Οι κάλπες στο ΠΑΣΟΚ θα αναδείξουν την ταυτότητά του
Άρθρο γνώμης
Στη Χαριλάου Τρικούπη πρέπει να αντιληφθούν ότι οι εποχές που ήταν κόµµα διαµαρτυρίας έχουν περάσει
Γιωργος Κοντογιαννης
Η εκλογή νέας ηγεσίας σε ένα κόμμα σίγουρα προκαλεί πολιτικό ενδιαφέρον. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για ένα κόμμα που ιστορικά έχει σημαδέψει με την πορεία του τη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας.
Την Κυριακή το ΠΑΣΟΚ οδεύει και πάλι στις κάλπες, καθώς η ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη κρίθηκε από πολλά στελέχη του κόμματος ανεπαρκής να προσελκύσει ψήφους που θα το καταστήσουν και πάλι κόμμα εξουσίας. Έξυπνος σε ό,τι αφορά την πολιτική τακτική, ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν έκανε το λάθος του Στέφανου Κασσελάκη και οδηγεί ο ίδιος, ως πρόεδρος, το ΠΑΣΟΚ σε νέα εκλογή, με αυξημένες τις πιθανότητες επανεκλογής του.
Με δεδομένες τις εκλογές σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, είναι λογικό να συμπεράνει κανείς ότι πιθανότατα από τις εσωκομματικές κάλπες θα εξαρτηθεί η κυβέρνηση της επόμενης τετραετίας. Από το αποτέλεσμά τους θα εξαρτηθούν συμμαχίες που θα καθορίσουν τον πολιτικό προσανατολισμό της επόμενης κυβέρνησης, αν τελικώς απαιτηθούν συμμαχίες για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα κανείς από τους έξι υποψήφιους αρχηγούς του ΠΑΣΟΚ δεν έχει δώσει απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα.
Δεν ξεκαθαρίζουν, σε περίπτωση που οι περιστάσεις το επιβάλ ουν, αν θα κλίνουν προς τη ΝΔ ή προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Το μόνο που όλοι δηλώνουν μονότονα είναι: «Ψηφίστε μας για να διώξουμε τον Μητσοτάκη».
Δεν καταλαβαίνουν όμως ότι ενδεχομένως κάποιοι προτιμούν τη σιγουριά του Μητσοτάκη από τον οποιονδήποτε πειραματισμό συμμαχίας ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε περίπτωση η ιδανική λύση για τη ΝΔ θα ήταν να εκλεγεί πρόσωπο που δεν θα είχε πρόβλημα να συνεργαστεί μαζί της και στον ΣΥΡΙΖΑ να εκλεγεί ο Παύλος Πολάκης, καθώς η τοξική ρητορική του θα όρθωνε τείχη απέναντι σε ένα αστικό ΠΑΣΟΚ. Κι εδώ βρίσκεται η ουσία. Στο ΠΑΣΟΚ πρέπει να αντιληφθούν ότι οι εποχές που ήταν κόμμα διαμαρτυρίας έχουν περάσει. Η κοινωνία περιμένει υπευθυνότητα από τα ηγετικά στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη, ανάλογη με εκείνη που επέδειξαν όταν η χώρα βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού. Πρέπει να καταλάβουν ότι οδηγήθηκαν σε μονοψήφιο αριθμό όχι γιατί συνεργάσθηκαν με τη ΝΔ, αλλά γιατί κορυφαία στελέχη του οδηγήθηκαν στον Κορυδαλλό για κάθε είδους λαμογιά και απάτη. Το «επαναστατικό» ΠΑΣΟΚ πέθανε πριν από τον ιδρυτή του. Σήμερα ο ρόλος του είναι αντίστοιχος με οιουδήποτε σοσιαλιστικού κόμματος της Ευρώπης.
Όταν λοιπόν οι οπαδοί του Κινήματος πάνε την Κυριακή να ψηφίσουν, θα πρέπει να επιλέξουν αν το ΠΑΣΟΚ θέλουν να είναι κόμμα που θα μετέχει στην εξουσία ή ένα ακόμα περιθωριακό κόμμα της ελληνικής Αριστεράς.
Την Κυριακή το ΠΑΣΟΚ οδεύει και πάλι στις κάλπες, καθώς η ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη κρίθηκε από πολλά στελέχη του κόμματος ανεπαρκής να προσελκύσει ψήφους που θα το καταστήσουν και πάλι κόμμα εξουσίας. Έξυπνος σε ό,τι αφορά την πολιτική τακτική, ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν έκανε το λάθος του Στέφανου Κασσελάκη και οδηγεί ο ίδιος, ως πρόεδρος, το ΠΑΣΟΚ σε νέα εκλογή, με αυξημένες τις πιθανότητες επανεκλογής του.
Με δεδομένες τις εκλογές σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, είναι λογικό να συμπεράνει κανείς ότι πιθανότατα από τις εσωκομματικές κάλπες θα εξαρτηθεί η κυβέρνηση της επόμενης τετραετίας. Από το αποτέλεσμά τους θα εξαρτηθούν συμμαχίες που θα καθορίσουν τον πολιτικό προσανατολισμό της επόμενης κυβέρνησης, αν τελικώς απαιτηθούν συμμαχίες για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα κανείς από τους έξι υποψήφιους αρχηγούς του ΠΑΣΟΚ δεν έχει δώσει απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα.
Δεν ξεκαθαρίζουν, σε περίπτωση που οι περιστάσεις το επιβάλ ουν, αν θα κλίνουν προς τη ΝΔ ή προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Το μόνο που όλοι δηλώνουν μονότονα είναι: «Ψηφίστε μας για να διώξουμε τον Μητσοτάκη».
Δεν καταλαβαίνουν όμως ότι ενδεχομένως κάποιοι προτιμούν τη σιγουριά του Μητσοτάκη από τον οποιονδήποτε πειραματισμό συμμαχίας ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε περίπτωση η ιδανική λύση για τη ΝΔ θα ήταν να εκλεγεί πρόσωπο που δεν θα είχε πρόβλημα να συνεργαστεί μαζί της και στον ΣΥΡΙΖΑ να εκλεγεί ο Παύλος Πολάκης, καθώς η τοξική ρητορική του θα όρθωνε τείχη απέναντι σε ένα αστικό ΠΑΣΟΚ. Κι εδώ βρίσκεται η ουσία. Στο ΠΑΣΟΚ πρέπει να αντιληφθούν ότι οι εποχές που ήταν κόμμα διαμαρτυρίας έχουν περάσει. Η κοινωνία περιμένει υπευθυνότητα από τα ηγετικά στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη, ανάλογη με εκείνη που επέδειξαν όταν η χώρα βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού. Πρέπει να καταλάβουν ότι οδηγήθηκαν σε μονοψήφιο αριθμό όχι γιατί συνεργάσθηκαν με τη ΝΔ, αλλά γιατί κορυφαία στελέχη του οδηγήθηκαν στον Κορυδαλλό για κάθε είδους λαμογιά και απάτη. Το «επαναστατικό» ΠΑΣΟΚ πέθανε πριν από τον ιδρυτή του. Σήμερα ο ρόλος του είναι αντίστοιχος με οιουδήποτε σοσιαλιστικού κόμματος της Ευρώπης.
Όταν λοιπόν οι οπαδοί του Κινήματος πάνε την Κυριακή να ψηφίσουν, θα πρέπει να επιλέξουν αν το ΠΑΣΟΚ θέλουν να είναι κόμμα που θα μετέχει στην εξουσία ή ένα ακόμα περιθωριακό κόμμα της ελληνικής Αριστεράς.
*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»
