Mπορεί η αλλαγή ηγεσίας στις ΗΠΑ να γίνεται στις αρχές Ιανουαρίου, ωστόσο ο νεοεκλεγμένος πρόεδρος Τραμπ άρχισε ήδη να ασκεί πολιτική. Το βιώνουμε όλοι από την επομένη της εκλογής του. Μια εκλογή που δεν εξέπληξε όσους γνωρίζουν την κοινωνία των ΗΠΑ, η οποία έστειλε μηνύματα σε όλες τις κυβερνήσεις του κόσμου.

Ίσως κάποιος ισχυρισθεί ότι η κοινωνία των ΗΠΑ, ακολουθώντας τον Τραμπ, έδειξε ότι βρίσκεται σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Αυτό δεν είναι αληθές. Δεν φταίει η κοινωνία αν η εκάστοτε εξουσία την αφήνει στο σκοτάδι να αναζητεί ελπίδα στα μεγάλα λόγια και στις υποσχέσεις του εκάστοτε πολιτικού σαλτιμπάγκου που εμφανίζεται ως σωτήρας. Το ζήσαμε, άλλωστε, στην Ελλάδα των μνημονίων με τις κυβερνήσεις Τσίπρα – Καμμένου.

Η απάντηση στο ερώτημα γιατί η κοινωνία των ΗΠΑ ψηφίζει Τραμπ βρίσκεται σε μια διαπίστωση της Ντόρας Μπακογιάννη, ότι ένα κομμάτι πίτσα στην Ουάσινγκτον στοιχίζει 18 δολάρια!!! Πρόκειται, ίσως πει κάποιος, για ακραία περίπτωση, αλλά όταν η πίτσα έχει εκτιναχθεί στα ύψη καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό για τον μέσο Αμερικανό καταναλωτή και για την καθημερινότητά του… Και αυτό συμβαίνει μέσα σε ένα κλίμα εντεινόμενης αγωνίας για τη διατήρηση της εργασίας, λόγω των αυξανόμενων μεταναστευτικών ρευμάτων, αλλά και κοινωνικής δυσπιστίας και απορίας για αλλαγές που βάζουν δυναμίτη στην παραδοσιακή αμερικανική οικογένεια.

Οι προσπάθειες που γίνονται για έλεγχο της ακρίβειας µπορεί να είναι φιλότιµες, αλλά -εκ του αποτελέσματος- δεν είναι επαρκείς

Δυστυχώς, αποτελεί ιστορικό κανόνα πως ό,τι συμβαίνει στις ΗΠΑ φθάνει και στην Ευρώπη.

Στη χώρα μας έχουμε αρχίσει να βιώνουμε ανάλογες καταστάσεις, όχι τόσο λόγω της μετανάστευσης και της λεγόμενης woke ατζέντας αλλά, κυρίως, λόγω της ακρίβειας, η οποία δείχνει να μην μπορεί να ελεγχθεί και αγγίζει ευρύτατα λαϊκά στρώματα. Μέσω δε της ανεξέλεγκτης τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος αγγίζει τους πάντες. Έχοντες και μη έχοντες.

Οι προσπάθειες που γίνονται για έλεγχο της ακρίβειας μπορεί να είναι φιλότιμες, αλλά -εκ του αποτελέσματος- δεν είναι επαρκείς. Ίσως γιατί τελικά ο έλεγχός της δεν αποτελεί αντικείμενο ενός υπουργείου αλλά πολλών και για αυτό πρέπει να υπάρξει οργανωμένο σχέδιο με τη συμμετοχή όλου του κυβερνητικού μηχανισμού. Η ακρίβεια πρέπει να χτυπηθεί στη ρίζα της. Γιατί όταν αυξάνεται το κόστος παραγωγής, τότε και οι τιμές στο ράφι εκτοξεύονται.

Η κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει ότι αρκεί μια σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι της κοινωνικής ανοχής, το οποίο γεμίζει επικίνδυνα. Απαιτούνται συντονισμένα μέτρα και δράση αλλά και να κατανοήσει ότι χειρότερη από την ακρίβεια είναι η προσπάθεια ορισμένων να πείσουν ότι δεν υφίσταται ή ότι οι τιμές… πέφτουν! Δεν πρέπει, άλλωστε, να ξεχνά ότι η άνοδός της στην εξουσία στηρίχθηκε στη «Συμφωνία αλήθειας».

*Ο Γιώργος Κοντογιάννης είναι δημοσιογράφος και πρώην βουλευτής ΝΔ

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή»