Ειλικρινά, έπαθα σοκ όταν φίλος του 34χρονου μικρού γιου μου του έστειλε μήνυμα να βρεθούν τη Δευτέρα το μεσημέρι να πιουν καφέ, για να γιορτάσουν τη νίκη της Ελλάδας επί των… Τούρκων.

Το σοκ επαναλήφθηκε, όταν είδα στο Facebook γνωστή μου, άνω των 50 ετών, να εύχεται στους Βαγγέληδες χρόνια πολλά, επειδή στις 28 Οκτωβρίου γιορτάζουμε και τη θρησκευτική εορτή του… Ευαγγελισμού της Θεοτόκου!

Το σοκ τρίτωσε, όταν ρεπόρτερ ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού, σε σύνδεση με τα τσιπουράδικα των Πετραλώνων, μαζί με καταστηματάρχη, μας ενημέρωσαν ότι σήμερα (28 Οκτωβρίου) σερβίρουμε παραδοσιακά μπακαλιάρο σκορδαλιά!

Μοναδική ελπίδα - στην κυριολεξία εξ ουρανού- η δήλωση του πιλότου του F-16 που πετούσε πάνω από Θεσσαλονίκη, ο οποίος είπε: «Ας θυμίσουμε τις θυσίες του παρελθόντος με ενότητα και αφοσίωση στην πατρίδα, προσβλέποντας σε ένα λαμπρό μέλλον».

Όμως, για να μπορέσει να υλοποιηθεί η προτροπή του πιλότου, πρέπει να ξέρουμε ποιες θυσίες, από ποιους και πότε έχουν γίνει. Βασικά πράγματα δηλαδή της ελληνικής ιστορίας. Πράγματα που δεν θα έπρεπε να συζητούμε καν, γιατί και η οικογένεια και το σχολείο του κάθε ελληνόπουλου θα έπρεπε να τα έχουν ξεκαθαρισμένα στο μυαλό, αλλά κυρίως, στην ψυχή του. Το τι σήμαινε για τις συμμαχικές δυνάμεις η αντίσταση της Ελλάδας είναι καλό να το διδάσκονται τα ελληνόπουλα με τη χρήση του μέσου που αποδέχονται, της εικόνας. Θα μπορούσε το υπουργείο Παιδείας, να επιβάλει την προβολή ντοκιμαντέρ για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και το ελληνικό «Όχι». Να διδαχθούν κάποια βασικά στοιχεία της ιστορίας, γιατί χωρίς γνώση της ιστορίας δεν υπάρχει αύριο. Για να προχωρήσει κανείς μπροστά, για να έχει ένα έθνος μέλλον, απαιτείται αυτό που είπε ο πιλότος: «Ενότητα και αφοσίωση στην πατρίδα».

Και τη μεν ενότητα οφείλουν να τη σφυρηλατήσουν οι πολιτικές δυνάμεις με τη στάση και τις θέσεις που λαμβάνουν, τη δε αφοσίωση η κυβέρνηση, καλλιεργώντας μέσω της παιδείας που προσφέρει σε κάθε ελληνόπουλο, για την ιστορία και τις θυσίες αυτής της μοναδικής στον κόσμο πατρίδας, που έχει ταυτίσει το όνομά της με τους αγώνες για την ελευθερία.

Όσον αφορά τους… μπακαλιάρους, είναι κι αυτοί μέρος της σύγχυσης των εθνικών επετείων. Τον μπακαλιάρο τον τρώμε του Ευαγγελισμού, ως παραχώρηση από την Εκκλησία από τη νηστεία της μεγάλης τεσσαρακοστής. Και ο παστός μπακαλιάρος καθιερώθηκε από τις μη νησιωτικές περιοχές, που δεν είχαν τη δυνατότητα πρόσβασης σε φρέσκο ψάρι. Αλλά ο μπακαλιάρος στο τραπέζι είναι το λιγότερο. Το χειρότερο είναι ο… μπακαλιάρος στην εθνική αυτογνωσία και συνείδηση που δίνει έδαφος σε κάθε λαϊκιστή πατριδοκάπηλο!

*Ο κ. Κοντογιάννης είναι δημοσιογράφος και πρώην βουλευτής ΝΔ
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 30/10/2024