Το αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης του Ιουνίου 2023 έκανε αρκετούς αισιόδοξους να πιστέψουν ότι η χώρα μας έχει ξεμπερδέψει με τον λαϊκισμό. Ο γνήσιος εκφραστής του, ο ΣΥΡΙΖΑ, είχε καταβαραθρωθεί και το ΠΑΣΟΚ όλα τα προηγούμενα χρόνια, με αποκορύφωμα την περίοδο των μνημονίων, είχε δώσει δείγματα γραφής ρεαλισμού και υπευθυνότητας.

Δυστυχώς, όμως, αυτοί οι αισιόδοξοι «λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο». Ή, μάλλον, χωρίς «τους ξενοδόχους», που στην προκειμένη περίπτωση ήταν οι κύριοι Κασσελάκης και Ανδρουλάκης. Ο ένας μέσα στην άγνοιά του για τα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα χρησιμοποιεί όρους και κάνει προτάσεις που δυσφημούν τη χώρα και ο άλλος μέσα στην αγωνία του να εδραιωθεί πολιτικά, καθώς βλέπει ότι δεν εισπράττει από τη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ, υπερακοντίζει σε οξύτητα, ακολουθώντας το μονοπάτι του τοξικού πολιτικού λόγου, που παραπέμπει στο νοσηρό χθες.

Αυτός ο διαγκωνισμός στην τοξικότητα μπορεί ως στόχο να έχει τη δεύτερη θέση μέσω της συσπείρωσης ακραίων δυνάμεων, αλλά εκ των πραγμάτων προκύπτουν κάποια ερωτήματα, τα οποία απευθύνονται, κυρίως, στον πολιτικό Νίκο Ανδρουλάκη:

Επειδή ανεβαίνει δημοσκοπικά η Ελληνική Λύση με τις θεωρίες συνωμοσίας, πιστεύουν ότι θα αποδώσει και γι’ αυτούς πολιτικά η υιοθέτηση μιας τέτοιας πολιτικής και κάθε ακραίας άποψης;

Αν ένας ψηφοφόρος είναι ευεπίφορος σε θεωρίες συνωμοσίας, γιατί να προτιμήσει τον Ανδρουλάκη και τον Κασσελάκη και να μην πάει κατευθείαν στον Βελόπουλο, που είναι γνήσιος εκφραστής της συγκεκριμένης τάσης; Η ζωή έδειξε ότι στη συγκεκριμένη ομάδα ψηφοφόρων δεν υπάρχουν ιδεολογικές γραμμές. Το ίδιο ισχύει για την τοξικότητα. Αν κάποιος είναι οπαδός του τοξικού πολιτικού λόγου, γιατί να ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ και να μην πάει απευθείας στον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη και του Πολάκη; Τους γνήσιους εκφραστές της τοξικότητας;

Αν ο κ. Ανδρουλάκης έχει επιλέξει την οξύτητα ως τακτική, αλήθεια, δεν υπάρχει αντίθετη άποψη μέσα στο ΠΑΣΟΚ; Πού πήγαν οι φωνές της λογικής; Πού πήγαν οι εκπρόσωποι του ρεαλισμού; Γιατί τόση αφωνία και πολιτική βουβαμάρα; Βέβαια, το ίδιο επιχείρημα θα μπορούσε να διατυπώσει κανείς και για τη ΝΔ. Δηλαδή, γιατί να ακολουθήσει κανείς τη νεωτεριστική ΝΔ, με τις τόσες προσχωρήσεις από το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, και να μην πάει κανείς στους γνήσιους εκφραστές της πασοκικής αντίληψης; Μα, για τον λόγο που αναφέραμε νωρίτερα. Γιατί πλέον οι οπαδοί της λογικής αναζητούν πολιτική στέγη μόνο εκεί που μπορούν να τη βρουν: στη ΝΔ! Οι ευρωεκλογές αποτελούν συνήθως μια ευκαιρία για να σταλούν πολιτικά μηνύματα στην κυβέρνηση για λάθη και παραλείψεις.

Οι ευρωεκλογές του Ιουνίου δεν θα έχουν αυτή τη μορφή. Θα αποτελέσουν, ίσως, την τελική σύγκρουση μεταξύ λογικής και παραλογισμού, μεταξύ ρεαλισμού και λαϊκισμού, μεταξύ ηπιότητας και τοξικότητας.

Η πορεία της χώρας μας προς την πρόοδο και την ευημερία δεν πρέπει να ανακοπεί από κανέναν και για κανέναν λόγο. Ούτε προσωπικό ούτε ιδεολογικό, ούτε πολιτικό. Η Ελλάδα έχει ανάγκη τη λογική, τον ρεαλισμό, την ηπιότητα. Και σε αυτό το εθνικό πλαίσιο δεν χωρούν προσωπικές πολιτικές και δυσαρέσκειες.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή