Και τώρα που καταλάγιασε ο κουρνιαχτός απ’ την προεκλογική εκστρατεία των υποψηφίων για την διεκδίκηση της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ είναι χρήσιμο να αναδείξουμε κάποιες πικρές αλήθειες, που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με περισπούδαστες αναλύσεις επί των αποτελεσμάτων της Κυριακής. Το ΠΑΣΟΚ είτε μας αρέσει είτε όχι έκανε μια τρύπα στο νερό. Κοινώς πολύ κακό για το τίποτα.

Το μήνυμα που εισπράττει ο μέσος πολίτης είναι ότι στο ΠΑΣΟΚ, όπως και στον ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε, θριαμβεύει ο «δικαιωματισμός» των μετρίων, το «κουσούρι» της ματαιοδοξίας και η αμετροέπεια των φαντασιόπληκτων. Το σύνδρομο του «κομματικού αυτισμού» δια της κουραστικής αναζήτησης λύσεων επί του εσωτερικού χώρου, δεν παράγει εξωστρεφή αποτελέσματα στην κοινωνία, μήτε κατοχυρώνει εγγυημένες αποδώσεις για το μέλλον της χώρας. Όχι, στα σοβαρά κόμματα εξουσίας δεν είναι αναφαίρετο δικαίωμα να κατεβαίνει για Πρόεδρος του κόμματος, όποιος του καπνίσει.

Στο ΠΑΣΟΚ αποδείχτηκε ότι κάποιοι αγωνίζονται περί πάρτης, αφήνοντας τον Κ. Μητσοτάκη να κάνει πάρτι εις υγείαν τους έξω από την Ρηγίλλης. Είναι κακό να νομίζουν όλοι πως μπορεί να γίνουν αρχηγοί. Γιατί αυτό συμβαίνει τα τελευταία χρόνια σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Με το να καμώνονται όλοι πως είναι ικανοί να κερδίσουν τη Ν.Δ και τον Κ. Μητσοτάκη το μόνο που πετυχαίνουν είναι να τον διευκολύνουν να «βασιλεύει» επειδή την αναμέτρηση που φαντασιώνονται μαζί του πιστεύουν ότι θα την εξασφαλίσουν, «σκοτώνοντας» τους Προέδρους των κομμάτων τους.

Με αποτέλεσμα όποιος και αν εκλεγεί αρχηγός να είναι καταδικασμένος να μην μπορεί να ορθοποδήσει σε βάθος χρόνου διότι η μόνη έγνοια του θα είναι πως θα αντιμετωπίσει την υπονόμευση απ’ τους «μωροφιλόδοξους» που θα έχει απέναντι του. Εάν στο ΠΑΣΟΚ θέλουν όντως να ξαναγίνουν κόμμα εξουσίας ας αφήσουν στην άκρη τις προσωπικές τους στρατηγικές και τις ιδιοτελείς ατζέντες και ας αφοσιωθούν στην υπεράσπιση του κόμματος τους όποιος και αν εκλεγεί αρχηγός την Κυριακή.

Γιατί το «γινάτι βγάζει μάτι». Και στο ΠΑΣΟΚ αυτό συμβαίνει. Ο ένας κοιτάζει να βγάλει τα μάτια του άλλου. Και δεν θα έχει κανένα νόημα εάν στο τέλος στους «τυφλούς» κυριαρχήσει ο «μονόφθαλμος».