Τι συνέβη έκτοτε; Τίποτα το σπουδαίο. Τα τότε συγκυβερνώντα κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) αντέδρασαν χαρακτηρίζοντας «φασίζουσα» τη συμπεριφορά του φερέλπιδος βουλευτή και αρχηγού, ο καλπάζων προς την εξουσία ΣΥΡΙΖΑ μούγγα, μόνο ελάχιστα μεμονωμένα στελέχη ψέλλισαν κάτι. Ο τραμπουκισμός του επιβραβεύτηκε διπλά. Πρώτα από τους ψηφοφόρους στις εκλογές του 2015 και μετά από τον Πρωθυπουργό. Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε τον Καμμένο συγκυβερνήτη του.

Γιατί τα θυμηθήκαμε όλα αυτά; Γιατί μετά από τέσσερα (!) χρόνια εκδόθηκε, επιτέλους, μια δικαστική απόφαση για την υπόθεση αυτή. Ο Καμμένος «καταδικάστηκε». Ποια είναι η «καταδίκη» του; Θα πληρώσει 15.000 ευρώ ως αποζημίωση στον παθόντα και 1.500 ευρώ για τα δικαστικά έξοδα.

Η είδηση σχεδόν εξαφανίστηκε. Μόνο μια εφημερίδα εδέησε να τη βάλει στην πρώτη σελίδα της (κι αυτή λόγω αντιπαλότητας με τον καταδικασθέντα) και ελάχιστοι πολίτες (στοιχηματίζω) την πήραν χαμπάρι. Όχι ότι όλοι την «έθαψαν» από σκοπιμότητα. Ετσι είναι οι κανόνες της επικαιρότητας: πέρασαν τόσα χρόνια, άλλα θέματα κυριαρχούν.

Πρώτα, να δώσουμε συγχαρητήρια στην ηγεσία του δικαστικού σώματος (στην πρώην πρόεδρο του Αρείου Πάγου κυρία Θάνου, στον νυν κ. Πέππα και σ΄ όποιον άλλον έχει την ευθύνη) για την…ταχύτατη απονομή δικαιοσύνης.

Μετά, πρέπει να δώσουμε (αληθινά) συγχαρητήρια στους δικαστές του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που τόλμησαν να… αμφισβητήσουν τους ισχυρισμούς του καταδικασθέντος. Τι είπε ο αθεόφοβος(δια των δικηγόρων του βεβαίως, σιγά που θα πήγαινε ο ίδιος να υπερασπίσει τον εαυτό του) για να δικαιολογήσει το «λιντσάρετε τον Πάχτα»; Ότι ήταν μια…ιδιωτική συνομιλία! Και πως ό,τι έκανε ήταν(άκουσον άκουσον)…πολιτική κριτική στο πλαίσιο της άσκησης των καθηκόντων του!

Μολονότι ήταν φως φανάρι ότι ήταν δημόσια προτροπή για λιντσάρισμα, δεν είναι μικρό πράγμα να βρεθούν τρεις δικαστές να πράξουν το αυτονόητο: να ρίξουν ένα μικρό χαστούκι στον ρέποντα προς τον πολιτικό τραμπουκισμό. Διότι ο δράστης είναι σημαίνον πρόσωπο, έχει εξουσία και (το κυριότερο) βλέπουν ότι επιβραβεύτηκε πολλαπλώς γι’ αυτήν την χυδαία συμπεριφορά του.

Βεβαίως, οι τρεις δικαστές θα άξιζαν έναν ανδριάντα έξω από το της Θέμιδος Μέλαθρον, αν στην απόφασή τους πρόσθεταν μια παράγραφο: «Ο καταδικασθείς κηρύσσεται έκπτωτος από το αξίωμά του και απαγορεύεται να ασχολείται με τα κοινά για την επόμενη τετραετία».

Αστειευόμαστε. Δεν θα μπορούσαν να το κάνουν, διότι δεν το προβλέπει κανένας νόμος. Αυτά είναι θέματα ηθικής τάξεως. Σε μια κανονική χώρα, μετά από μια τέτοια απόφαση, ο καταδικασθείς θα είχε πάει στο σπίτι του. Οικειοθελώς, με παραίτηση. Αλλά εδώ δεν μιλάμε για κανονική χώρα.

Σε μια κανονική χώρα, αμέσως μετά την απόφαση, ο Πρωθυπουργός θα φώναζε τον καταδικασθέντα και θα του έλεγε: «Πάνο, έγραψες ιστορία, αλλά δεν μπορείς να σταθείς ως υπουργός μετά από τέτοια καταδίκη». Κι αν είχε ίχνος χιούμορ θα πρόσθετε: «Και για να μη χάσουμε το όνομα Καμμένος από την κυβέρνηση, θα βάλω στη θέση του τον συνονόματό σου Δημήτρη Καμμένο». Φυσικά, τίποτα από αυτά δεν γίνεται στη χώρα όπου πρωθυπουργεύει ο Αλέξης Τσίπρας. Ο οποίος δεν καταλαβαίνει από τέτοια.

Κάπως έτσι η πολιτική ζωή της χώρας προοδεύει: το λιντσάρισμα(λεκτικό, αλλά και κυριολεκτικό, διότι ο Πάχτας έτρεμε να κυκλοφορήσει στην περιοχή του) πληρώνεται με 16.500 ευρώ, ο πολιτικός τραμπουκισμός επιβραβεύεται και ο συγκυβερνήτης συνεχίζει ακάθεκτος, μαζί με τους αριστερούς συντρόφους του να αμύνεται περί πάτρης. Κακός, κάκιστος, οιωνός…

ΥΓ: Ελπίζουμε ότι και για την υπόθεση με τα βλήματα στη Σαουδική Αραβία δεν θα χρειαστούν τέσσερα χρόνια, για να βγει άκρη (εδώ).

ΠΗΓΗ: protagon.gr