Η ανίχνευση των προθέσεων του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για το πρόσωπο του/της Προέδρου της Δημοκρατίας αποτελεί αίνιγμα δυσεπίλυτο. Μόνο ο ίδιος μπορεί να απαντήσει, και θα το απαντήσει στον χρόνο που εκείνος θα κρίνει. Μέχρι τότε τα σενάρια «θα δίνουν και θα παίρνουν».

Μπαίνοντας στον πειρασμό της προεδρολογίας, πρέπει να επισημάνουμε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν εντάσσεται στην ομάδα των πρωθυπουργών που καθοδηγούνται από την Κοινοβουλευτική τους Ομάδα. Αυτό έχει και τα θετικά και τα αρνητικά του. Από τη μια, οι βουλευτές είναι εκφραστές της κοινωνίας, από την άλλη όμως ο πρωθυπουργός συνταγματικά έχει την ευθύνη πολιτικών επιλογών, όπως του προσώπου που θα προταθεί για Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Στην παρούσα συγκυρία λοιπόν, αν επιδίωξη είναι να εκλεγεί πρόσωπο με αυξημένη πλειοψηφία και όχι να ικανοποιήσει τους βουλευτές του


Ποιες, όμως, είναι οι επιλογές του; Κρίνοντας από τον τρόπο με τον οποίο έχει πολιτευθεί μέχρι σήμερα ο πρωθυπουργός, επιδίωξή του αναμένεται να είναι η επιλογή προσώπου που θα αποτυπώνει τη συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Ταυτόχρονα, όμως, του αρέσουν και οι συμβολισμοί. Αυτό έπραξε και με την κυρία Σακελλαροπούλου, θέλοντας να δείξει ότι επί πρωθυπουργίας του ενισχύεται ο ρόλος της γυναίκας.

Στην παρούσα συγκυρία λοιπόν, αν επιδίωξη είναι να εκλεγεί πρόσωπο με αυξημένη πλειοψηφία και όχι να ικανοποιήσει τους βουλευτές του, τους οποίους κρατάει σε αναμονή ενόψει ανασχηματισμού, μπορεί να το εξασφαλίσει με μια επιλογή όπως ο Λουκάς Παπαδήμος, που έχει ηγηθεί μιας πολυκομματικής κυβέρνησης, ή κάποιο πρόσωπο που δεν είναι πολιτικό και δεν έχει προκαλέσει αντιπαραθέσεις.

Σοβαρότατη, όμως, είναι και η άποψη ότι ο μόνος στόχος που πρέπει να υπάρχει είναι ο νέος Πρόεδρος να μπορεί να προωθήσει καλύτερα τα συμφέροντα της χώρας


Αν επιδίωξη είναι η εκλογή Προέδρου να συνδυάζεται με κάποια εθνική προσπάθεια, όπως -επί παραδείγματι- την οικονομική ανόρθωση, το πρόσωπο του πρώην κεντρικού τραπεζίτη της χώρας εμπεριέχει αυτήν την αντίληψη, αλλά συνδυάζεται και με την προσπάθεια αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, μιας και ήταν θύμα της.

Αν ο στόχος είναι η ανύψωση της ελληνικής Παιδείας μέσα από την Ιστορία και την ελληνική γλώσσα, το πρόσωπο αυτό θα μπορούσε να είναι η Μαρία Ευθυμίου, το όνομα της οποίας έχει γραφεί.

Αν επιδίωξη είναι, απλά, η επιλογή προσώπου που δεν θα δημιουργήσει πολιτικά προβλήματα, αυτομάτως αποκλείονται πολλά από τα πολιτικά ονόματα που κυκλοφορούν.

Σοβαρότατη, όμως, είναι και η άποψη ότι ο μόνος στόχος που πρέπει να υπάρχει είναι ο νέος Πρόεδρος να μπορεί να προωθήσει καλύτερα τα συμφέροντα της χώρας, σε ένα διεθνές σκηνικό που καθημερινά γίνεται και πιο αβέβαιο. Σε αυτήν την περίπτωση, ακούγονται τα ονόματα του Κώστα Καραμανλή και του Ευάγγελου Βενιζέλου, καθένα από τα οποία συνδυάζεται και με κάποια από τις προαναφερθείσες περιπτώσεις. Οι προτεραιότητες, όμως, τίθενται από τον πρωθυπουργό, γιατί αυτός έχει την απόλυτη συνταγματική ευθύνη.


*Ο κ. Κοντογιάννης είναι δημοσιογράφος και πρώην βουλευτής ΝΔ

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή