Ο ΣΥΡΙΖΑ στους δρόμους, ο λαός στο σπίτι του
Το θέαμα με τους βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να παριστάνουν τους ολοφυρόμενους διαδηλωτές έξω από την Βουλή ανήμερα της ψήφισης του νομοσχεδίου της κυβέρνησης για τις «συναθροίσεις» εκτός από κωμικό υπήρξε και ακραία προκλητικό για την ιστορία των κοινωνικών αγώνων αυτής της χώρας, που όσο και αν δεν τους αρέσει εκεί στην Κουμουνδούρου δεν «γράφτηκε» ποτέ από την «φαντασιόπληκτη δρακογενιά» των golden boys του White House και Καλογρίτσα μαγαζί γωνία.
Αντιθέτως ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του ήταν αυτοί που «ατίμασαν» τους λαϊκούς αγώνες όταν ο ελληνικός λαός στην συντριπτική του πλειοψηφία αποφάσισε μετά από πολλές δεκαετίες να βγει στους δρόμους μαζικά και σχεδόν επαναστατικά για να «βροντοφωνάξει» «όχι» στις νέες απαιτήσεις των δανειστών.
Και αυτό με την ελπίδα πως αυτοί που τον παρακινούσαν με συνθήματα φανατισμού και μισαλλοδοξίας, δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, δεν θα αποδεικνύονταν «μπούληδες» της πολιτικής, αλλά μάγκες της μεταπολιτευτικής ιστορίας της χώρας, αποφασισμένοι να πάνε μέχρι τέλους τη ρήξη με τους δανειστές για να απελευθερώσουν την πατρίδα από το μνημονιακό ζυγό.
Και στο τέλος τι συνέβη απ’ όλα αυτά? «Κολοκύθια στο πατερό» ή στην πιο σοκιν εκδοχή για να περιγράψει κανείς την άθλια παραπλάνηση που υπέστη η ελληνική κοινωνία όταν ξεσηκώθηκε και ακούμπησε τις ελπίδες πάνω τους: «Παπαριές Γιωργίτσα μου».
Αντί λοιπόν οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά και κάτι παλαιάς κοπής «πρασινοφρουροί», να κρύβονται από ντροπή στο λαγούμι τους, για την προδοσία ενός ολόκληρου λαού που έβγαινε στους δρόμους μέχρι το 2015 και μετά πήγε στις κάλπες για να ψηφίσει «όχι» στο δημοψήφισμα και στο τέλος έφαγε κατακέφαλα και νέο μνημόνιο και ακόμη πιο σκληρά μέτρα από τους «αυταπατημενους» διαπραγματευτές» του 17ώρου στις Βρυξέλλες, έχουν το θράσος να «σκούζουν» έξω από τη Βουλή τάχα μου γιατί η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας μεθοδεύει την ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων ή περιορίζει το δημοκρατικό δικαίωμα στην διαμαρτυρία. Αυτό και αν είναι η επιτομή της υποκρισίας και της κουτοπονηριάς για ένα κόμμα κακομαθημένων και αλαζόνων.
Που τα θέλουν όλα δικά τους, δεν αναγνωρίζουν ποτέ τα λάθη τους, δεν ζητάνε ποτέ συγνώμη, για όλα πάντα φταίνε οι άλλοι, πουλάνε την παραμύθα των κατατρεγμένων όταν ζορίζονται ή επινοούν ιστορίες για αγρίους που φαντασιώνονται ότι θέλουν να τους φάνε. Και όλα αυτά τα συνεχίζουν ακόμη και σήμερα παρά το γεγονός πως ο ελληνικός λαός πήρε χαμπάρι τη κουμάσια ‘ήταν πολλοί εξ αυτών και πως χρησιμοποίησαν την λαϊκή εντολή για να επιδοθούν σε πρακτικές που παραπέμπουν σε κατάχρηση εξουσίας.
Συνεπώς η Νέα Δημοκρατία είτε έφερνε είτε όχι το νόμο για τις συναθροίσεις μικρή σημασία έχει τώρα πια. Και θα έπρεπε να ευγνωμονεί τον ΣΥΡΙΖΑ που έκανε την «βρώμικη δουλειά» για λογαριασμό της.
Το κόμμα που «θεσμοθέτησε» στην πράξη την ματαιότητα των κοινωνικών αγώνων, κάμπτοντας το επαναστατικό φρόνημα των Ελλήνων το 2015.
Αντιθέτως ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του ήταν αυτοί που «ατίμασαν» τους λαϊκούς αγώνες όταν ο ελληνικός λαός στην συντριπτική του πλειοψηφία αποφάσισε μετά από πολλές δεκαετίες να βγει στους δρόμους μαζικά και σχεδόν επαναστατικά για να «βροντοφωνάξει» «όχι» στις νέες απαιτήσεις των δανειστών.
Και αυτό με την ελπίδα πως αυτοί που τον παρακινούσαν με συνθήματα φανατισμού και μισαλλοδοξίας, δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, δεν θα αποδεικνύονταν «μπούληδες» της πολιτικής, αλλά μάγκες της μεταπολιτευτικής ιστορίας της χώρας, αποφασισμένοι να πάνε μέχρι τέλους τη ρήξη με τους δανειστές για να απελευθερώσουν την πατρίδα από το μνημονιακό ζυγό.
Και στο τέλος τι συνέβη απ’ όλα αυτά? «Κολοκύθια στο πατερό» ή στην πιο σοκιν εκδοχή για να περιγράψει κανείς την άθλια παραπλάνηση που υπέστη η ελληνική κοινωνία όταν ξεσηκώθηκε και ακούμπησε τις ελπίδες πάνω τους: «Παπαριές Γιωργίτσα μου».
Αντί λοιπόν οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά και κάτι παλαιάς κοπής «πρασινοφρουροί», να κρύβονται από ντροπή στο λαγούμι τους, για την προδοσία ενός ολόκληρου λαού που έβγαινε στους δρόμους μέχρι το 2015 και μετά πήγε στις κάλπες για να ψηφίσει «όχι» στο δημοψήφισμα και στο τέλος έφαγε κατακέφαλα και νέο μνημόνιο και ακόμη πιο σκληρά μέτρα από τους «αυταπατημενους» διαπραγματευτές» του 17ώρου στις Βρυξέλλες, έχουν το θράσος να «σκούζουν» έξω από τη Βουλή τάχα μου γιατί η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας μεθοδεύει την ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων ή περιορίζει το δημοκρατικό δικαίωμα στην διαμαρτυρία. Αυτό και αν είναι η επιτομή της υποκρισίας και της κουτοπονηριάς για ένα κόμμα κακομαθημένων και αλαζόνων.
Που τα θέλουν όλα δικά τους, δεν αναγνωρίζουν ποτέ τα λάθη τους, δεν ζητάνε ποτέ συγνώμη, για όλα πάντα φταίνε οι άλλοι, πουλάνε την παραμύθα των κατατρεγμένων όταν ζορίζονται ή επινοούν ιστορίες για αγρίους που φαντασιώνονται ότι θέλουν να τους φάνε. Και όλα αυτά τα συνεχίζουν ακόμη και σήμερα παρά το γεγονός πως ο ελληνικός λαός πήρε χαμπάρι τη κουμάσια ‘ήταν πολλοί εξ αυτών και πως χρησιμοποίησαν την λαϊκή εντολή για να επιδοθούν σε πρακτικές που παραπέμπουν σε κατάχρηση εξουσίας.
Συνεπώς η Νέα Δημοκρατία είτε έφερνε είτε όχι το νόμο για τις συναθροίσεις μικρή σημασία έχει τώρα πια. Και θα έπρεπε να ευγνωμονεί τον ΣΥΡΙΖΑ που έκανε την «βρώμικη δουλειά» για λογαριασμό της.
Το κόμμα που «θεσμοθέτησε» στην πράξη την ματαιότητα των κοινωνικών αγώνων, κάμπτοντας το επαναστατικό φρόνημα των Ελλήνων το 2015.