gov.gr: Γιατί δεν αντέχουμε την ψηφιακή επανάσταση
Το gov.gr είναι από εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που άργησαν. Από τις μεταρρυθμίσεις που όλοι συζητούσαμε μεταξύ μας αλλά κανείς δεν έμπαινε στη διαδικασία, όχι από εμάς προφανώς, να μετουσιώσει σε πράξη.
«Γιατί να μην μπορώ από τον υπολογιστή μου και το κινητό μου να βγάλω μία εξουσιοδότηση ή ένα πιστοποιητικό γέννησης και να πρέπει να τρέχω για κάτι τόσο απλό» ήταν μία από τις φράσεις που άκουγε κάποιος όταν η κουβέντα πήγαινε στην ελληνική γραφειοκρατία και στον μεγάλο ασθενή του Ελληνικού Δημοσίου.
Χαρτούρα, ουρές, άδεια γραφεία και ράθυμοι υπάλληλοι ήταν κάτι που συχνά αντιμετώπιζαν άνθρωποι της γενιάς μου όταν έπρεπε να κάνουν βασικές συναλλαγές τέτοιου τύπου με το Δημόσιο. Μία γενιά που μπορεί να κάνει τα πάντα από το κινητό, ήταν υποχρεωμένη για κάτι τόσο απλό να στέκεται χωρίς λόγο σε ουρές.
Το μεγάλο πρόβλημα του δυσκίνητου Δημοσίου, σε αυτό τουλάχιστον το επίπεδο, δεν κατάφεραν να λύσουν ούτε οι παντογνώστες της Τρόικας και οι φωστήρες της Task Force, που έρχονταν στην Αθήνα, κουνούσαν το δάχτυλο και έδιναν εντολές αποκλειστικά και μόνο με γνώμονα την ευημερία των αριθμών.
Μία πανδημία, αυτή του Covid-19, η θέληση μίας κυβέρνησης, αυτής του Κυριάκου Μητσοτάκη, και το σχέδιο και η οι ενέργειες ενός υπουργού, του Κυριάκου Πιερρακάκη και του επιτελείου του, αρκούσαν για να γίνει μία ψηφιακή επανάσταση, σε ειδικές συνθήκες και με μεγάλη ταχύτητα. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα ετοιμάστηκαν οι πρώτες υπηρεσίες και συνεχίζουν να τίθενται σε λειτουργία νέες. Και το σημαντικότερο; Δεν βγήκαν απλά για να βγουν αλλά λειτουργούν χωρίς κανένα πρόβλημα.
Λειτουργίες όχι μόνο για απλές πράξεις, όπως μία εξουσιοδότηση, αλλά και πιο σύνθετες όπως η συνταγογράφηση φαρμάκων. Σε πολλές περιπτώσεις φαρμάκων υψηλού κόστους για πολίτες που τα έχουν ανάγκη.
Ένας τέτοιος πολίτης, τυγχάνει να είναι και ο γράφων, που μπορεί στο παρελθόν να είχε τις ενστάσεις του για το δημόσιο σύστημα υγείας και περίθαλψης, αλλά πλέον θεωρεί ότι είναι ένας τομέας που αξίζει ιδιαίτερης προσοχής και έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης. Έλαβα λοιπόν τις συνταγές μου στο κινητό μου τηλέφωνο και στο e-mail μου.
Ωραία μέχρι εδώ, έως και τέλεια.
Η περιπέτεια όμως μόλις είχε αρχίσει. Όπως όλα τα φάρμακά υψηλού κόστους, δεν μπορούσα να τα πάρω από το φαρμακείο της γειτονιάς, αλλά ούτε και από φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ καθώς το ταμείο των δημοσιογράφων δεν συνεργάζεται με τον ΕΟΠΥΥ.
Το γνώριζα και έπρεπε να συνεννοηθώ τηλεφωνικά με το φαρμακείο του νοσοκομείου μου για να παραγγείλουν το φάρμακό μου. Τηλεφωνούσα επί δύο ημέρες, βρίσκοντας είτε τηλέφωνα κατεβασμένα, είτε γραμμές που δεν απαντούσε κανείς. Μία ημέρα, ευτυχώς, απάντησε στο φαρμακείο του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Γεώργιος Γεννηματάς» μία πολύ ευγενική κυρία και αφού συνεννοηθήκαμε, με ενημέρωσε ότι δεν μπορούν να εκτελεστούν άυλες συνταγές και χρειάζονται οι κλασικές φωτοτυπίες με τη γνωμάτευση.
Για καλή μου τύχη, ο νευρολόγος είχε μεριμνήσει να μου δώσει και τις φωτοτυπίες σε περίπτωση που τις χρειαζόμουν.
Συζητώντας το περιστατικό με γνωστούς διαπίστωσα ότι υπήρχαν και άλλοι πολίτες που αντιμετώπισαν ανάλογα προβλήματα με πιστοποιητικά, γνήσια υπογραφής και εξουσιοδοτήσεις. Φορείς του Δημοσίου και άλλοι οργανισμοί δεν ήταν έτοιμοι να δεχθούν κάτι που έκανε το ίδιο το Δημόσιο, ξεπερνώντας τον εαυτό του.
Τελικά την επανάσταση δεν την αντέχουμε και θα αργήσει, αλλά στο τέλος θα γίνει γιατί έτσι πρέπει.
«Γιατί να μην μπορώ από τον υπολογιστή μου και το κινητό μου να βγάλω μία εξουσιοδότηση ή ένα πιστοποιητικό γέννησης και να πρέπει να τρέχω για κάτι τόσο απλό» ήταν μία από τις φράσεις που άκουγε κάποιος όταν η κουβέντα πήγαινε στην ελληνική γραφειοκρατία και στον μεγάλο ασθενή του Ελληνικού Δημοσίου.
Χαρτούρα, ουρές, άδεια γραφεία και ράθυμοι υπάλληλοι ήταν κάτι που συχνά αντιμετώπιζαν άνθρωποι της γενιάς μου όταν έπρεπε να κάνουν βασικές συναλλαγές τέτοιου τύπου με το Δημόσιο. Μία γενιά που μπορεί να κάνει τα πάντα από το κινητό, ήταν υποχρεωμένη για κάτι τόσο απλό να στέκεται χωρίς λόγο σε ουρές.
Το μεγάλο πρόβλημα του δυσκίνητου Δημοσίου, σε αυτό τουλάχιστον το επίπεδο, δεν κατάφεραν να λύσουν ούτε οι παντογνώστες της Τρόικας και οι φωστήρες της Task Force, που έρχονταν στην Αθήνα, κουνούσαν το δάχτυλο και έδιναν εντολές αποκλειστικά και μόνο με γνώμονα την ευημερία των αριθμών.
Μία πανδημία, αυτή του Covid-19, η θέληση μίας κυβέρνησης, αυτής του Κυριάκου Μητσοτάκη, και το σχέδιο και η οι ενέργειες ενός υπουργού, του Κυριάκου Πιερρακάκη και του επιτελείου του, αρκούσαν για να γίνει μία ψηφιακή επανάσταση, σε ειδικές συνθήκες και με μεγάλη ταχύτητα. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα ετοιμάστηκαν οι πρώτες υπηρεσίες και συνεχίζουν να τίθενται σε λειτουργία νέες. Και το σημαντικότερο; Δεν βγήκαν απλά για να βγουν αλλά λειτουργούν χωρίς κανένα πρόβλημα.
Λειτουργίες όχι μόνο για απλές πράξεις, όπως μία εξουσιοδότηση, αλλά και πιο σύνθετες όπως η συνταγογράφηση φαρμάκων. Σε πολλές περιπτώσεις φαρμάκων υψηλού κόστους για πολίτες που τα έχουν ανάγκη.
Ένας τέτοιος πολίτης, τυγχάνει να είναι και ο γράφων, που μπορεί στο παρελθόν να είχε τις ενστάσεις του για το δημόσιο σύστημα υγείας και περίθαλψης, αλλά πλέον θεωρεί ότι είναι ένας τομέας που αξίζει ιδιαίτερης προσοχής και έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης. Έλαβα λοιπόν τις συνταγές μου στο κινητό μου τηλέφωνο και στο e-mail μου.
Ωραία μέχρι εδώ, έως και τέλεια.
Η περιπέτεια όμως μόλις είχε αρχίσει. Όπως όλα τα φάρμακά υψηλού κόστους, δεν μπορούσα να τα πάρω από το φαρμακείο της γειτονιάς, αλλά ούτε και από φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ καθώς το ταμείο των δημοσιογράφων δεν συνεργάζεται με τον ΕΟΠΥΥ.
Το γνώριζα και έπρεπε να συνεννοηθώ τηλεφωνικά με το φαρμακείο του νοσοκομείου μου για να παραγγείλουν το φάρμακό μου. Τηλεφωνούσα επί δύο ημέρες, βρίσκοντας είτε τηλέφωνα κατεβασμένα, είτε γραμμές που δεν απαντούσε κανείς. Μία ημέρα, ευτυχώς, απάντησε στο φαρμακείο του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Γεώργιος Γεννηματάς» μία πολύ ευγενική κυρία και αφού συνεννοηθήκαμε, με ενημέρωσε ότι δεν μπορούν να εκτελεστούν άυλες συνταγές και χρειάζονται οι κλασικές φωτοτυπίες με τη γνωμάτευση.
Για καλή μου τύχη, ο νευρολόγος είχε μεριμνήσει να μου δώσει και τις φωτοτυπίες σε περίπτωση που τις χρειαζόμουν.
Συζητώντας το περιστατικό με γνωστούς διαπίστωσα ότι υπήρχαν και άλλοι πολίτες που αντιμετώπισαν ανάλογα προβλήματα με πιστοποιητικά, γνήσια υπογραφής και εξουσιοδοτήσεις. Φορείς του Δημοσίου και άλλοι οργανισμοί δεν ήταν έτοιμοι να δεχθούν κάτι που έκανε το ίδιο το Δημόσιο, ξεπερνώντας τον εαυτό του.
Τελικά την επανάσταση δεν την αντέχουμε και θα αργήσει, αλλά στο τέλος θα γίνει γιατί έτσι πρέπει.
