Πλησιάζοντας στη δεύτερη κάλπη η οποία, την Κυριακή το βράδυ, θα αναδείξει τον πρώτο ηγέτη κόμματος που δεν έχει ακόμα δημιουργηθεί, συνεχίζονται οι πανηγυρισμοί και οι θριαμβολογίες για τη συμμετοχή που σημειώθηκε την πρώτη Κυριακή. 

Οι διακόσιες χιλιάδες που ψήφησαν την περασμένη Κυριακή και αντιστοιχούν μόλις στο 4% του εκλογικού σώματος ξεπέρασαν τις μειωμένες προσδοκίες των διοργανωτών και υποψηφίων αρχηγών, με αποτέλεσμα να υπάρξουν πανηγυρισμοί. Σε αυτούς είναι αλήθεια ότι πήρε μέρος και ο συνταγματολόγος κ. Αλιβιζάτος αλλά με πιο συγκρατημένο τρόπο.

Τα στοιχεία που η ίδια η οργανωτική επιτροπή έδωσε στη δημοσιότητα δεν δικαιολογούν πανηγυρισμούς. Αναδεικνύουν ένα δομικό πρόβλημα της υπό επανίδρυση κεντροαριστεράς, που δεν αποκλείεται να μετατρέπεται σε πρόβλημα του πολιτικού συστήματος συνολικά. Το ερώτημα που τίθεται μετά από τα στοιχεία αυτά είναι αμείλικτο. Πρόκειται για ψήφο ελπίδας ή για ψήφο νοσταλγίας;

Αναλυτικά τα στοιχεία που αφορούν την ηλικιακή κατανομή της ψήφου: Στην ηλικιακή κατηγορία 17-24 οι ψηφοφόροι ήταν μόλις το 2%! Στην κατηγορία 25-34 ήταν το 9%. Στις ηλικίες 35-44 ανήκε το 11%. Στην κατηγορία 45-54 το 16%, στην κατηγορία 55-64 το 25%. Τέλος, στην κατηγορία 65 και πάνω το ποσοστό συμμετοχή έφτασε στο 37%. Με άλλα λόγια, η μεγάλη πλειοψηφία όσων προσήλθαν στις κάλπες ήταν πάνω από 55 ετων σε ποσοστό 62%.

Ο καλόπιστος αναγνώστης αυτού του σημειώματος μπορεί να κατανοήσει ότι εδώ υπάρχει ένα δομικό πρόβλημα. Η νέα κεντροαριστερά συγκινεί κατά κανόνα τους παλαιότερους. Αν και υπάρχει μια αυθαιρεσία στην παρακάτω κρίση, η ψήφος φαίνεται να είχε έντονα νοσταλγικά και συναισθηματικά χαρακτηριστικά. Το πολιτικό προσωπικό του νέου φορέα δεν ταυτίστηκε με τους νέους. Τους άφησε ασυγκίνητους και αμέτοχους. Η έμπνευση, η ελπίδα και η ανανέωση δεν υπήρξαν τα κίνητρα προσέλευσης στην κάλπη.

Ότι η ψήφος είχε παραδοσιακά-παλαιοκομματικά χαρακτηριστικά επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι οι άντρες ψηφοφόροι έφτασαν στο 64% και οι γυναίκες μόλις στο 36%. Τα στοιχεία αυτά είναι εξαιρετικά κρίσιμα και φαντάζομαι ότι δεν θα τα αγνοήσουν στο νέο κόμμα, όποτε αυτό ιδρυθεί και όποιους κι αν περιλαμβάνει. Ωστόσο θριαμβολογίες δεν επιτρέπει. Όπως δεν επιτρέπουν θριαμβολογίες και τα αποτελέσματα σε ορισμένα τμήματα όπου ένας από τους βασικούς υποψήφιους έπαιρνε ποσοστά Τσαουσέσκου και άλλος εξαφανιζόταν για να συμβεί σε άλλο εκλογικό τμήμα το ακριβώς αντίθετο. Αυτό δείχνει την κινητοποίηση εκλογικών και κομματικών σχηματισμών και περιορίζει εξ αντικειμένου την εμβέλεια του εγχειρήματος.

Η αποστροφή των νέων από την εκλογική διαδικασία ξεπερνά την υπό ανασυγκρότηση κεντροαριστερά και αφορά το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του. Αφορά τη μειωμένη διάθεσή τους να πάρουν μέρος στις κομματικές διαδικασίες γενικά. Δείχνουν μια γενικευμένη κρίση αντιπροσώπευσης που απλώνεται σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Η απογοήτευση από την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα οδηγεί σε αποστράτευση.

Γερασμένοι πολιτικοί μηχανισμοί που λειτουργούν εσωτερικά με τη λογική της επετηρίδας και εξωτερικά υποτάσσονται στα μνημόνια και διεκδικούν απλά τον ρόλο του διαμεσολαβητή ανάμεσα στους εταίρους-δανειστές και την κοινωνία δεν μπορούν να πείσουν και να εμπνεύσουν τους νέους ανθρώπους που εγκαταλείπουν τη χώρα αναζητώντας την τύχη τους στο εξωτερικό.

Από τις τριακόσιες χιλιάδες συμπατριώτες μας που έχουν μεταναστεύσει τα χρόνια της κρίσης, οι περίπου διακόσιες πενήντα χιλιάδες είναι νέοι και μάλιστα υψηλής ειδίκευσης. Η παρηκμασμένη κεντροαριστερά με υποψηφίους από το φθαρμένο πολιτικό προσωπικό ήταν πολύ δύσκολο να τους συγκινήσει…