Στη ΝΔ με τους εννέα αρχηγούς οι εσωκομματικές διαδικασίες για την ανάδειξη νέας ηγεσίας ήταν πάντα μια αφορμή για επανεκκίνηση του κόμματος. Κάθε νέος αρχηγός, κρατώντας τις βασικές θέσεις, αξίες και τον προσανατολισμό του κόμματος, προσπαθούσε να αναδιατάξει τις δυνάμεις της ΝΔ και να ενεργοποιήσει τα καλύτερα, κατά τη γνώμη του, στελέχη, στην πορεία προς την εξουσία. Κι εδώ ίσως βρίσκεται η ουσία. Η ΝΔ, έπειτα από κάθε ήττα της και από όποια αφετηρία, έβαζε πλώρη προς την εξουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ του 17,84%, και με την τάση που έχει η σημερινή κοινωνία, δεν είναι εύκολο να ψελλίσει καν ότι παραμένει κόμμα εξουσίας και γύρω από αυτή την προοπτική να συνενώσει δυνάμεις και να δώσει μάχες. Η προοπτική αποσύνθεσης είναι η πιο πιθανή πλέον για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ομολογούν δημοσίως κορυφαία στελέχη του. Το γεγονός ότι πρόσωπα όπως η κυρία Αχτσιόγλου, ο κ. Χαρίτσης και ο κ. Τσακαλώτος διστάζουν να εκτεθούν στο κυνήγι της ηγεσίας είναι, ίσως, γιατί δεν θέλουν να σκάσει στα χέρια τους η «βόμβα» της διάλυσης του κόμματος. Γιατί καλός και συμπαθής ο κ. Φάμελλος, διασκεδαστικός –αν μη τι άλλο- ο αψύς Σφακιανός κ. Πολάκης, αλλά δεν είναι πρόσωπα που μπορούν να ενώσουν δυνάμεις και να συνεγείρουν τα στελέχη της Αριστεράς σε μια πορεία προς την εξουσία. Μια λέξη που πιθανότατα, αν συνεχίσει να υφίσταται ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει για αρκετά χρόνια να διαγραφεί από το λεξιλόγιό του.

Από την άλλη πλευρά, στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει μια ομάδα νέων και στην πλειονότητά τους ικανών στελεχών γύρω από τον κ. Ανδρουλάκη, ο οποίος δημιουργεί το νέο ΠΑΣΟΚ, στα δικά του μέτρα και λογική. Δεν θέλει ούτε να ταυτιστεί κυβερνητικά με τη ΝΔ -και αυτό φάνηκε σε όλη την προεκλογική περίοδο- ούτε επιδιώκει τον επαναπατρισμό πολιτικών γυρολόγων και καιροσκόπων που αναζήτησαν την πολιτική τους επιβίωση στον ΣΥΡΙΖΑ όταν το κόμμα που τους ανέδειξε έχανε δυνάμεις.

Ο κ. Ανδρουλάκης, όπως όλα δείχνουν, έχει επιλέξει τη στρατηγική της αναμονής. Επιδιώκει να αυξήσει τα ποσοστά του μέσα από την εκμετάλλευση των λαθών της κυβέρνησης και την εύλογη φθορά της στην τετραετία που ακολουθεί, αλλά και την ανάδειξη νέων προσώπων, φρέσκων στην κοινωνία, που δεν θα βαρύνονται από πολιτικά λάθη του παρελθόντος. Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι, κατ’ αναλογία, προσπαθεί να κάνει στο ΠΑΣΟΚ ό,τι έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη ΝΔ. Υπάρχουν ωστόσο διαφορές: Η μία είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης δημιούργησε τη δική του ομάδα εξουσίας σταδιακά και η προοπτική της εξουσίας δεν απομάκρυνε τα παλιά στελέχη, τα οποία έστω και στις προεκλογικές περιόδους, κατά περίπτωση, αξιοποιούνται. Και η δεύτερη διαφορά είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης από πολιτική ευφυΐα ή ένστικτο κατάφερε να πιάσει τον παλμό της κοινωνίας καλύτερα από κάθε άλλον. Αυτή την κοινωνία που αντιπροσώπευε τη φωνή της κοινής λογικής εκπροσώπησε και στις αναμετρήσεις του 2019 και του 2023.

Άραγε ο κ. Ανδρουλάκης πιστεύει ότι το 2027 θα έχει αλλάξει προσανατολισμό η κοινωνία και θα έχει επιστρέψει στην αναζήτηση της σοσιαλδημοκρατίας; Για να συμβεί αυτό θα πρέπει η παρούσα κυβέρνηση να έχει αποτύχει παταγωδώς. Κάτι που -υπό τις παρούσες συνθήκες- δεν φαίνεται πιθανό.

*Ο κ. Κοντογιάννης είναι δημοσιογράφος και πρώην βουλευτής της ΝΔ

*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» την Κυριακή 9 Ιουλίου 2023