηλωμένο στις δημοσκοπήσεις, δεν μπορεί να καταλάβει ότι οι Έλληνες δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν και πάλι την επιστροφή σε καταστάσεις και λογικές του 2015.

ΚΑΙ ΑΝΤΙ να προχωρήσει σε άλλη πρακτική, προβάλλοντας ίσως προτάσεις κοινωνικού χαρακτήρα, εξαντλείται στην υιοθέτηση fake news και μιας τοξικής πολιτικής που διχάζει. Και, παράλληλα, εξαπολύει πόλεμο στους δημοσκόπους, ότι τάχα αυτοί φταίνε που είναι καθηλωμένος. Και στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, είναι προφανές ότι οι ηγε- σίες τους δεν καταλαβαίνουν ότι αρμενίζουν στραβά και δεν φταίει ο γιαλός. Οι επιβάτες όμως θέλουν σταθερό χέρι στο τιμόνι της χώρας και όχι περιπέτειες. Και αυτό θα επιδιώξουν στις εκλογές.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή 29/4/2023