Το «Ποτέ δεν είναι αργά» είναι μία δραματική κομεντί του 2012 στην οποία πρωταγωνιστούν ο Τόμι Λι Τζόουνς και η Μέριλ Στρίπ. Στην υπόθεση της ταινίας, οι δύο πρωταγωνιστές υποδύονται ένα ζευγάρι το οποίο μετά από 38 χρόνια γάμου, διαπιστώνει οτι δεν είναι όλα ρόδινα όπως πίστευε και όπως θα περίμεναν όλοι. Το ζευγάρι τελικά, με παρότρυνση της συζύγου, αποφασίζει να κάνει συνεδρίες με ψυχοθεραπευτή για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα και να ξαναπιάσει το νήμα.

«Ποτέ δεν είναι αργά» λοιπόν και για τον Αλέξη Τσίπρα να καταλάβει και να παραδεχθεί ότι όλα όσα έκανε στον πολιτικό του βίο μέχρι να γίνει πρωθυπουργός και για ένα εξάμηνο ακόμα, ήταν η επιτομή της ανευθυνότητας.

Και αν σας φαίνεται κάπως σκληρός ο χαρακτηρισμός «ανεύθυνος», βασίζεται στην παραδοχή του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα κατά τη διάρκεια των κοινών δηλώσεων με την Άνγκελα Μέρκελ. Παραδοχή όχι άμεση, αλλά σε πρώτη ανάγνωση έμμεση.

Όταν βλέπεις τον Αλέξη Τσίπρα να υποδέχεται την Άνγκελα Μέρκελ στο Μέγαρο Μαξίμου ως πρωθυπουργός, αναμφίβολα η πρώτη εικόνα που ανακαλείς από τη μνήμη σου είναι τον σημερινό πρωθυπουργό να βρίσκεται ή να στηρίζει τις διαδηλώσεις και σε δεύτερη φάση τη φράση που έχει αναπαραχθεί εκατοντάδες φορές τα τελευταία 24ωρα. «Γκόου μπακ κυρία Μέρκελ».

Αναπόφευκτα λοιπόν ο δημοσιογράφοσ της ΕΡΤ, ο οποίος κάλυψε δημοσιογραφικά τη συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου, ρώτησε τον Έλληνα πρωθυπουργό τι μεσολάβησε μεταξύ της τελευταίας επίσκεψης της Γερμανίδας καγκελαρίου το 2014, όταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ διαδήλωνε και τη σημερινής, στην οποία ήταν εκείνος που την υποδέχθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου.

Ο πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε να υπεκφύγει και στην απάντησή του, εξήγησε ότι όταν γίνεσαι πρωθυπουργός πρέπει να ενεργείς για όλους τους Έλληνες. 

«Όταν είσαι στη θέση του πρωθυπουργού είσαι υποχρεωμένος να εκπροσωπείς όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Είναι μία θέση που σε γεμίζει ευθύνη προκειμένου να βρεις την καλύτερη δυνατή λύση προς όφελος όλων όσων εκπροσωπείς» είπε χαρακτηριστικά ο Αλέξης Τσίπρας και η λέξη που επανέλαβε ακόμα δύο φορές την ίδια λέξη, λέγοντας «βαριά ευθύνη» και «μεγάλες και ισχυρές ευθύνες».

Ο Έλληνας πρωθυπουργός παραδέχθηκε εμμέσως ότι ήταν ανεύθυνος. Και όχι απλά ήταν ανεύθυνος όταν ήταν στην αντιπολίτευση, όταν, κατά έμμεση παραδοχή του, δεν υπολόγιζε όλους τους Έλληνες πολίτες αλλά μόνο το κομματικό του ακροατήριο. Ο ίδιος μάλιστα, φάνηκε να θεωρεί ως έναρξη της «υπεύθυνης περιόδου» του, όχι τον Γενάρη του 2015, αλλά το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, αφού είχαν μεσολαβήσει η περήφανη διαπραγμάτευση, ένα δημοψήφισμα που το «όχι» του ελληνικού λαού, έγινε «ναι» και ένα Μνημόνιο.

Ποτέ δεν είναι αργά λοιπόν κύριε Τσίπρα, αλλά δεν χρειαζόταν να γίνουν όλα αυτά, απλά για να σταματήσετε να είστε ανεύθυνος.