Ο πρώτος καλλιτέχνης του σύμπαντος και ζωγράφος της ανθρώπινης υπόστασης ήταν ο ίδιος ο θεός, που μας δημιούργησε «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του». Ο μεγαλοδύναμος, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα «δημιουργήματα» του, προίκισε τον άνθρωπο με το χάρισμα της διάνοιας και της ελεύθερης βούλησης, δίχως να θέτει περιορισμούς εναντίον του. Με βάση τα ερμηνείες των κειμένων της Παλαιάς Διαθήκης σκοπός του ανθρώπου, στην ζωή που του εμφύσησε ο θεός, είναι να ενοποιηθεί μαζί του, κατακτώντας, έπειτα από πολλές δοκιμασίες, το πνευματικό έπαθλο της «θέωσης». Στην ιστορία του χριστιανισμού έχουμε δεκάδες παραδείγματα αγίων που υπήρξαν διώκτες και αμφισβητίες του μεγαλοδύναμου, αλλά και του Ιησού Χριστού. Από τον Σαούλ, μετέπειτα Απόστολο Παύλο και τον άπιστο Θωμά μέχρι τον Πέτρο που αρνήθηκε τον Χριστό τρεις φορές πριν την σταύρωση του. Επίσης η χριστιανοσύνη έφτασε σε εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις και κατά την ακμάζουσα περίοδο της βυζαντινής αυτοκρατορίας, με τις διαιρετικές εικονομαχίες.


Και εάν ο καλλιτέχνης με τα έργα του ήθελε να στήσει έναν τέτοιο «καθρέπτη» στην πινακοθήκη, λογικό είναι να τρόμαξαν όσοι αντίκρισαν το πραγματικό είδωλό τους


Με φόντο όλα τα παραπάνω και επειδή βρισκόμαστε στο 2025, αντί να ρίχνουμε στην πυρά έναν καλλιτέχνη, που ενδεχομένως να αναζητά με τον δικό του τρόπο το δρόμο προς την «δικαιοθέωση», ίσως θα πρέπει να αναλογιστούμε εάν τα προκλητικά του έργα δεν αποσκοπούν στο να προσβάλλουν την παναγία ή τους αγίους, αλλά στοχεύουν στην διακωμώδηση της υποκρισίας των θεοσεβούμενων.

Στα δικά μου μάτια το έργο του Χ. Κατσαδιώτη δεν συνιστά προσβολή στα «ιερά και τα όσια» της πατρίδας, αλλά μια ιδιότυπη πνευματική καταγγελία εναντίον όλων εκείνων που περιφέρονται στις εκκλησίες και το παίζουν καλοί χριστιανοί και στην ζωή τους είναι αισχροί και τιποτένιοι ως άνθρωποι. Και επειδή στον καθρέπτη του σπιτιού τους δεν είναι σε θέση να αντικρίσουν το τέρας, έπρεπε κάποιος να τους δείξει τι «καπνό φουμάρουν» μέσω της παναγίας με ένα «τσιγάρο στο στόμα» και του Αγίου Γεωργίου να κυνηγά «πεταλούδες» της μέρας και της νύχτας.

Και εάν ο καλλιτέχνης με τα έργα του ήθελε να στήσει έναν τέτοιο «καθρέπτη» στην πινακοθήκη, λογικό είναι να τρόμαξαν όσοι αντίκρισαν το πραγματικό είδωλό τους.