Ο δημόσιος διάλογος περιστράφηκε για αρκετές ημέρες γύρω από τη θεωρία των δύο άκρων. ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις μπήκαν στη διαδικασία να αναλύσουν όσα είπε ο Χρύσανθος Λαζαρίδης.

Το αξιοθαύμαστο και ταυτόχρονα θλιβερό είναι ότι δεν μπήκε κανείς στη διαδικασία να αναρωτηθεί πώς προέκυψαν αυτά τα άκρα. Πώς η Χρυσή Αυγή του 0,29% έφτασε να ακουμπάει το 20% στις δημοσκοπήσεις και πώς ακόμα και τώρα τα ποσοστά της βρίσκονται σχεδόν δύο μονάδες πάνω από το ποσοστό που έλαβε στις τελευταίες εκλογές. Πώς η κάθε «βίλα Αμαλία» αντιμετωπίζεται ως κάτι λογικό και ανάξιο αντίδρασης και επέμβασης από το κράτος.

Όσο οι κυβερνώντες δεν αντιλαμβάνονται ότι τα άκρα εκτρέφονται από την κρίση που μαστίζει την ελληνική κοινωνία εκείνα θα λειτουργούν σαν Λερναία Ύδρα. Μία κρίση που στην Ελλάδα μοιάζει διογκωμένη από τις παθογένειες 39 χρόνων που βγήκαν στην επιφάνεια μέσα σε τρία χρόνια. Κι αν κάποτε ήταν η πάνω και η κάτω πλατεία των «Αγανακτισμένων», μετά ήταν η «βίλα Αμαλία» και σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων οι Χρυσαυγίτες του Αγ. Παντελεήμονα, κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θα ακολουθήσει αύριο και μεθαύριο

Οι φυλακές Κορυδαλλού σήμερα μπορούν να υπερηφανεύονται ότι φιλοξενούν στα κελιά τους μεγάλο τμήμα από την αμαρτωλή ιστορία της Μεταπολίτευσης. Από την τρομοκρατική οργάνωση της «17 Νοέμβρη», τον Άκη Τσοχατζόπουλο των offshore και των εξοπλιστικών μέχρι την ηγεσία της εγκληματικής –σύμφωνα με τη Δικαιοσύνη πάντα- οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Αυτά όμως είναι τα αποτελέσματα που έκαναν τα άκρα να «ανθίσουν».

Τα αίτια που τα εκτρέφουν βρίσκονται ακόμα έξω, σε πλήρη έξαρση. Ανεργία, λαθρομετανάστευση, διαφθορά και κοινωνική ανισότητα δημιουργούν το κατάλληλο περιβάλλον για να ριζώσουν τα άκρα.

Η Δικαιοσύνη είναι σίγουρο ότι θα κάνει τη δουλειά της στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής αλλά όποιος θεωρεί ότι φυλακίζοντας τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης θα λύσει μεμιάς τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, πλανάται.

Όσο δεν αποφασίζουμε όλοι μαζί να βάλουμε ένα τέλος σε όσα μας έφεραν σε αυτό το σημείο τόσο θα δίνουμε χώρο σε κάθε λογής -ισμούς. Όσο ορισμένοι πολιτικοί δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων τόσο η ελληνική κοινωνία θα κατρακυλάει ανάμεσα στα δύο άκρα, χωρίς προορισμό αλλά με σίγουρη έκβαση.