Οι Βρετανοί είχαν ψηφίσει, οι κάλπες είχαν κλείσει και η καταμέτρηση είχε ξεκινήσει. Ορισμένα από τα καλύτερα μυαλά της Μεγάλης Βρετανίας έχουν μαζευτεί για να αναλύσουν τα σενάρια επικράτησης του Bremain και του Brexit μπροστά σε επιστήμονες, ειδικούς, ανταποκριτές από όλο τον κόσμο και φοιτητές του πανεπιστημίου.

Η ενσωμάτωση των αποτελεσμάτων μόλις είχε ξεκινήσει και οι περισσότεροι είχαν πεισθεί ότι οι  ψήφοι για την παραμονή της Μεγάλης Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα ήταν περισσότερες, χωρίς βέβαια να αποκλείουν κα το Brexit (πού να ήξεραν).

Τα αποτελέσματα είχαν αρχίσει να εσωματώνονται και η ανάλυση είχε πάρει "φωτιά" με την κριτική να είναι έντονη και τις προβλέψεις για το Bremain όχι και τόσο αισιόδοξες.

Κριτική στον Κάμερον

Μεγάλη κριτική ασκήθηκε και στα δύο στρατόπεδα για την ποιότητα των επιχειρημάτων κατά τη διάρκεια του προεκλογικού διαλόγου. Όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά, αναμετρήθηκε το ρίσκο της εξόδου με το ρίσκο της μετανάστευσης, χωρίς καμία από τις δύο πλέυρές να παρουσιάσει αξιόλογα και τεκμηριωμένα επιχειρήματα για όσα ισχυριζόταν με αποτέλεσμα και οι δύο καμπάνιες να έχουν "τυφλά σημεία" που κανείς δεν κατάφερε να "φωτίσει" επαρκώς. Από την κριτική δεν ξέφυγε ούτε ο Ντέιβιντ Κάμερον τόσο για την απόφασή του να σύρει τη Μεγάλη Βρετανία σε ένα δημοψήφισμα όσο και για την νωχελικότητά του το διάστημα πριν στηθούν οι κάλπες. Μεγάλη συζήτηση έγινε δε για τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής του Φεβρουαρίου και τα αποτελέσματα. Όπως έλεγαν με νόημα, τα αποτελέσματα ποτέ δεν τα έμαθε ο βρετανικός λαός και ποτέ δεν κατάφερε ο Ντέιβιντ Κάμερον να τα καταστήσει σαφή.

Κι αν κέρδιζε το Bremain;

Στην Ελλάδα η επικρατούσα άποψη είναι ότι αν το Bremain είχε κερδίσει, όλα θα ήταν καλά. Η βραδιά στο LSE κατέδειξε ότι μόνο έτσι δεν θα ήταν. Η νίκη της παραμονής σε συνδυασμό με τον διχασμό στο στρατόπεδο των Συντηρητικών θα έφερνε τον Ντέιβιντ Κάμερον μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα. Ή θα έπρεπε να ρίξει "γροθιά στο μαχαίρι" και να συγκρουστεί με την ισχυρή μερίδα του Bremain διχάζοντας το κόμμα ή θα επέλεγε μία ήπια στρατηγική. Αυτή η στρατηγική θα περιελάμβανε παραχωρήσεις προς την αντίπαλη μερίδα σε πολλά ζητήματα, κάτι που θα οδηγούσε ουσιαστικά σε μία πύρρειο νίκη.

Παράλληλα η συζήτηση για τα προβλήματα και τις παθογένειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα σταματούσε. Θα ήταν μάλιστα ευθέως ανάλογη με το ποσοστό του Βrexit στο δημοψήφισμα, δηλαδή μεγάλη. Η συζήτηση αυτή θα έβαζε σε παρατεταμένη εσωστρέφεια τον πολιτικό κόσμο της Γηραιάς Αλβιώνας και όχι μόνο τους Συντηρητικούς αλλά και τους διχασμένους Εργατικούς.

Η κρίση στους Συντηρητικούς θα είχε αποτελέσματα όχι μόνο σε εσωκομματικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο ευρύτερης πολιτικής, ακόμα και σε ευαίσθητους τομείς όπως η διπλωματία αφού η κάθε πλευρά ενός διχασμένου κόμματος θα έπαιζε τα "ρέστα" της σε όλους τους τομείς, με στόχο την επικράτηση.

Αν βασιστούμε σε όσα συζητήθηκαν στο LSE οι μέρες μετά από ένα Bremain ίσως ήταν ευκολότερες για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για τη Μεγάλη Βρετανία δεν ήταν κανένας σίγουρος...