Παράξενη, ιδιότυπη και αντικείμενο έρευνας για τους ιστορικούς του μέλλοντος η άρρηκτη -μέχρι στιγμής- σχέση του Αλέξη Τσίπρα με τον Πάνο Καμμένο. Ο ένας από παιδί στις μαθητικές καταλήψεις της Γκράβας, λάτρης του Φιντέλ Κάστρο και του Τσε Γκεβάρα, υπέρμαχος των ιδεών του Μαρξ, του Ένγκελς, του Βελουχιώτη και της Ρόζας Λούξεμπουργκ. Ο άλλος, ο Πάνος, καραδεξιός, από νεαρός πολιτευτής στο «γαλάζιο» ποτάμι, πραγματικός Κένταυρος, φωτιά και λάβρα εναντίον του Ανδρέα και του ΠΑΣΟΚ.

Έγραψε βιβλίο που προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων, υποστηρίζοντας ότι το ΠΑΣΟΚ συνδέεται απόλυτα με την τρομοκρατία, με τη «17Ν». Φίλος του Γιάννη Αλεξάκη της ΕΥΠ και του στρατηγού Γρυλλάκη, που ήταν το μάτι και το αφτί του Μητσοτάκη. Προσανατολισμένος πάντα Δυτικά. Με ιδιαίτερους δεσμούς στο Παρίσι, αλλά και στο Ισραήλ. Έφυγε από τη ΝΔ μετά τις καταγγελίες του για τα CDS και τις επιθέσεις του εναντίον του Παπανδρέου και των αδελφών του.

Το παρασκήνιο της γέννησης των Ανεξαρτήτων Ελλήνων είναι πολύ γνωστό σ' εμένα. Είναι ολόκληρη ιστορία. Ένα πραγματικό μυθιστόρημα. Γεγονός είναι ότι ο Καμμένος, φεύγοντας από την «προσγειωμένη» μνημονιακά ΝΔ και παίζοντας δυνατά το αντιμνημονιακό χαρτί, έφτιαξε κόμμα στη δεξιά πλευρά του πολιτικού σκηνικού.

Και ξαφνικά, έγινε ένα με τον… αριστερό Τσίπρα. Εις σάρκα μίαν! Και τι δεν ειπώθηκε για αυτόν τον «γάμο», που διατηρείται μέχρι σήμερα με ασήμαντους αστερίσκους των ΑΝΕΛ σε διάφορα νομοσχέδια.

Είμαστε -φώναξαν- όπως τότε ο ΕΛΑΣ και ο ΕΔΕΣ στον Γοργοπόταμο εναντίον των Γερμανών! Έτσι, έπεσαν μαζί στο… πολιτικό κρεβάτι, σε αυτή την ιστορικά πρωτοφανή σύζευξη κομμουνιστών και καραδεξιών. Μετά ήρθε η επιτυχημένη διαφήμιση με το τρενάκι και τον μικρό Αλέξη και «ηρέμησε» πολλούς που αναρωτήθηκαν: «Τι σόι συγκυβέρνηση είναι αυτή, μεταξύ βαμμένων κομμουνιστών και κλώνων που αποσκίρτησαν από τη Δεξιά;».

Σίγουρα η νομή της εξουσίας ενώνει τους πάντες. Ακόμη και όταν εμφανίζεται η πολιτική σύμπραξη ως τερατογένεση. Εχω ακούσει πολλά -επί ώρες- από τον ίδιο τον Πάνο Καμμένο για αυτήν τη συμπόρευση. Στα δύσκολα πάντα «τα βρίσκουν», αν και ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ έχει απειλήσει πολλές φορές να τα βροντήξει και να φύγει. Ποτέ όμως, όπως τουλάχιστον γνωρίζω, δεν του είπε «όχι» ο Αλέξης.

Ουσιαστικά, και παρά τους αστερίσκους των ΑΝΕΛ σε διάφορα θέματα Εκκλησίας, παιδείας ή εθνικά, όπως με τη μειονότητα της Θράκης, ο σημερινός υπουργός Άμυνας στήριξε την αριστερή πορεία και τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του Αλέξη, καταπίνοντας όλες τις υποσχέσεις του που παρέμειναν ανεκπλήρωτες. Εδώ που τα λέμε, χωρίς το δεκανίκι των ΑΝΕΛ δεν υπάρχει αριστερή κυβέρνηση και Τσίπρας. Πολιτική ψυχεδέλεια; Ίσως… Γεγονός είναι ότι έχω ακούσει με τα αφτιά μου τον Πάνο Καμμένο να εγκωμιάζει τις «αρετές» του Αλέξη. Από την άλλη πλευρά, ο Τσίπρας μέχρι σήμερα έχει δύο «πασπαρτού» για τις επαφές με Αμερικανούς και γενικά νατοϊκούς. Τον Πάνο και το Νίκο Παππά που (όπως μου λένε) μιλάει «εύκολα» με το Λονδίνο και «αρκετά καλά» με τους εκείθεν του Ατλαντικού.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Καμμένος στις Βρυξέλλες (σε εκείνη τη δραματική συνεδρίαση) τον έπεισε να πέσει με δύναμη και άνευ όρων στην αγκαλιά του Ομπάμα. Ο Πάνος πήρε τηλέφωνο την Αμερικανίδα υφυπουργό Εξωτερικών, αρμόδια για Ευρωπαϊκές Υποθέσεις, την κυρία Βικτόρια Νούλαντ, και την παρακάλεσε να ενημερώσει τον Μπαράκ για το αδιέξοδο με τον Σόιμπλε και το πιθανό Grexit. Αυτός διαβεβαίωσε ότι εφεξής η Αθήνα θα λέει «ΗΠΑ και ξερό ψωμί». Τώρα βέβαια είναι στα πράγματα ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος έχει ενημερωθεί για όσα έλεγε εναντίον του ο πρωθυπουργός μας. Η μαγιονέζα που έφτιαξε ο Πάνος «χάλασε» και οι «Times της Νέας Υόρκης» έγραψαν ότι ο Τσίπρας δύσκολα θα «πουλήσει» τις νέες θέσεις του στον Λευκό Οίκο.

Δύο χρόνια χέρι-χέρι και τώρα έσβησαν το κερί μαζί. Πάνω στην τούρτα έγραψαν: «Θάνατος στη διαπλοκή». Κοινό επιχείρημα: «Εμείς παραλάβαμε από τους προηγούμενους την οικονομική καταστροφή και την εθνική ταπείνωση». Ο Τσίπρας έγινε ο μακροβιότερος πρωθυπουργός του μνημονίου, αλλά ο Καμμένος δείχνει να χάνει το πολιτικό οξυγόνο του. Μέχρι τώρα ήταν επτάψυχος… Του έβγαιναν όλα τα καλά χαρτιά στον κούκο τον μονό… Σήμερα, κανένας τους δεν «ζευγαρώνει» στην πόκα. Παρά τους πανηγυρισμούς των γενεθλίων, ο Αλέξης είναι σε φθίνουσα πορεία. Είναι σε ελεύθερη πτώση. Η πολιτική κόπωση, η διαρκής κατοχή και επιτήρηση, ακόμη και η πετρελαιοκηλίδα, παραλύουν και ζαρώνουν την εικόνα της συγκυβέρνησης.

Κάποιες νύχτες παλιά, ο Καμμένος γεμάτος ενθουσιασμό μού έλεγε ότι «η σύμπραξη των αντιμνημονιακών δυνάμεων θα εκτοξευτεί πολιτικά όπως το «Σογιούζ». Σίγουρα υπήρξε εκτόξευση, αλλά τώρα τα κομμάτια του «Σογιούζ» πέφτουν από το Διάστημα, πυρακτώνονται και θρυμματίζονται μόλις αγγίξουν την ατμόσφαιρα της λαϊκής απογοήτευσης και οργής… Βέβαια, αυτή η τριβή μπορεί να φέρει και τη ρήξη μεταξύ των δύο ανδρών, τους οποίους ενώνει κυρίως η νομή της εξουσίας…