Καιρός που θύμιζε περισσότερο τις τελευταίες ημέρες της Άνοιξης και πολλή κίνηση στους δρόμους. Ο χώρος μάλλον παγωμένος σε ένα κλειστό γυμναστήριο περασμένων δεκαετιών. Άδειες καρέκλες και οι συνεργάτες του Σάκη Ιωαννίδη να τρέχουν για να ρυθμίσουν και τις τελευταίες λεπτομέρειες.

Όσο περνούσε η ώρα, ο κόσμος αυξανόταν με γεωμετρική πρόοδο τόσο στο εσωτερικό όσο και στον περιβάλλοντα χώρο του «Σπύρος Λούης». Πηγαδάκια πολλά και άνθρωποι που είχαν καιρό να τα πουν από κοντά. Άνθρωποι από όλες τις ηλικίες και από τις περιοχές του Βόρειου Τομέα της Β’ Αθηνών προσέρχονταν στον χώρο για να ακούσουν την πρώτη ανοιχτή ομιλία ενός πρωτοεμφανιζόμενου υποψηφίου βουλευτή, λίγο διαφορετικού από τους άλλους.

Λίγο πιο τσαμπουκά, λίγο πιο φωνακλά, με απόψεις που έχουν περισσότερες γωνίες, που δεν έχει φοβηθεί να κινηθεί πέρα από τα όρια της πολιτικής «κορεκτίλας», που βγήκε ανοιχτά και δήλωσε ότι πρέπει να φύγουν οι «μπάχαλοι» από τα Πανεπιστήμια, να καταργηθεί το άσυλο ότι διαφωνεί με τον διαχωρισμό Εκκλησίας-κράτους και τον ουδετερόδοξο χαρακτήρα και ότι οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι, όχι Μακεδόνες, ο,τι κι αν λέει η Συμφωνία των Πρεσπών.

Όταν ο Σάκης ανέβηκε στο βήμα τον χειροκρότησαν όλοι και οι νεολαίοι που ήταν πίσω του άρχισαν να φωνάζουν «ΟΝΝΕΔ ΟΝΝΕΔ πρωτοπορία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία». Δεν το φώναζαν όμως μόνο εκείνοι. Το φώναζαν και από το κοινό. Άνθρωποι που δεν ήταν μέλη της «γαλάζιας» νεολαίας και έχουν περάσει τα 40, που έχουν την οικογένειά τους και την επαγγελματική τους διαδρομή.

Εκεί καταλάβαινες ότι η συγκεκριμένη πολιτική ομιλία είναι κάτι διαφορετικό. Μία ανοιχτή συγκέντρωση όχι μόνο ενός υποψηφίου βουλευτή αλλά μίας ολόκληρης πληθυσμιακής ομάδας που δεν υπάγεται σε ηλικιακούς περιορισμούς και στενά κριτήρια όπως μισθό και μορφωτικό επίπεδο. Ήταν η ομιλία ενός υποψηφίου που εκφράζει τη δική του γενιά αλλά και μία ολόκληρη οργάνωση διαπερνώντας κάθετα όλες τις γενιές που πέρασαν από αυτήν.

Το καταλάβαινες πολύ εύκολα αν έκανες μία βόλτα κατά τη διάρκεια της ομιλίας. Έβλεπες πρόσωπα που είχες καιρό να τα δεις σε μία πολιτική ομιλία. Ανθρώπους που έφτασαν στο Μαρούσι από διάφορες περιοχές της Αθήνας στις οποίες εργάζονται, ακόμα και πολύ μακριά από το Μαρούσι. Έκαναν τη διαδρομή μέχρι το Μαρούσι. Ήταν η Κωνσταντίνα, ο Δημήτρης, η Χριστίνα, ο Γιάννης, ο Σπύρος, ο Γιώργος, ο Κώστας, ο Άγγελος, η Σύριλα, ο Βαγγέλης, ο Αλέξανδρος, η Ανθή, ο Σωτήρης, ο Μπάμπης, η Ξένια, ο Μηνάς, η Αρετή και πολλοί άλλοι. Η ατάκα ήταν οριακά ίδια και απαράλλακτη: «Ήρθα για τον Σάκη».

Ήταν όλοι εκείνοι που σηκώθηκαν όρθιοι και χειροκροτούσαν τον Σάκη όταν τελείωνε την ομιλία του και τους έλεγε ότι αυτή την μάχη θα τη δώσουν μαζί, τους ζητούσε να του δώσουν τη δύναμη για να τα αλλάξουν όλα και ότι «η ελπίδα δεν πέθανε» και είναι οι νέοι άνθρωποι της πατρίδας μας.

Αυτός ο υποψήφιος που τόλμησε να μιλήσει για την πατρίδα, την οικογένεια, τη Δικαιοσύνη, την ελευθερία, την ιστορία χωρίς υποσημειώσεις, παύλες και αστερίσκους, έκανε ένα γήπεδο να φαίνεται μικρό για όσους ήθελαν να τον ακούσουν και να τον χειροκροτήσουν. Ο Σάκης μίλησε για τη νέα γενιά, χωρίς να είναι νέος κατ΄ επάγγελμα.

«Η νέα γενιά, η γενιά μου, είναι μία ασυμβίβαστη γενιά που έχει όνειρα, που λατρεύει την ελευθερία. Το δικαίωμα στο όνειρο είναι ελευθερία».

Και εκεί ήταν μία ολόκληρη γενιά ΟΝΝΕΔιτών που έδωσε αγώνες πλάι πλάι με τον Σάκη, όχι για να διοριστεί σε μία θέση. Αλλά γιατί πίστεψαν στις ίδιες αξίες και τα ίδια ιδανικά, γιόρτασαν μαζί νίκες και θριάμβους. Στενοχωρήθηκαν και απογοητεύτηκαν με ήττες και ατυχίες. Ήταν και άνθρωποι που στο παρελθόν διαφώνησαν με τον Σάκη αλλά τον παραδέχονται. Άλλοι έγιναν φίλοι μαζί του, σε σημείο να τον φωνάζουν «αδερφό» και να το εννοούν, άλλοι τον έχουν κάνει κουμπάρο τους, άλλοι προσφέρθηκαν να τον βοηθήσουν στον προεκλογικό αγώνα χωρίς να ζητήσουν απολύτως τίποτα, άλλοι τον θεωρούν μέντορα και το στοίχημα μίας ολόκληρης γενιάς. Όλοι ανεξαιρέτως όμως, θέλουν να τον δουν να μπαίνει στη Βουλή.

Όλοι αυτοί που τον φώναζαν Σάκη από την εποχή που ήταν ΔΑΠίτης στο Πάντειο, γραμματέας της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ και μέλος της Πολιτικής Επιτροπής. Θα τον φωνάζουν Σάκη και σε έναν χρόνο.

Ήρθαν για τον Σάκη αλλωστε…