Στην πολιτική, όπως και στη ζωή, δεν κάνουμε όλοι για όλες τις δουλειές. Και όπως αποδείχθηκε, ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έκανε για αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως να ήταν καλός για αρχηγός ενός κόμματος με διαφορετικό προσανατολισμό, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν δυνατόν -και δεν είναι- να έχει αρχηγό τον Στέφανο Κασσελάκη.

Αυτό, όμως, πρέπει να το καταλάβει και ο κ. Κασσελάκης. Μπορεί να έχει ύφος, μπορεί να έχει στυλ παγονιού, μπορεί να αποπνέει έναν άλλον αέρα, αλλά όλα αυτά δεν περνάνε στον ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ δεν πέρασαν -σε άλλες εποχές, βέβαια- στον αστικό χώρο, με τον αεράτο Δημήτρη Αβραμόπουλο, ο οποίος, έστω και χωρίς «γωνίες», διατύπωνε κάποιες θέσεις.

Ο Στέφανος Κασσελάκης το μόνο που έκανε ήταν lifestyle. Στο μόνο που συνέβαλε ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην ψήφιση του νόμου για τα ομόφυλα ζευγάρια, εξέλιξη που, άθελά του, έφερε το μεγαλύτερο εσωτερικό πλήγμα στη ΝΔ. Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν δεν είναι πασαρέλα για να έχει πρόεδρο μοντέλο και μάλιστα χωρίς αριστερό, διχαστικό, λόγο και θέσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κίνημα διαμαρτυρίας, που πολιτικά «ανδρώθηκε» εκμεταλλευόμενο την εύλογη δυσαρέσκεια της κοινωνίας απέναντι στα μνημόνια και την οικονομική κρίση. Το γεγονός ότι, όταν έγινε κυβέρνηση, αναγκάσθηκε λόγω των ατυχών και παιδαριωδών χειρισμών της ηγεσίας του να υπογράψει το πιο σκληρό από τα τρία μνημόνια και να υλοποιήσει τα πιο αντιλαϊκά και αντιαναπτυξιακά μέτρα έφερε την εκλογική κατρακύλα του.

Ο αδιαμφισβήτητος, μέχρι εκείνη τη στιγμή, αρχηγός του οδηγούσε το κόμμα από ήττα σε ήττα και οι προοπτικές έδειχναν όλο και χειρότερες για τον ίδιο. Πολιτικά έξυπνος ο κ. Τσίπρας, είδε ότι η πλήρης απαξίωσή του είναι κοντά. Αποτραβήχθηκε λοιπόν και στη θέση του, ουσιαστικά, ευνόησε να εκλεγεί ένα πρόσωπο που θα έκανε πολλούς να νοσταλγήσουν τη δική του θητεία.

Στο διάστημα που πέρασε, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ απαξιώθηκε περαιτέρω. Απογυμνώθηκε, θα έλεγε κανείς, μιας και πλέον έγινε αντιληπτό ότι δεν έχει τίποτα να προσφέρει σε μια κοινωνία που δεν ζει στο περιθώριο, αλλά βήμα βήμα διαπιστώνει ότι η κεντροδεξιά κυβέρνηση των τελευταίων πέντε ετών βελτιώνει τη θέση του και του ανοίγει προοπτικές. Μπορεί να ήθελε ταχύτερους ρυθμούς, αλλά σίγουρα αυτούς τους ρυθμούς δεν μπορεί να τους προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Για την κοινωνία ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κλινικά νεκρός. Θα εκφυλισθεί στο κόμμα της αριστερόστροφης διαμαρτυρίας, που έχει στην πλάτη του και ένα -το χειρότερο- μνημόνιο.

Ο τοξικός λόγος του κ. Πολάκη και της παρέας του έχει κυριαρχήσει στον χώρο, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σταματήσει την κατρακύλα. Το ερώτημα είναι αν ο κ. Κασσελάκης θέλει να είναι αρχηγός αυτού του τοξικού μορφώματος το οποίο οδεύει στα φυσικά -μονοψήφια- εκλογικά ποσοστά του.

Ο κ. Κασσελάκης πρέπει να καταλάβει ότι είναι προτιμότερο να είναι αρχηγός ενός νέου κόμματος που κινείται σε μονοψήφιους αριθμούς, ελπίζοντας να συγκινήσει την κοινωνία και να εισπράξει από τις φθορές άλλων κομμάτων, παρά να είναι αρχηγός ενός κόμματος με αμαρτωλό παρελθόν, που κάποτε έτυχε να κυβερνήσει αλλά πλέον ακολουθεί μια φθίνουσα πορεία χωρίς ελπίδα ανάκαμψης. Μέσα σε όλα αυτά θα πρέπει να καταλάβει ότι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ έχει υποστεί μια βαριά ήττα. Ήττα τακτικής αλλά και ήττα πολιτικής.

Συνεπώς, το μόνο που του μένει είναι, όπως θα έλεγαν και οι νέοι μιας άλλης εποχής, «να πάρει τα κουβαδάκια του και να πάει σε άλλη παραλία». Δηλαδή, περαιτέρω, κατακερματισμός του κεντροαριστερού χώρου, με ό,τι σημαίνει αυτό για την εκλογική προοπτική της ΝΔ.

*Ο κ. Κοντογιάννης είναι δημοσιογράφος και πρώην βουλευτής ΝΔ

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 12/09/2024