Αρχή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής ήταν και είναι η αρχή της δημιουργίας τετελεσμένων. Ο Ελληνισμός το βιώνει και έπρεπε να είναι προετοιμασμένος για αυτό.

Η Τουρκία σήμερα, δυστυχώς, στο συγκεκριμένο ζήτημα έχει την ίδια νοοτροπία που είχε τον Σεπτέμβρη του 1955 στην Κωνσταντινούπολη, τον Ιούλιο του 1974 στην Κύπρο, τον Ιανουάριο του 1996 στα Ίμια, για να αναφέρουμε ορισμένους ιστορικούς σταθμούς στις σχέσεις της με την Ελλάδα.

Ενδιάμεσα, ακολουθώντας πάντα την ίδια τακτική, προχωρεί σε συνεχείς προκλήσεις θέτοντας ζητήματα που καμιά πολιτισμένη χώρα δεν θα έθετε, με στόχο να διαπραγματεύεται πάντα από μια προωθημένη βάση.

Έτσι λοιπόν, λίγο διάστημα πριν από την επίσημη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Άγκυρα, ο υπουργός Παιδείας της Τουρκίας ανακοίνωσε ότι η θεωρία της «Γαλάζιας Πατρίδας» εντάσσεται στα σχολικά βιβλία. Καμιά δημοκρατία στον κόσμο δεν δηλητηριάζει με προπαγανδιστικές θεωρίες τις παιδικές ψυχές, δημιουργώντας στρατό «τυφλών» διεκδικητών κα υπονομευτών της ειρήνης στην περιοχή.

Η Ελλάδα όμως το ζει για δεύτερη φορά στην πρόσφατη Ιστορία της. Η προηγούμενη αφορά τα Σκόπια, όταν μέσα από τα σχολικά βιβλία οικοδομείται μια εθνικιστική, δήθεν «μακεδονική» ταυτότητα, που οδηγεί σε ακρότητες και σε αμφισβήτηση από την -όπως όλα δείχνουν- αυριανή πολιτική ηγεσία των Σκοπίων ακόμα και της, ετεροβαρούς για τα συμφέροντα της χώρας μας, Συμφωνίας των Πρεσπών.

Τη Δευτέρα του Πάσχα η Τουρκία, συνεχίζοντας τη δημιουργία τετελεσμένων, ακριβώς μία εβδομάδα πριν από την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Άγκυρα, μετατρέπει την Ιερά Μονή της Χώρας σε τζαμί. Ένα Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, που ισοδυναμεί με την Καπέλα Σιξτίνα των Ορθοδόξων, παραβιάζοντας -όπως και με την περίπτωση της Αγίας Σοφίας- διεθνείς κανόνες και συμφωνίες.

Η ελληνική κυβέρνηση, προφανώς, κοιτάζοντας τη μεγάλη εικόνα, που δεν είναι άλλη από την ηρεμία στο Αιγαίο και τη διασφάλιση της ειρήνης στην περιοχή, θέτει σε δεύτερη μοίρα όλες αυτές τις προκλήσεις.

Η Ιστορία δείχνει ότι τα μικρά προβλήματα γεννούν τα μεγάλα. Παραβλέποντας τα μικρά την ώρα που δημιουργούνται, είναι βέβαιο ότι την επαύριο θα κληθούμε να τα αντιμετωπίσουμε ως μεγάλα προβλήματα και θα θεωρούμε και νίκη μας αν επιτύχουμε μια κάποια υποχώρηση της Τουρκίας σε αυτά που η τακτική μας επέτρεψε να γιγαντωθούν.

Δεν ξέρουμε αν η προκλητικότητα της Τουρκίας φθάσει μέχρι το σημείο να θέσει ζήτημα για τα θαλάσσια πάρκα στο Ιόνιο και το Κεντρικό Αιγαίο, που ανακοίνωσε ότι θα δημιουργήσει το υπουργείο Περιβάλλοντος, αλλά όσο κι εμείς πηγαίνουμε με την τακτική ότι θα θέσουμε το ζήτημα της διδασκαλίας της «Γαλάζιας Πατρίδας» στα σχολικά εγχειρίδια εφόσον ερωτηθούμε, είναι βέβαιο ότι δίνουμε χώρο και περιθώριο στην Άγκυρα να αναπτύξει τη στρατηγική της. Η Τουρκία είναι προκλητική εκεί που βρίσκει περιθώριο να προκαλέσει. Δεν λέει κανείς ότι πρέπει να της δώσουμε αφορμές για να αντιδράσει βίαια, αλλά σε ό,τι αφορά την προάσπιση του Δικαίου πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι και απόλυτοι και να ενεργοποιούμε κάθε δυνατότητα που έχει η χώρα μας σε διεθνές επίπεδο, απαιτώντας τουλάχιστον παρεμβάσεις της διεθνούς κοινότητας. Η διατήρηση της ειρήνης απαιτεί καλή διάθεση και διαλλακτικότητα και από τις δύο πλευρές. Και νομίζουμε ότι αυτό είναι ώρα να το καταλάβουν όλοι.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή