Η εικόνα που επικρατεί στο πολιτικό σκηνικό μετά το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε ότι η πολιτική κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη, υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Από τη μια υπάρχει το πολιτικό τσίρκο του ΣΥΡΙΖΑ, με τον πρώην να υπονομεύει τον νυν, ελπίζοντας να γίνει επόμενος… Πολιτικό μπάχαλο σε ένα κόμμα που αδυνατεί να διαμορφώσει ουσιαστικές θέσεις για τα τρέχοντα προβλήματα της χώρας και το κάθε στέλεχος έχει άλλη θέση από το διπλανό του. Χίλια στελέχη, με δύο χιλιάδες απόψεις, για το ίδιο θέμα. Αναφερόμαστε σε ένα κόμμα που κανείς δεν εμπιστεύεται πλέον για οτιδήποτε και κυρίως για να τον ξανακυβερνήσει. Ένα κόμμα που το μόνο που κάνει είναι να παράγει τροφή για επιθεωρήσεις και γελοιογράφους. Δίπλα του ένα άλλο κόμμα -κι αυτό της Αριστεράς- που αναζητεί βηματισμό και ψηφοφόρους σε μια πολιτική πελατεία όπου η Αριστερά πλέον δεν είναι της μόδας και συγκινεί όλο και λιγότερους…

Κοντά σε αυτούς και το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ, το οποίο επιχειρεί να ξαναβρεί τον εαυτό του. Αλλά, ενώ η κοινωνία προχωράει προς τα εμπρός, το ίδιο οδεύει ολοταχώς προς τα πίσω, σε μια προσπάθεια να ξαναβρεί τον παλιό του εαυτό. Υπάρχουν όμως τρεις βασικές διαφορές: Πρώτον, οι ανάγκες της κοινωνίας πλέον δεν είναι ίδιες με εκείνες του 1980. Δεύτερον, ο κόσμος έχει κουραστεί από άσκοπες και ανούσιες αντιπαραθέσεις και επιζητεί προτάσεις και συναινέσεις. Και τρίτον, ο αρχηγός του κόμματος δεν λέγεται Ανδρέας Παπανδρέου.

Από τα δεξιά της, η κυβέρνηση, παρότι αναμένεται να έχει απώλειες, θα είναι προσωρινές, γιατί τα πρόσωπα που ηγούνται στον χώρο δεν μπορούν να εμπνεύσουν την εμπιστοσύνη που θα ήθελαν οι δυσαρεστημένοι συντηρητικοί ψηφοφόροι της ΝΔ. Μέσα σε αυτό το σκηνικό η ΝΔ οδεύει προς τις κάλπες της 9ης Ιουνίου έχοντας ως μοναδικό της αντίπαλο τον εαυτό της, και κυρίως την οίηση της εξουσίας, από την οποία διακατέχονται ορισμένα στελέχη της, και επιβεβαιώνοντας ότι το μόνιμο πρόβλημά της κάθε φορά που έρχεται στην εξουσία είναι η προσπάθεια αποκοπής από τις ρίζες της, χωρίς να κατανοεί ότι κανένα δένδρο, όσο ψηλό κι αν είναι, δεν αντέχει χωρίς ρίζες.

Η ΝΔ στις ευρωεκλογές, το πιθανότερο, θα πληρώσει αυτήν την πρακτική. Ωστόσο, ο ηγέτης της έχει αποδείξει ότι έχει αντανακλαστικά και είναι βέβαιο ότι μπορεί να επανέλθει στα εκλογικά ποσοστά του περασμένου Ιουνίου. Μέσα σε αυτό το κλίμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι δεδομένο ότι έχει περιθώριο να κάνει πολλά πράγματα. Να κάνει μεταρρυθμίσεις και τομές που θα γράψουν ιστορία. Και φυσικά είναι εύκολος γι’ αυτόν ο στόχος να είναι ο μόνος αρχηγός κόμματος που, μεταπολιτευτικά, θα έχει εκλεγεί πρωθυπουργός σε τρεις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, σπάζοντας το ρεκόρ των Καραμανλή, Παπανδρέου και Σημίτη, ενώ ταυτόχρονα θα είναι και ο μακροβιότερος. Άλλωστε είναι κάτι που και ο ίδιος θέλει, και γι’ αυτό τον λόγο στην παρούσα φάση δεν πρόκειται να αποδεχθεί καμία πρόταση για θέση στην ΕΕ.