Χρέος η αντίσταση στον λαϊκισμό

Στις 26 Ιανουαρίου έγινε διαδικτυακά κινητοποίηση και πολλοί Αθηναίοι, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης, βγήκαν στην πλατεία Συντάγματος, ζητώντας δικαιοσύνη για την εθνική τραγωδία των Τεμπών. Οι πολίτες απαίτησαν να χυθεί άπλετο φως σε ένα ζήτημα που αποτελεί ανοιχτή πληγή, τόσο για την κοινωνία όσο και για την πολιτική και τη Δικαιοσύνη.

Όλους τούς συμφέρει να κλείσει αυτή η πληγή και να πληρώσουν οι υπεύθυνοι. Πρωτίστως τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος δεν θέλει να πάει σε εκλογές με τη δίκη σε εξέλιξη και την αντιπολίτευση να «πουλάει» δράκους στο εκλογικό σώμα.

Η όποια κωλυσιεργία ωστόσο εντοπίζεται σε απίθανα «στοιχεία» που συλλέγουν από τα τρολ του διαδικτύου και κατά καιρούς παραθέτουν οι δικηγόροι των θυμάτων και απαιτούν να συμπεριληφθούν στη δικογραφία, τα οποία όμως η Δικαιοσύνη οφείλει να ελέγξει πριν τα εντάξει στον φάκελο.

Η συνάθροιση των πολιτών όμως άνοιξε την όρεξη της ανύπαρκτης αντιπολίτευσης στο σύνολό της, καθώς αντελήφθη ότι υπάρχει συσσωρευμένη δυσαρέσκεια, από την οποία μπορεί να δρέψει… ψηφαλάκια. Το σύνθημα πλέον δεν είναι «Δικαιοσύνη για τα Τέμπη», αλλά «να φύγει ο Μητσοτάκης». Η συγκέντρωση της 28ης Φεβρουαρίου δεν γίνεται για να τιμηθούν οι νεκροί των Τεμπών, αλλά για να πέσει η κυβέρνηση της ΝΔ. Δυστυχώς, ο απελπισμένος από τη δημοσκοπική κατρακύλα του Νίκος Φάμελος υιοθετεί την άποψη ότι ο Μητσοτάκης είναι υπεύθυνος για τη… δολοφονία 57 νέων παιδιών και ο Νίκος Ανδρουλάκης γίνεται ουρά του στον λαϊκισμό.

Δεν συζητάμε για τους υπολοίπους, που αποτελούν απότοκο του λαϊκισμού... Τι γίνεται όμως στις περιπτώσεις που οι ηγεσίες των κομμάτων ταυτίζονται με τον λαϊκισμό και την τοξικότητα, χωρίς να υπολογίζουν πως με την υιοθέτηση κάθε ψευδούς και αστήρικτης άποψης που εμφανίζεται στο διαδίκτυο ή σε κάποια «κίτρινα» έντυπα προκαλούν κοινωνικό διχασμό και φέρνουν την Ελλάδα δεκαετίες πίσω, σε εμφυλιοπολεμικές εποχές;

Χρέος των πολιτών σε αυτήν την περίπτωση είναι η αντίσταση! Ως πολίτες που πιστεύουμε στη δημοκρατία, στους θεσμούς της, στις αξίες και στους κανόνες της, οφείλουμε να αντισταθούμε και να απαιτήσουμε να χυθεί άπλετο φως παντού το ταχύτερο.

Να αποδοθούν ευθύνες εκεί που ανήκουν και να λειτουργήσουν οι θεσμοί απρόσκοπτα, χωρίς την απειλή λαϊκών δικαστηρίων της αντιπολίτευσης. Οφείλουμε όλοι να αντισταθο ύμε στον νέο αυριανισμό. Στη σαπίλα και τη λάσπη της πολιτικής. Στις δολοφονίες χαρακτήρων. Στη λεκτική τρομοκρατία. Μπορεί να ακούγεται βαρύ, αλλά το κλίμα που διαμορφώνει η αντιπολίτευση είναι ο προθάλαμος ενός νέου εθνικού διχασμού, τον οποίο η Ελλάδα δεν μπορεί να αντέξει. Και οι εθνικοί διχασμοί, νομοτελειακά, οδηγούν σε εθνικές τραγωδίες.