Η περίπτωση του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ) και η ανάκληση του ακινήτου που είχε παραχωρηθεί από την εποχή της Μελίνας Μερκούρη είναι κλασική για ό,τι ίσχυσε γύρω από τον πολιτισμό, από τη Μεταπολίτευση κι εντεύθεν. 

Κατ’ αρχάς, ο ΣΕΑ, παρά τον βαρύγδουπο τίτλο του, δεν εκπροσωπεί το σύνολο των Ελλήνων Αρχαιολόγων, παρά μόνο εκείνους που είναι υπάλληλοι στο υπουργείο Πολιτισμού. Το 1982 η Μελίνα Μερκούρη, για να τους εξυπηρετήσει πολλαπλώς, ίσως και για να μην τους έχει απέναντί της, τους παραχώρησε το Μέγαρο επί της Ερμού 134 για να στεγαστούν. Έως εδώ, κανένα ουσιαστικό και τυπικό πρόβλημα.

Τα τελευταία χρόνια, η διοίκηση του ΣΕΑ άρχισε να φιλοξενεί στο κτίριο δραστηριότητες που δεν είχαν σχέση με το αντικείμενό της. Σημειώνεται ότι το κτίριο έχει χαρακτηριστεί νεότερο μνημείο και για τη χρήση του για εκδηλώσεις απαιτείται ειδική άδεια από το υπουργείο Πολιτισμού. Μέχρι και πάρτι επί πληρωμή είχαν γίνει στον χώρο, πέρα από μουσικές παραστάσεις, βραδιές ρεμπέτικου κ.λπ. Στις εκδηλώσεις μάλιστα οι εκάστοτε διοργανωτές έβαζαν και εισιτήριο, χωρίς να αποδίδουν τέλη στο υπουργείο Πολιτισμού ή φόρους στο Οικονομικών. Μάλιστα ένα από τα πάρτι με χρηματική είσοδο έγινε προκειμένου να μαζέψει ο Σύλλογος χρήματα για να προσφύγει στο ΣτΕ κατά νόμου του ελληνικού κράτους, με τον οποίο όμως… δεν συμφωνούσε!

Το αποκορύφωμα της παράτυπης εκμετάλλευσης του κρατικού αυτού μνημείου ήλθε όταν πρόσφατα ο ΣΕΑ έδωσε το κτίριο για εκδήλωση που πραγματοποίησαν έξι συλλογικότητες για το «έγκλημα της Πύλου». Όταν η υπουργός Πολιτισμού ζήτησε εξηγήσεις, ο ΣΕΑ παραδέχθηκε όλες τις παρατυπίες, με αποτέλεσμα η ανάκληση της παραχώρησης να αποτελεί μονόδρομο για την κυρία Μενδώνη. Πέρα, όμως, από αυτή τη μικρή παράθεση των γεγονότων που οδήγησαν στην ανάκληση της παραχώρησης, θα πρέπει να γίνουν αντιληπτά κάποια πράγματα.

Το πρώτο και το κυριότερο που πρέπει να καταλάβουμε όλοι είναι ότι ο πολιτισμός δεν πρέπει να έχει κομματικό χρώμα. Και όσοι επιχειρούν να τον βάψουν κόκκινο, πράσινο, ροζ, μπλε ή μαύρο, δεν ασκούν πολιτισμό αλλά προπαγάνδα. Από τη Μεταπολίτευση και ύστερα υπήρξε μια απίστευτα ευνοϊκή μεταχείριση από την πλευρά όλων των κυβερνήσεων, όλων των κομμάτων, μηδέ της ΝΔ εξαιρουμένης, σε οποιονδήποτε δήλωνε αριστερός. Χρηματοδοτήσεις καλλιτεχνών, φορέων, επιλογές ακόμα και από την ΕΡΤ, όλες είχαν συγκεκριμένο ιδεολογικό πρόσημο. Για να μπεις στο σύστημα έπρεπε να έχεις συγκεκριμένο ιδεολογικό προσανατολισμό. Λες και τον θεατή τον ενδιαφέρει αν ο ηθοποιός στις εκλογές ψηφίζει Αριστερά, Κέντρο ή Δεξιά. Ή ο τραγουδιστής θα ερμήνευε καλύτερα τα λαϊκά άσματα αν ανήκε στη μία ή στην άλλη παράταξη.

Στη λογική όμως αυτή σπαταλήθηκαν εκατομμύρια, αφού στηρίχθηκαν σχήματα, παραστάσεις και εκδηλώσεις αμφιβόλου ποιότητας. Η κυρία Μενδώνη, με μακρά πορεία στο συγκεκριμένο υπουργείο, έζησε τέτοιες καταστάσεις, αλλά κάποια στιγμή σε όλα πέφτει η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Και φαίνεται ότι η δράση του ΣΕΑ ήταν αυτή η σταγόνα. Η κυρία Μενδώνη, αρχαιολόγος και η ίδια, προτίμησε να ξεκινήσει από τα του επαγγέλματός της, ίσως και για να μην κατηγορηθεί για μεροληψία.  Η απόφασή της, όμως, ήταν επιβεβλημένη. Ελπίζουμε, ως νοοτροπία, να έχει συνέχεια και να δούμε στην πράξη την παροχή ίσων ευκαιριών σε όλους τους φορείς πολιτισμού.